Alle inzendingen, jaar 2016, week 19

Dat ik woon in de aarde, woel door de grote moeder, kind aan huis blijf bij haar, en dat ik het gevaar schuw van alles onder de zon – goed, maar moet ik niet leven zoals ik ben, blind en met de onrust in de poten van een grond doordrenkt van doden? ------------------------------------------ uit: 'Natuurgedichten en andere', 1970.…

In het liefdeloze landschap van mijn eenzaamheid Heerst geen beweging die mij bedaart, geen rust Die mij troost of afmaakt als een eerstgeborene. Hoogmoedig vertaalt mijn bloed de tekens, De flitsen over het wrange water van weleer, En draagt de eigenschappen van hem Die zelfs de pijnen van november schuwt. Ellendig, lijf en droom ontkennend…

Het slapen bezig horen in het water, de struiken zien door wimpers van de nacht, naar konijnen tussen bomen staren. Zij kijken met hun rode oog mij aan. Het onbegrijpelijke slapen door de slaap heen overwogen op gevaar. ------------------------------- uit: 'Verzameld werk', 1993.…

De kerzelaar zijn trouwgewaad heeft aangedaan: vandage moet hij, meidag is ‘t, ter bruiloft gaan. Elk taksken is een priem nu, die, bewonden, wit, tot tenden, in een witte schee van blommen zit. Beruwrijmd, was hij schoon, wanneer de winter woei: veel duizendmaal is schoonder nu zijn blomgebloei…

Bij gunstige stroming en voldoende zout ontstonden er schelpenbanken. En nog steeds, op de strandjes bij Warder, tussen Hoorn en Edam, vind je schelpen, kokkels, strandgapers vooral, uit de tijd van de Zuiderzee die pas zijn losgewoeld, opgestuwd, aangespoeld. Er staat me nog heel wat te wachten. ----------------------------- uit:…

Het slapen bezig horen in het water, de struiken zien door wimpers van de nacht, naar konijnen tussen bomen staren. Zij kijken met hun rode oog mij aan. Het onbegrijpelijke slapen door de slaap heen overwogen op gevaar. ------------------------------------- Uit: ' Verzameld werk', 1993.…

Hoefblad werpt zijn heel verre van gloeiende sterren op de groene planeet, trillende schijnsels in de winterwind: ze zweven en staan toch bijna stil. Niet erg dichtbij, op een stuk of wat parsecs, brandt de Orionnevel op 't groot gasveld; sterren vóór duizend eeuwen, bloeiden op, t uur dat de verkenner scheepging, zijn al bijna roemloze…

De koek is op. De muisjes zijn bevroren. De boter ligt onneembaar in de vloot. Ik poog vergeefs een huivering te smoren: april betoont zich wreder dan begroot. Toch eet ik dankbaar mijn genadebrood en ben ik blij dat ik het ochtendgloren weer mag aanschouwen, en de buurthaan horen, en dat ik tot bestaan ben uitverkoren: een ander is zijn hele…

Landschap: bomen van licht, bij 't óp-stralende blaken van zonne-vlakken, in schettren, scherp, op de daken; en óm: de zware tocht van stromen, - wijde stromen gekomen tot een meer als van glooiënd goud-laken. Neer, door het goud-doorzegen blauw, geselen striemen van schelle klaart die 't heil van open lichten lacht, en de aureate horizon…

Hoera, eindelijk met pensioen Een zee van vrije tijd is aangebroken Een nieuwe periode is ontloken Leuke dingen gaan we nu doen. Nooit ergens tijd voor gehad Altijd maar werken en zwoegen Maar toch wel met veel genoegen Vallen we nu niet in een zwart gat? Afscheid genomen van de zaak Alle collega’s een hand gegeven Iedereen toonde z’n…

Overbeladen door herinnering torst ge, viool, langs ’t late levens-pad, druk en geluk – heel de ervarings-schat: hoe zwoegt ge - kreunend om vermindering! Dat het vervlotene nog eens verzadigt, dank zij uw klank: het lot gedoogt het niet. Geen vol genot, of ’t weet van vol verdriet. Geen levens-doen niet door berouw beschadigd. Wees,…

Moederdag, een dag van liefde Van dankbaarheid en van geluk Voor haar die ooit voor mij de bron was De maakster van het eerste stuk Moederdag staat in haar teken De tijd staat even bij haar stil Besef mij dat zij nu nog hier is En wat ik samen met haar wil Moederdag,een mooie zondag Vol zon en warmte in mijn hart Ik dank je ma voor al…

Het is fijn, om hier samen te zijn met jou. We hebben gein, praten over hier en nou. en zelfs over hoe het zou zijn. Duurden deze uren, maar lange dagen. Deze dagen vol vuren, van hartstocht en vragen. Ja werden ze maar maanden of jaren. Zodat we elkaar beantwoorden, In raadsels en gebaren. Ik sta op en moet gaan, Kijk op…

Dolle Leopold Bloom beleeft op één dag in de stad Dublin alle avonturen, die naar Grieks verhaal jaren moeten duren voor de held Odysseus, krijgsman vol gezag. Al dit gebeuren mogen de Ieren elke Juni met blij herdenken vieren.…

Ik denk aan je dat doe ik veel de laatste tijd meer zelfs dan voorheen Je bent mijn beste vriendin mijn belangrijkste familie de zus die ik niet heb En ik smeek je verlaat me niet ik maak me zoveel zorgen ik hou zoveel van je Zonder jou is er geen wereld zonder jou is er geen mij jij bent mijn wederhelft je bent alles wat ik niet…

Ik heb mijn hoed afgenomen en neergelegd op het homomonument uit respect voor onze bevrijders militairen uit de VS en Canada Maar ook de directe oorlogslachtoffers herdacht vele onbekenden maar ook indirecte slachtoffers: Wijlen mijn vader Gerrit Jan Krediet (1908) 1944, opgepakt, getransporteerd, werken in Duitsland 1945, weggelopen en…

ik ben een beeldhouwer maak armpjes voor een kind geef het tevens beentjes en een mondje voor de pret volmaakt hoeft het niet te zijn want mijn mond staat niet recht spreekt onvolkomen woorden en kwijlt als een dronken gek ze lachen de mannen en vrouwen die gluren door de winkelruit want ja ik ben anders dan hun kroost dat zich verschuilt…

Brengt hij ons deze keer naar de finale? Ik hoor al gonzen: reken maar van yes, die Johnny Cash-sound wordt een kassucces, “Slow down” zal absoluut geen bakzeil halen. Gaat onverhoopt de vlag straks niet in top? Wij heffen toch het glas op onze Bob!…

nog geen halve zomer lang duurde mijn eerste en verwarrende puberliefde - we waren beiden nog onervaren, onhandig en slechts zestien jaren jong; na de euforie van maanden ging de liefde als een nachtkaars plotseling uit ónze liefde duurt nu al weer drieënzestig zomers lang en zevenenvijftig daarvan dobbert, met lichte averij, veilig…

Over de heide zeurde ik, Zo zonder gedachte, Een oud liedje neurde ik, Het zonneke lachte. Over de hei ging ik, - Een luierend feestje - Uit de hemel ontving ik Een lievenheersbeestje. Over de hei sloofde ik, Om mij gonsde een bietje, Voor 'n wijfje, geloof ik, Zong een leeuw'rik zijn liedje. Over de hei stapte ik, Zocht…

Bijna elke dag drink ik mijn espresso bij het koffie-apparaat in de Albert Heijn te Goverwelle-Gouda, waar ik meerdere eenzame wolven als mij tref, moderne zwervers zoals wij zijn. Dat is mijn Swiebertje-moment, alleen verzin ik Saartje er dan bij. Ze werkt nog steeds bij de kaasafdeling en ik heb wel eens een gesprek geprobeerd, maar…

Nooit heb ik les gehad in drugs en drank. Versneld wil men de jongeren nu leren Die middelen verantwoord te hanteren, Men trapt daarbij het gas in tot de plank. Vertraging van die lessen duldt men niet, Programma ‘s worden uitgevoerd full speed.…

Een gratis drankje, bij de prei- en uientaart. Da’s mooi denkt schrale Hans en roept terstond de ober. Van alles slechts de helft want ik eet heel graag sober en ik betaal de halve prijs dan uiteraard. De ober schenkt beleefd een halfje jonge klare. De borden brekend vraagt hij, dat was het, meneer? Voor mij wel foetert Hans, je bent een…

Na Rutte II wil Schultz een ander leven Zij is niet in voor nóg een kabinet U kent haar vast wel van die rare wet Om soms - heel even - gas te mogen geven Dat biedt dus kans een opvolger te zoeken Die snel die 130 op gaat doeken…

lente bijt gulzig in de dagen. het gaat van hup en pak ’m beet! onder reuzenparasol een ‘meisje’ dat blond neerstrijkt. ze zoekt een plekje tussen mijn aanhalingstekens en wat wordt ze mooi als ze langoureus aan haar mojito nipt. ik maak mezelf langzaam. het wordt zo’n dag, zo’n heerlijke, zonder liegjes (eigenlijk leugentjes,…

Zonder toestemming ruim ik de karkassen op, want ik ben ineens de vleesgeworden leiding. Als een haan die victorie kraait ben ik wakker geworden uit een droom, waarin ik aangemoedigd word door hen die mij liefhebben. Door mijn vader vooral. Hij laat het dienblad vol rijkelijk bier rondgaan over de toegestroomde menigte. Mijn linkerhand…

Ben jij daar aan de andere kant Van de wereld Toch dichtbij Maar relatief ver weg Of is de afstand steeds te groot En kan alleen Een aanraking Het gevoel overbruggen Ik denk aan jou Prachtig mooi Als de zonnestralen In de ochtend De rust en de eenvoud Puur en verwarmend Natuurwonderlijk Echt…

poëzie laat zich niet sterven als de reis ten einde is schrijft in alle talen waar de dood te stil is om het te verbieden poëzie houdt niet op als het keerpunt eenzijdig het lichaam neemt, want de geest van een dichter is de jeugd die altijd blijft poëzie is de adem van de schrijvershand, het typt het zwart van inkt met gele stippen…

(Negatieve versie) Toen Douwe Bob het podium besteeg, Liet hij zijn landgenoten even hopen, Toch is hij de finale misgelopen, Omdat ‘Slow Down’ te weinig punten kreeg. Het voordeel is, nu hij naar huis mag gaan: Voor hem mag alles nu weer langzaamaan. (Positieve versie) Toen Douwe Bob het podium besteeg, Liet hij zijn landgenoten…

In de trein achter glas brandende zon als zomergast van stilte naar hitte coupé een droogboeket verschoten rood 'n hart als blanco kaartje waarschijnlijk voor een vergeten moeder…