Alle inzendingen, jaar 2011, week 33

Wat is de mens? Zie hem in volle overvloed Van aards geluk: zijn borst zal steeds onrustig zwoegen; De toekomst, die hem vleit en zijn verbeelding voedt, Vertoont nog hoger heil, belooft hem meer genoegen. Zijn aanzien stijgt in top - zijn wens blijft onvoldaan; Zijn roem, luidklinkend, heeft zijn eerzucht niet bevredigd; Hij hijgt naar zinvermaak…

Hij kan een veer wegblazen, een vingerhoed optillen, een bladzij in een boek omslaan met de namen van alle duivelen. Hij kan een hand vol zand leeg laten lopen op het strand uitkijkend op de golven die elkaar steeds weer bedelven. Hij kan een meisje aanzien met zoveel liefde in zijn blik dat zij zich tot hem richt en vuur vraagt…

Het schoolgaand meisje heeft haar staart en pony Henk Schiffmacher een lichaam vol tattoos En net uit de verdomhoek der taboes Is goed gestyled gezichtshaar op de tronie Al wie nu tweet dat hij te kaap’ren vaart Die liegt*, maar doet dat met een trendy baard *(de cijfers zijn on line inzichtelijk De Kaap heeft zelden (zeg maar nooit) bereik…

De dominee die de emoties van mijn verwarde moeder onder controle hield duldde geen pottenkijkers tussen de wijkende muren van de oude boerderij nam hij een ei mee uit het kippenhok in kale vleugelslag verloor hij zijn veren verliet hij de hoeve op zijn kreupel paard.…

Ik droomde van zondag de druk van de maskerade die op je lag drie uitvoeringen lang mocht je maar je zakte in elkaar kon niet meer veranderde in een rups het was genoeg…

Het schip ligt hoog en droog op het zand ik voel Zijn hand je gaat van loef dat is je troef de plaat is zijn plaats van Griendvisser naar Engelsmanschipper de zee op drift immer van keer naar keer als ik kijk twee kilometer ver dan keer jij weer het schip in het vizier daar ga jij als een strandplevier…

Mijn kerken zijn geen schijngebouwen ze zijn daar waar ik ze vind Een hunebed op Drentsche heide in het lachen van een kind Mijn kerken zijn waar ik ze zie een ster die schittert in de nacht Een oude boom in het weidse land de maan die knipogend naar mij lacht Mijn kerken zijn niet duur betaald maar wel van grote waarde…

onderweg naar liefde ervaart hij zicht op hemel en aarde; het verlangen naar morgen onderwijl hij het sterven baarde uitersten van binnenuit grenzeloos gebonden aan geest en eeuwige bruid ogen puilend als sprekende monden onder een donker gerande einder het gezicht is als een doorzichtbaar vlies over schreeuwende voorbije korte…

Gekortwiekt, verschrompeld, geknakt, half gevallen rottend en afgestompt de aarde laat moeizaam los wat het ooit begon maar laat tinten bestaan totdat er geen sterren meer zijn onzichtbaar de scheppende hand die nooit laat gaan vuisten ontspant en palmen opent soms pas diep in de herfst als de laatste mist het erf opsluipt 'sterven…

Ik zag de wegen van alle werelddelen en van de hemel. Overal zag ik de wegwijzers mij zeggen hun eindelijk doel. Ik ging de wegen en zag de massa stromen naar ieders geluk. Ik heb gebeden, gevloekt, verliefd gefluisterd, geliefden omhelsd. Ik zie de mensen verouderen en sterven zoals de bloemen. Nog altijd zucht ik naar finale…

Waar je mij voortaan kunt bereiken is zeer ver weg van je hart van steen Daar waar ik de tijd laat verstrijken is op adres Lijdensweg nummer één Waar ik jou totaal poog te vergeten is waar ik welhaast elke nacht ween Heb je dan alleen mijn lief geheten denk ik op Lijdensweg nummer één Waar ik steeds aan je moet denken hoe de maan maar voor…

geluiden van allerlei aard gonzen door de straat ze passen bij de buurt een oude wijk met krappe tuintjes waar je voor een habbekrats een huisje huurt in de aanbouw staat je fiets naast de wasmachine en de kattenbak in de hoek een plastic gordijn waarachter je doucht ik woon hier fijn, zeg je je knikt naar de buurman die een feestje…

het uitzichtloze is nu dragelijker daar er licht schijnt aan het eind van de tunnel heel even verstoorden pennenlikkers de balans door mij te beproeven middels een koekje van eigen deeg en omarmd door engelen vervolg ik mijn pad met lichte tred…

Het is onmogelijk mij te verstoppen, nog langer de luwte te kiezen zonder aan geborgenheid te verliezen achter het hart dat zich warm ontvouwt, de achternamiddag vult zich,, volledig aan de opstanding van marmeren pilaren om het geluk, de bekoring te kunnen dragen van alle beelden in jouw oogopslag, het geloof gebleven, doet alles veranderen…

Heer Loek was voor zaken in Londen. Z'n vrouw lag met Bert in de sponde. 'O lieverd, van míj mag je nóg eens. 't Is vrijdag!' riep zij, toen ze 't fijn had gevonden. Die Bert was erbij als de kippen. Aan hem kon d'r Loek echt niet tippen. Laatst kookte ze snert. In de keuken stond Bert. Ze verheugden zich al op het wippen. Ze werd plots…

nogal vermoeiend om telkens weer te zoeken naar een nieuwe baan…

het licht raakte je huid schaduwde feilloos een kleine oneffenheid maar de zon polijstte met het warme bruin je ronde vormen volmaakt tegen de blauwe lucht een zucht van schoonheid op het gele zand zo ben jij mij bijgebleven nog altijd koester ik dat beeld op strand…

(Deel III in een serie van 5) Gekerfde lijnen Figuren op rotsen Ingesneden en -gekleurd, goed Uitgebeeld Het leven. Cultuur Religieus karakter Jagen voor eten Overleef Steen en bot Als materiaal Dat de buit binnenhaalt Millennia na- dien leven Wij als zij + + + + + + + Uit houten planken Van leien dak voorzien Stijl…

Ik hoor het licht het zonlicht pizzicato de warmte spreekt weer tegen mijn gezicht ik lig weer dat gaat zo maar niet dat gaat zo ik lig weer monomaan weer monodwaas van licht. Ik lig languit lig in mijn huid te zingen lig zacht te zingen antwoord op het licht lig dwaas zo dwaas niet buiten mensen dingen te zingen van het licht dat om…

Verzorgd gekleed en zeker van hun zaken bepleiten zij Republikeins beleid. Ze willen minder solidariteit, verlangend om Obama zwart te maken. Bij ons staat ‘thee’ voor tolerant, te lief. De drank is dáár juist aartsconservatief.…

Wij wandlen een poos over de aarde, een ogenblik slechts, een kleine stond; we gaan door de "levensgaarde" en blijven een korte tijd "gezond", we slapen, we praten en eten, och, alles slechts een kleine wijl; 't is gauw weer verdwenen, vergeten... Is 't leven geen snellende pijl? Ei, straks was het klein knaapje jarig : 't was de…

In de vroege morgenstond bij het rijzen van de zon dauw ligt verlaten op de velden in het ochtendgloren de stad nog altijd verloren in stilte komen daar de schepen binnen in de trage havenmond vissers en matrozen die hun zeelied zingen halen de trossen aan stoere matrozen aan boord niemand die ze hoort Als de schepen aan de kade zijn…

Ik begrijp niet, waarom mensen niet duidelijk kunnen zijn ik snap niet waarom er haat en nijd moet zijn, ik kan er met mijn verstand niet bij, dat er mensen zijn, zoals ik en jij die elkaar naar het leven staan. Ik begrijp niet, waarom mensen andere talen spreken, ik snap niet, waarom er geen een universele taal is, ik kan er met mijn verstand…

ach, zie hem liggen in de wieg, een schatje hij heeft een geelgroen truitje aan en kan al met zijn vuistjes slaan geweldig ook dat Haagse haar ... een matje tevreden ligt hij op zijn duim te zuigen want Haagse baby's huilen niet ... die juichen Zeer binnenkort wordt het 500.000e Hageneesje verwacht.…

De beurzen knallen of duiken omlaag, dat is weer het belangrijkste nieuws vandaag, had ik al voorspeld dat dit gebeuren zou. Eerst ging er een land failliet en als men het daar dan nu bij liet, de volgende staat reeds in de rij, en wij helpers zijn niet blij, had ik al voorspeld dat dit gebeuren zou. Landen volgen met grote spoed,…

De nacht trekt als een schim over verlaten akkers aan het geestesoog van slapende goudaren voorbij In het wiegelied van een geruisloze wind spelen de bloesems met hun bladeren en wijn morst de tijd in geleegde glazen als de kerktoren scheidende wegen slaat Je rekt je lichaam uit tot aan een gedroomde hemel die alleen leeft in ongeschreven…

Als ik mij in moeilijkheden bevind Wil God mij vasthouden in Zijn hand Ook als soms de boze mij overmant Weet ik, Hij is en blijft mij welgezind. God, mijn God zal er voor zorgen Dat het steeds goed met mij gaat Hij is en blijft mijn toeverlaat En is mij nabij, elke nieuwe morgen. Gods goedheid blijft in eeuwigheid Hij houdt niet op met…

Licht of zwaar maakt vandaag eens geen verschil. Boven vliegt een dot blond haar en onder zwijgt het luchtig stil. Aan de hemel dreigt geen wolkje, in mijn hart geen rouw In gezelschap van het vogelvolkje vliegt er boven mij een vrouw. Aan het horten van haar vlucht kun je merken dat ze talmen moest en bij haar afzet met een zucht hield…

Van de ochtenddauw tot in de stilte van de schemering heb ik mijn denken in bruikleen ik tast langs het draad waarlangs mensen elkaar negeren de lange schaduwen beschermen mij tegen de terloopse waarheid van het licht dat mij hier vindt terug klim ik op het podium waarop elke dag een deur is jaren snaren zijn waar hoon en hosanna…

volg mij naar de goudomrande horizon volg mij naar de diepblauwe zee en donkere nachten volg mij in de wereld vol wonderen volg mij en ik laat het licht weer stralen in je ogen volg mij laat mij je gids zijn pak m'n hand en we zullen samen vertrekken…