107 resultaten.
Rijmend dwalen
hartenkreet
1.0 met 11 stemmen 165 Dwalen in verhalen
uit andere landen, talen
die gaan over bergen en dalen
graan vermalen, hooibalen
kanalen, over belasting betalen
geheimen en gralen in duistere analen
over brengen en halen
over heel vlot en dan dralen
draaiend de pedalen
winnen en falen, diploma's behalen
gezondheid en kwalen
over eten grof of gemalen
borden garnalen…
Raadselheden
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 93 In de tussentijd
is daar het raadsel
hoe onvoorspelbaarheid
en lotsgebondenheid
kunnen samenvallen
waarom dit
waarom toen
waarom hier
waarom nu
waarom ik
karma of de hand van
puur geluk of domme pech
het blijven raadselheden…
Alleenstaand
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 447 Je staat alleen
de heuvel
je voetstuk
Ik zie je...
je heft
je armen ten hemel
Het groen
gekeuvel
ondergronds geluk
Koud
als steen
de vroege morgen
Wat?
houdt de toekomst
voor ons oog verborgen?…
van geweest
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 66 wijn en het lijk der liefde
rond de tafel en eronder
verwarde resten
van gevoerde gesprekken
kleven aan de wand
het plafond besmeurd
met oude vloeken en flarden
van onbeantwoorde vragen
druipt een silhouet van mislukken
daar waar jij net niet stond…
Oud en Nieuw
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 104 Het oude jaar is bijna verstreken
We staren naar de klok
En nemen nog een slok
We hebben het weldra bekeken.
Het is nu omstreeks middernacht
De klok tikt en slaat bijna 12 uur
Buiten is het erg koud en guur
Het nieuwe jaar wordt verwacht.
Dan is het tellen geblazen
….negen, tien, elf, 12 keer
Het oude jaar is niet meer
We vullen nog even…
Op weg naar 2018
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 143 Wat zou ik graag gedichten schrijven
die recht naar ’t hart van mensen gaan,
al zouden ze maar even blijven
en zelfs niet op papier bestaan,
ze zouden licht en hoop verspreiden
en dat is toch wat ieder vraagt
en nu we een nieuw jaar verbeiden
is liefde toch wat elk behaagt.
We kunnen veel en ook weer niet
en dat is zeker zo ook morgen…
Kerst in Kielegat
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 279 De bomen langs de laan naar het station
Hun kale stammen zijn met licht omwonden
Dat vuurtorens soms ook bij vijvers stonden
Is nieuw voor mij, ik wist niet dat het kon
De Grote Kerk staat als een bastion
In Winterland, wil haar verhaal verkonden
Met oude teksten die ooit aftrek vonden
Geschreven in een Goddelijk jargon
Breda, je doet niet…
Wellicht lieve vrouw
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 93 Er zijn dagen dat boerentroost
geen drank voor vrouwen is
duiven niet meer uitvliegen
met gevleugelde woorden liefs
zelfs gordijnen uit zich zelf dichtblijven.
Al waren er ook ooit dagen
met veldboeketten en madeliefjes
bankjes aan het water en vergezichten
draaiorgels op straat en handen vol
vrolijkheid zelfs vergeten doofheid.
Dan wilden…
vluchtpatronen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 73 uren tuurt hij
naar de vlucht
van de vogels
hij luistert naar
hun schreeuwen
hoort hun gezang
hij wikt en weegt
leest en hoort iets in
elk gevleugeld teken
hij kan de wil
der goden
verstaan
een witte raaf
is hij de
vogelwichelaar
rechts van hem
in zwart gehuld
krast een kraai…
Een gemiste kans
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 141 Daar stond je – achter de kassa
van die kadowinkel in Lewenborg
ravenzwart haar
zo mooi
zo godsgruwelijk mooi
een black magic woman
betoverd was ik
maar geen zelfvertrouwen zo verlegen
ingepeperd door het verleden
zodat ik je amper durfde aanspreken
Vele jaren later na een verhuizing
kwam ik je in de Herestraat weer tegen
arm in arm met…
isolatie
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 112 mijn huis kent glazen wanden
spiegels met de blik naar buiten
mijn nagels hebben zwarte randen
zij krabben de dood van ruiten…
Ons eigen grondgebied
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 194 We ontmoeten elkaar
en werden verliefd
we zaten op een wolk
Boven iedereen
We gingen onze eigen weg
Hielden elkaar vast
bouwden aan een band en
Voelden ons verwant
Toen kwam de klap
Na de hevige verliefdheid
Onstond er geen vriendschap
In het dagelijkse leven
Begrepen we elkaar
Niet
Bleven op ons eigen grondgebied
Spraken een andere taal…
Waanzin
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 348 Als de regen is gevallen
en de voeten, bloot
waden door slippend zand
verdwaalt mijn geest
ongrijpbaar
voor de klauwen van
de dagelijkse orde
wanorde grijpt naar de macht
en ogen vallen in donker
romantiek van kaarsen
die gifgroen branden
aan iedere zijde
vals licht geven
aan zwambegroeide muren
waarin de echo van het onweer schuilt…
dat jullie.
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 435 het is lang geleden,
dat ik jullie zag,
de tijd is weggegleden,
soms met een traan, soms met een lach,
elke dag vraag ik mij af,
hoe het verder met jullie is gegaan,
komt er een eind aan deze straf,
zullen we ooit weer tegen over elkaar staan,
jullie hebben mijn nummer en email,
zelf ben je verhuisd maar ik weet niet waar,
toch zijn jullie…
Mystieke diepte
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 80 mag ik
weer even
je vingers raken
zoals wij vroeger
zonder woorden
met elkaar spraken
jij nam
terloops mijn
gedachten mee
samen gingen wij
richting onbekend
we waren niet verwend
kleuren en
geluiden bepaalden
het gebeuren in
kijken en ondergaan
wij waren geen gelijken
in het ijken van gevaar
het was de
magie van zijn…
De kinderkruistocht
gedicht
4.0 met 10 stemmen 4.100 Zij hadden een stem in het licht vernomen:
‘Laat de kinderen tot mij komen.’
Daar gingen ze, zingende, hand in hand,
Ernstig op weg naar het Heilige Land,
Dwalende zonder gids, zonder held,
Als een zwerm witte bijen over het veld.
In de armen van een der kinderen lag
Een wolken-wit lam en een kruis met een vlag.
De mensen gaven…
Zaterdagavond
poëzie
5.0 met 2 stemmen 322 Avond; aan de bleke blauwe lucht, zie
Hoe 't bloeisel van de sterren stil ontspruit,
Ach: nu vieren vromen de Sabbath uit
Met wijn en wierook, licht en melodie.
Mijn Vader schenkt de wijn over de randen
Van zijn beker, teken van overvloed;
Hij ruikt de specerijen scherp en zoet,
En zegent het licht met geheven handen.
Dit is zijn…
Met Oudjaar klink ik even
snelsonnet
4.0 met 7 stemmen 171 Wat een illusie, het meten van de tijd.
De mens peilt met zijn knallen, opgetogen,
de omvang van zijn eigen onvermogen
om te ontsnappen aan vergankelijkheid.
In tijd of eeuwigheid, straks klink ik even
op alles wat dit jaar mij heeft gegeven.…
Cheyenne
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 624 Mijn gehoor werd in extase gebracht
bij het horen
van de paradijselijke klanken
die als zang tot mij kwamen.
Mijn zicht werd bevangen door haar pracht
bij het gloren
van de paradijselijke klanken
die haar benamen.
Cheyenne
Haar blonde haren
omlijstten haar even mooie gezicht,
waar een egale en zijdezachte huid
het lieve en onschuldige…
Meren en poelen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 153 De meren van zwartgalligheid
zijn somber o zo diep
verleid je niet erin te zwemmen
geen bodem die je daarin ziet
haar doel is al zuigend
jouw levenslust te remmen
je verdrinken in verdriet
Zoek liever die kleinere fijnere poelen
die heldere koele klare
ze zijn niet zo bodemloos diep
zij zijn de juiste de werkelijk ware
die het opperbest…
Sleepnacht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 150 Krakend, zuchtend, steunend, raakt het oude jaar verloren
wanneer men tussen vroeg vuurwerk het eiland gaat verstoren
door in duisternis sluw boeltjes te verslepen van erf en graf.
Hier verandert ludiek verslepen ten kwade tot brute straf,
wordt wraak genomen op wat men nooit vergeven kon.
Onder Brandarisoog is schuimend wrok de inspiratiebron…
Van jaar tot jaar
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 126 Het aftellen is begonnen en ik wacht
Nog luttele uren scheiden ons van wat komt
Tijd baant zich een weg door duistere nacht
Tot in eindeloos kabaal de stilte verstomt
Voor iedereen hebben we goede wensen
Veel geluk en gezondheid voor een heel Nieuwjaar
We gaan ons aan oliebollen en bitterballen verpensen
En nemen afscheid tot het volgend jaar…
vijftig tinten liefde
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 294 ooit om elkaar fladderend
waren het de vlinders
in hoofd hart en buik
die wolken roze kleurden
toen regende de hemel
in voor- en tegenspoed
met rozenblaadjes rood
het verbond ter zegening
daarna kleurden zij
strengelend in liefde
elkaar de hand houdend
tot koperroden slingers
zo het leven samen zinnend
weefde zich zo de passie
tot…
Valtijd
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 86 wacht nog even met verzaken
een zijden zwaard hangt in de lucht
kraaien bekrassen hun daken
met wegstervend gerucht
heb je al een vermoeden
wat heb je te verliezen
wat ligt in het verschiet
op de spits van je hoede
nu moet je kiezen
delen deed je toch al niet…
Op weg
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 159 Op weg
Op weg naar het einde van het…..
voor de een was het geweldig,
voor de ander een verdrietig jaar.
In voor of tegenspoed,
je krijgt toch vaak de kracht om weer
verder te mogen.
Een nieuw jaar, waarin je
misschien plannen hebt,
die je wilt waarmaken.
Of je begint het jaar
en maakt er gewoon het beste van.
Zorg dat je jezelf blijft…
Jij bent de ochtendstond
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 78 Ik zou willen dat je kijkt
hoe ook de maan schijnt
zou weten dat je wespen
gewoon met rust kunt laten
zij jou dan niet steken.
Dit is een goede dag
voor de natuur
en die met rust laten.
De natuur moet je niet willen
vervuilen met woorden.
Dit is een juiste plaats
waar je kunt mijmeren
over het laatste artikel
dat je hebt gelezen.
Nadenken…
Groupie
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 188 Luister, meisje
de glans
van hun gouden gelaat
is gereflekteerd licht
door anderen
gestuurd…
De kern van begrip
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 67 Een woord is mij ontvlogen.
Het bleek te licht.
Mondinggericht
liep het uit de pen
ontdaan van zijn kern.
Die brandt nu
vurig in mijn hart.
Niet-gevat en zonder ogen,
tekent zich daar
het wezenlijke af.…
Je bent
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 137 Je bent niet meer de foto, waarop je
zo lief naar mij kijkt, je bent het wel,
maar je bent het ook niet meer.
Je lieve lichaam ligt begraven in een bos,
niet ver van het Nije Hemelryk, de zwemplas,
waar je mij en mijn broers vaak vandaan
haalde na een bloedhete dag. Je bent je
lichaam niet meer. Je ademt niet meer. De
donkere duisternis…
Slotzang.
poëzie
4.0 met 4 stemmen 829 Aan mijne Mededichters.
Blinkend, schittrend, alverbazend, breekt het vlammend Hemeloog
Door de donkre nevelstromen van den bruinbeschaâuwde boog:
Blaakrend, schroeiend, en verblindend, stijgt hij 't steile renpad op,
Meester van d' ontzetten hemel in zijn hoogstbereikbre top:
En nog, dalend, stort zijn aanschijn bij het blussen van die gloed…