Alle inzendingen, jaar 2012, week 4

Als in de stille uren van de nacht, de radio een melodie laat horen, ‘Plaisir d’ amour’ mij komt bekoren grijpt bitterzoet, weemoed de macht. Ik voel een vaag maar toch intens verlies. Geen woorden vind ik om dat te benoemen. Een glimlachendl gezicht dat op komt doemen, verwaaide zwarte haren in een zomerbries. Een warme band, bekend van…

Ik kijk naar je zie je stralende sterrenziel Het verre licht knalt uit je gezicht Je ogen fonkelen me tegemoet Bevruchten me veróntrusten me Jij en jij en jij en jij jullie allemaal kom ik nu tegen zie ik ineens dringen jullie binnen voeden mijn bodem van verlangen Belicht en verlicht dat En misschien meer En soms gewoon…

De dagen van mijn leven heeft U te boek gesteld, U bent met mij verweven mijn dagen zijn geteld, U zag van lang tevoren mijn vormeloos bestaan, nog voor ik werd geboren gaf U de richting aan, ik ben in U geborgen, uw trouw, uw Vaderhand; ze zijn er elke morgen als dauw op dorstig land, uw zon zal mij omgeven in zorg, verdriet en pijn,…

Jarenlang heb ik getracht een gedicht voor jou te schrijven het zal nooit worden volbracht ik heb ze allemaal verscheurd want geen gedicht zal ooit kunnen vertellen wat er in mijn hart gebeurt…

de kracht van het leven ik vind het toch hoopvol golft het in mij als een geschenk komt het voorbij wat eens was, zal ik, wil ik niet vergeten het verleden hangt als een amulet, een juweel op het midden van mijn hart het rust in verknochtheid het heden stroomt vol dynamiek en euforie mijn levensader nipt vraagt en ontvangt…

men schrijft zo’n tienduizend jaar poëzie naast verslagen verslagen poëzie het woord is altijd sterker gebleken geschiedenis, lyriek, epiek, liefde, dood… het was en geeft ons de toekomst wie anders dan de dichter kan verhalen over oerknal een bezoek aan blauwe maan springen door meanderend water de o zo tedere eerste zoen? woorden…

span draden van normen en waarden als een heilzaam web de tien geboden en hun exegese zijn altijd een vangnet gebleven fijnmazig rond het lichtend middelpunt daarbuiten wordt ruimte gegund laat ook de draad eens vieren hang het niet in alle kieren geef een frisse wind de kans…

Voor mensen met een kronkel in hun leven Niet zo dat ze een standbeeld af gaan zagen Maar wel een beter leerklimaat gaan vragen Of een olifant zijn zicht terug gaan geven Wie een rijmdaad van formaat verrichten mag Maakt deze dag weer tot gedichtendag…

De velden liggen stoppelbloot, geplunderd en geschoren; geborgen in der schuren schoot ligt dorsensklaar het koren. En wat geen schuur, hoe breed en hoog, kon bergen in haar wanden, staat veilig daar, gebermd en droog, in mijten op de landen. Geen halm meer wiegt; 't ligt alles kaal. En blank en blauw van veder, strijkt, zwenkend in…

Ik wilde vroeger, toen ik "jong" was, altijd schuilen voor de dood, maar ik kan nu zeggen, 'k heb er goed mee leren leven dat alles eindig is. Het werd plots een gegeven, waardoor het leven mij oneindig veel meer bood. Het kunnen denken, kunnen zeggen dat je klaar bent, dat je de dingen hebt gedaan zoals je 't wilde. Dat je geen spijt hebt…

Wanneer je in slaap valt, je hardgekookte lichaam nog op pijnlijke prikkels reageert, van houding verandert, wanneer je halsbrekende rechterarm te lang onder mijn hoofdkussen gekneld zit, slaap ik, Type-3-communicatie verstoord. Wat het gevolg kan zijn van over gloeiende kooltjes lopen in plaats van één te worden met het ochtendgloren…

de nacht kruipt traag vanuit schemer op verbonden worden gesloten geluidloos laten ze wolkenloze tranen links liggen toch grijpt oostenwind zijn kans om ze te strikken op hun vlucht in een web vol leugens dat latent gesponnen leek…

maagdelijk smaragdig zo ontstaat menig maar vaak teniet bezoedelenden loeren grijpen hun kans het groen verlept dan het droog en flets uiteindelijk stof tot stof stof dat geen leven herbergt nooit bezwangerd door epiek ik stop het in een foedraal vergezeld met hoop en rede wanneer de Dodo weer foerageert kom ook ik weer tevoorschijn…

Als de rouw zo vaak heeft aangeklopt is 't moeilijk de deur gesloten te houden soms staat mijn deur gewoon op een kier in de hoop dat de rouw voorbij gaat of zonder kloppen even zijn werk doet Want verdriet, pijn, angst, verslagenheid ze doen bij leven en bij dood hun werk en soms zo vaak, maar ook dat went zoals het hele leven wennen…

De aardse schepping heeft ons land karig bedeeld met weinig bos en eentonige weiden wij hebben het voorrecht een groot rentmeesterschap te volvoeren men verzorgt klein bosleven beschermt teer moeras graaft reine poelen kraamkamer voor dieren die water én land beminnen verblijd ziet de Schepper neer op Zijn mensenmedewerkers hoe ze…

Laat mij in je armen dromen min mij innig, kus mij zacht Laat het tederste toch komen laat mij bij jou, heel de nacht Laat mij op je liefde zweven min mij teder, kus mij zacht Ik heb jou mijn hart gegeven weet je dat ik naar je smacht Laat mij in je lief nu dwalen min mij innig, kus mij zacht Laat van jou ’t tederst dalen je hebt mij…

Zij zegt dat ze liever alleen te veel pijntjes van binnen zij zichzelf niet meer kan zijn zodra iemand bij haar aanwezig is Achter niemand wil zij zich verschuilen moet op zoek naar waar het stil kan zijn zichzelf opnieuw ergens kan ontdekken worden kan wie zij wil ondanks alle pijn…

daar waar je nu bent zo verbonden met alle seizoenen is de liefde bevrijd in regen en wind zo innig tederdicht dat zelfs de woorden en alle toonaarden niet en mensen bij lange na niet nooit. alleen wij…

Ik weet het even niet meer, al doe ik zo mijn best; De duisternis van dagen bevangt mijn ziel en doet me alleen nog hopen dat er spoedig licht komt, dat ik zelf geduldig kan zijn en niet veroordeel wat me hindert, wat ik meedraag van een ver verleden, wie ik ben en toch niet zijn wil.…

Een stroom van woorden herbergt wat onderhuids leeft frustratie om wat niet angst en onbehagen niet vatbaar voor rede eerder redeloos en niet te stuiten Een stroom van herinneringen voedt wat binnenskamers blijft ondeelbaar om wat wel heimwee en broosheid niet vatbaar voor herhaling eerder onmogelijk en verleden tijd…

Mijn vader is vannacht gestorven maar hij was nog niet toegerust, voor zijn vertrek naar de verre kust waar hij zijn plaats al had verworven. Hij is gevallen bij het raam zo onverwacht, ‘t licht gebroken dat in zijn ogen werd ontstoken als hij me groette met mijn naam. Als in de herfst de laatste roos de fletse blaadjes af voelt breken…

Als al mijn gedachten in woorden waren te vangen zielenroerselen zichtbaar zijn emoties tastbaar waren was ik omgeven door aureool van vele fragiele kleuren in alle tinten transparant met open strijdbaar vizier al mijn gedachten wil ik delen en mijn woorden schenk ik u transparant maar niet fragiel standvastig aan mijn standpunt…

Hij juichte door de gangen: "Mijn schoenen geven licht!" Plezier kleurde zijn wangen, hij juichte door de gangen bij zijn oma in Bourtange, verlichtte knipperend haar jicht. Hij juichte door de gangen: "Mijn schoenen geven licht!"…

Verliefd op Ernst-Jan zegt Karlijn: 'Ik wil met je naar bed; lijkt me fijn!' Hij is fijn en hij zegt 'r: 'Dat lijkt me wel, echter eerst wil ik je echtgenoot zijn.' Ze blijven elkander begeren. Hij heeft, daar hij af wil studeren, z'n trouwplannen net in de ijskast gezet en een poos moet ze hem nog ontberen. Ernst-Jan wil z'n studie voltooien…

alleen de megagolven maken indruk op de overvoerde geest rampen worden groter als de media zijn langs geweest driedimensionaal en uitvergroot wordt ons de dood getoond grote woorden maskeren het persoonlijk leed de enkeling komt nooit in beeld laat de aarde leven te beginnen met de medemens in plaats van anoniem wat geld te…

(met een glimlach) Mensen zeiden: negeer, doe niet Pas op en kijk uit! Zelf viel ik op alles, dat aantrok als goud, van jou Zeer gastvrij en open Brutaal met een glimlach Mijn zon aan de hemel Mijn maan bij nacht Kussend silhouet Verlangend schaduwbeeld Verstoorde stilte door Een verstrooide vogel Een verlate auto Afscheid.…

ik wil een feestje geven een feestje op het leven wat ik altijd maar weer moeilijk voor mezelf maak steeds meer compliceer op het einde mezelf alleen maar mee raak en dat keer op keer ik wil een feestje geven een feestje op het hier zijn naar ultiem geluk streven hardop lachen en stoppen met die eeuwige pijn…

Een bejaarde leeuw zat geweldig in het nauw; Want hij had juist de jicht, en de jager was hem te gauw: Hij was dus in een net gelopen, door vernuftige mannen, Een week te voren, ten behoeve van ZEd. gespannen. Dit ziet een bejaarde rat, Die, door grijze ervaring op alles gevat, Bij zijn eigen dacht: ‘het kan mij nooit hinderen: Helpt het mij…

Mitt Romney is een multimiljonair en hij wil graag Amerika gaan leiden, maar hij gaat níet de armoede bestrijden. Ook neemt hij afstand van zíjn RomneyCare. En bovenal vindt hij het zeer gepast, Dat hij het minst van allen wordt belast.…

ik smaak nog steeds jouw naam in mijn mond de jaren hebben mij inmiddels verlaten ik struin de straten niet meer af op zoek naar de blos op je wangen en je schitterogen ik heb lang geleden gezocht, niet gevonden…