Alle inzendingen, jaar 2011, week 18

Vrijheid ligt niet zomaar op straat je kunt het niet even gaan oprapen. Vrijheid is leven zonder angst en geweld vrij kunnen zijn in je doen en laten. Vrijheid is leven in harmonie laten zien wie je bent en hoe je leeft. Vrijheid is ook dankbaarheid aan hen die hun leven gaven voor onze vrijheid. -------------------------------------…

Vader, niet dagdromen in het holst van de nacht Het is de maan, m’n kind dat is soms je enige vrind vaak is het geen overmacht als de slaap niet wil komen Vader, wordt toch wakker het is midden op de dag Het is de dag, m’n kind leven is een wrange klucht wie het donker waardeert heeft genoeg aan de nacht…

Oh, Heer Mijn Sponsor, Ik had pas een rotjaar heer niets dat het dee, maar met dit karretje heer tel ik weer mee! Komt door u fietsie heer dat brengt me ver, dit was een fietser heer zegt U maar ster. Amen.…

Ben het allemaal zat Door alles wat er langs kwam Maar hou me nog eens vast Zoals jij alleen dat kan De goden gooiden goed Lucky Seven wordt het nooit Weet jij dan hoe het moet Als Amor zich vergooit Dus laat me straks toch gaan en zwaai maar want ik kijk niet mijn hart is steeds bij jou vergeten in verdriet ben het allemaal zat…

Zo de aarde naar de einder reikt geploegd, geplooid als groen dooraderd zwaar fluweel dat te luchten werd gelegd een oude boer die peinzende het land bekijkt dat hij bewerkte liefdevol in ’t spoor van voorouders de toekomst van zijn zoon of de kastanjebomen rijk gekroond langs lanen prijken waar een wandelaar zijn hond fluit omdat…

Strak, slank, glad, trainen en afzien Tegenwoordig mag je er niet dik of dun uitzien Ze gluren naar je lijf en gezicht Zeggen achter je rug om: "Ze mag wel eens wat doen aan haar gewicht!" Voldoe je niet aan het schoonheidsideaal, bekritiseren ze je allemaal. Je bent te lang of te kort, het helpt niet dat je sport. De één te dun…

what’s in a name? zijn naam leeft thans voort een stille roos ademt nog dagelijks verdriet…

Honderden gebeurtenissen van dezelfde aard, waarvan de herinnering een gevoel is, een illusie bijna De dochter, die haar gescheiden vader ontmoet. Het haar al zo ver over de ogen heeft laten groeien, dat het verdriet maar enkele seconden lang is om daarna ze uit haar gezicht te zwaaien. De liefde in haar ogen zichtbaar Op haar T-shirt…

Ik zie op Tegen zeeën van tijd. De tijd die kabbelt En langzaamaan Wegdrijft, Naar een plek waar al heel wat minuten verstreken zijn. Ik verdrink, In zeeën van tijd En de wijzer Die mij leidt Lijkt ook zijn weg Te zijn verloren. Verdronken en verzonken In gedachten, Komt de tijd Wanneer hij vergeten is En als de wijzer Zijn weg…

Bevrijdingsdag nationale feestdag helaas niet voor iedereen één land zoveel verschillen ondenkbaar…

De zon bebroedt de klei en aarde, stileert de broze schaal van eigenwaarde, op haar wolk speelt een ongedwongen kind, wordt geraakt door het gevederd licht, als duizend lampionnen in het duister. Tijd verschuift het zachte dons, bepaalt het gewicht uit de ruïnes van het verleden en steelt voedsel uit de harten van de hemelkar, waar…

woorden zwerven door de ijle lucht kinderen wordt hun stem ontnomen prachtige zonnestralen bruut verduisterd pakken donkre wolken zich samen scholen vliegende vissen voor altijd op de vlucht voorzichtig ontluiken tulpen zich geel morgen is het vrede wordt er gefluisterd…

ik heb dezelfde tere trekken van mijn moeder, die zij van haar moeder had geërfd : dezelfde blonde noorse haren, dezelfde vergeet-mij-nietjes blauwe ogen waarin ik de fjorden weerspiegeld zie dezelfde speelse glimlach om mijn schalkse mond. 'k voel me volkomen in harmonie vooral op Moederdag voel ik nog dieper wat ons ooit samen bond…

moeder, ik kan je niet meer volop in de bloemen zetten waarvan jij zo ontzettend hield. ik kan alleen een kaarsje voor je foto laten branden en dankbaar denken aan die blije dagen waarop jij mij toen van ganser harte dagelijks hebt bezield. jij hebt mij hoopvol leren kijken naar een nieuwe morgen waarop alles veel lichter en minder hard…

Ik sprak laatst een ‘pater suppositus’, Die wees op een eeuwen oude ritus. Maar de DNA-bewijzen Zijn modérne benaderingswijzen, Vroeger was het welles of nietus.…

Vandaag ben ik bevrijd van last en druk ik ben blij, ik heb geluk! Vandaag vier ik feest van bevrijding, opgelucht ik ben blij, ben niet meer op de vlucht. Vandaag ben ik bevrijd, ik mag zeggen wat ik wil, ik mag roepen schreeuwen, schrijven want eens was het stil. Daarom vier ik feest op deze dag in mei, want ik ben bevrijd, ik ben…

Vanmorgen klonk het zingen van een vroege vogel zo zorgeloos, het verlangen dat daarin verborgen lag, die wens om te vliegen, haast onzichtbaar te landen in de belofte van een nieuwe dag ik probeer dat gevoel in tijd te vangen, raak een verloren vrijheid aan voor een enkel moment valt het licht uiteen in schaduwen die ik nooit…

Men noemt mij vaak de dotsedaris en dat bezorgt mij echt geen vreugd omdat het als een klontje klaar is dat het een naam is die niet deugt. En zelfs op meer dan één manier! Ik weet toch zelf best waar ik ben? Dat is nooit daar, maar altijd hier, hoe traag ik kruip, hoe hard ik ren. En dotsen heb ik nooit gekund. Ik zabber als een zabberslak…

Een e-mail kreeg Sammie uit Heeten: 'Van jou ben ik stapelbezeten! Een pakkerd van Saar.' Hij verlangde naar haar: hij was dertig en kaal als de neten.…

de tijd verglijdt zo vaak in spijt van woorden voor de naaste nog steeds niet uitgesproken hoe werd de wereld toen in mei, zo leek het toch in vredelievendheid opnieuw geboren ja, hoe nu de morgen door de ogen van de zon in een oranjegloed de gedenksteen opnieuw verlicht vele bloemen kleuren de zinnen van hoop het diep in het…

In ‘t volle middaguur werpt een verwaaide boom schaduw en licht op mijn muur. Schouwspel van een almachtige zon, speels licht in een dwarrelend mozaïek, zo dichtbij en toch uit oneindig verre bron.…

de koffers vol met dromen hebben zij niet meegenomen hun terugtocht bracht onzekerheid het land zijn idealen kwijt noest zijn ze weer gaan bouwen om zelfrespect te houden in nederige jaren konden zij uiteindelijk het wirtschaftswunder klaren toch speelt altijd het oude zeer wanneer komt nu de derde keer…

op weg naar huis reed ik de laan tussen dodenakkers de zon scheen mij warm tegemoet met kaarsen in de bomen ik kneep in de remmen en stond even stil van de doden niets dan goed begreep ik en woorden deden er niet meer toe…

(voor M.B.) Je bent ondergedoken zoals Joden dat deden ten tijde van het Duitse schrikbewind, christenen in onderaardse grotwoningen. Ik kan je in die donkere gangen niet terugvinden. Misschien steek je mij wel overhoop. Kan zomaar. Heb wel gekkere dingen gelezen en meegemaakt. Het lijkt wel alsof je bent gestorven, misschien is dat ook…

Neem een man, neem een vrouw. Neem mij, neem jou. En laat ons binnen een jaar of dertig nog eens op deze zelfde plek komen staan en nog eens kijken naar diezelfde bosrand en nog eens zoeken naar elkaars even koude hand en denken: ja --------------------------- uit: 'Van aarde', 1999.…

Barack, hier Bush, stuur morgen maar geen auto Ik kwam net buurten als je Facebookvriend Maar daar werd mijn interesse niet bediend Ik miste op je page een grote foto Twee flats, twee presidenten, goed bedacht Maar eerst eens de trofee zien van de jacht…

Als 't zonnetje speelt door het knoppende hout, Het koeltje zo zacht langs de wetering strijkt, De merel haar nest in de meidoren bouwt, En de aard wel een bruidskleed van bloemen gelijkt, Begeven zich trouwe gelieven naar 't bos En zoeken er maartse viooltjes in 't mos. Wie het aanschouw' Wete, dat blauw Altoos in Holland de kleur was van…

het zout op je gezicht te proeven die bitterheid vervaagt de wind in je haar te voelen die wolken opjaagt naar de nacht als onze hoofden op een kussen rusten in de zon en zorgen veilig slapen vergeten we dat de morgen komt bewaren de geur van de zee als herinnering dat ik weer zing voor jou…

zoals zij garen spint uit ochtendgloren en weer kan lachen naar de maan verbindt zij draden uit haar midden naar alle dingen die bestaan wordt zij opnieuw geboren zij reikhalst gretig naar de zon en hijst zich uit haar dal omhoog uit nevel van voorbije tijd schildert zij een regenboog van eeuwigheid tot waar 't begon…

Er was die lege stoel sinds jij bent weggegaan. Ik kon er niet meer tegen, ik heb hem weggedaan. Wat heeft het eigenlijk voor zin, ik weet het al te goed, maar ‘k denk zo bij mijzelf dat ik toch leven moet. Jij vult mijn leven, zo het vroeger was. Met dagen vol geluk en vrolijkheid, als was het gisteren pas. Houd ik mijzelf nu voor…