Alle inzendingen over rieten

de oude rietpluimen onthalen de prille voorjaarszonnestralen hun kopjes zijn dan wel heel oud maar ga ze maar eens vanuit een bepaalde hoek bekijken dan tonen ze hun waarde soms heel even heel even lijken ze dan van goud…

trillend als een riet heb je de show gewonnen magere windhond…

hij doolt maar wat rond het torretje tussen het riet van de tuinstoel…

rond het raamkozijn is het lente naast de haard is het zomer op de laatste wand is het herfst een meertje met het riet waar hij met zijn vader riet sneed tussen de deuren is het winter twaalf uur aaneen sneeuw geschilderd zonder te eten maar als ik niet schilder was ik zomaar dood…

stormachtige wind buigt het riet in het water het spettert alom…

Het wuivende riet kiest voor luidruchtig afscheid in felle herfststorm…

Het stijf bevroren riet toont verfijnd lijnenspel van zilversmeedkunst.…

Langs het riviertje bloeit warrig vlechtwerk van riet in springbalsemien.…

deemoedig buigen als het riet door tegenslag zorgen en veel verdriet probeer het te vergeten met de komst van de vergeet me niet zweef verder als de wolken aan de lucht die geschrokken vogel op de vlucht naar morgen weet jezelf in het nieuwe jaar geborgen probeer je rug te rechten luister naar het ruisen van het riet…

In het ruisen van het riet heeft hij om haar verdriet want wat helpt fluiten als het paard niet pissen wil en hij van kikkerbil?…

Dichten tussen riet. Verborgen woorden zingen. De wind dirigeert.…

Verscholen achter het riet volgde ik ademloos in de vliet, gedurende vele minuten, de hofmakerij van twee futen. Hij baltste, zij walste, hij danste, zij sjanste, hij lonkte, zij pronkte, hij praalde, zij straalde. Samen verdwenen zij in het riet en ik liep verder langs de vliet, nagenietend van hun duet, een klassiek waterballet.…

Maak het vertrouwder dan je waarmaakt: de eerste sneeuw/het eerste riet. Hoe ze plotseling haar hoofd naar voren of naar achteren wierp. Zeg dat ze haar haar kamde; zich naar voren of naar achteren werpt. Terwijl het sneeuwde of riet werd; zich de eenbes verzwartte; en zij haar haar kamt.…

brullende passie ontstijgt de waterspiegel waar riet zachtjes ruist [haiku]…

Roer ruisend door riet Genaakt blazer de diepten Waar taal tekortschiet.…

bleken Was er zelfs in de diepste spleten Ook maar enig riet te zien…

Hij zit in het duin of in het riet Een schorre fluiter Een stuiterende stuiter Je hoort hem wel maar ziet hem niet…

de blik op oneindig blauw oeverloze kabbelbabbel aan het deinende water riet neemt een loopje…

Plotse paalhouding met dromerige ogen wakker in het riet galmt de misthoorn onzichtbaar in een camouflagepak.…

Zo dan als door een rieten fluit bij zwijgend eigen stemgeluid Gods adem door mij henen blies, hoe grote winst bij klein verlies !…

de blauwe druifjes staan in een rieten mandje op de vensterbank genietend achter het glas dronken van de lentezon…

Hij lag onbewegelijk op de loer Geduldig onder doorschijnende vloer, En sloop door wijkend riet met sluwe stap, En aasde uit 't west met rood, hongerig oog, En heerste uit violette schem'ringboog In ster'lig blauw van wereldkoningschap.…

Lisbloem, die bloeit aan de zoom van de vliet, Hoog op een vorstlijke schilde geheven, Als door een lijfwacht van speren omgeven Troont gij te midden van 't riet! Over het veld ruist een lied van de vloed, Kostlijk als harpspel van zilveren snaren, Brengen, bezield door het koeltje, de baren U met de morgen haar groet!…

Water, vogels, riet en rust heb genoten, heel bewust.…

Riet-geknak, kabbel-kroos wind-geruis, water-drup eend-gekwek, vis-geklets reigers-stap, rat-gespat hengel-swiep, sigaar-gezuig roei-gebonk, net-gegooi laars-gesop, fladder-zwaan koffie-slurp, brood-gesmak muggen-zoem, rochel-spuug snotter-snuif, handen-wrijf natte-hoest, molen-ratel aasvoer-worp, hout-gekraak vogel-fluit, muis-gepiep koe-geloei…

Spaarzaam kruipt het licht voor mij uit een armlengte verder daagt de horizon dichtbij en onraakbaar sluit zich de hemel als een nachtjapon alle schoonheid is gehuld in aftasten en geduld Ik blijf de hoogte zoeken langs de flanken van verdriet in de verte wapperen doeken onzichtbaar achter wuivend riet de vloer kraakt maar ik schuif…

in de vrij met regen en de karekiet hoorde jij in Nieuwkoopsch riet eerst Piet de pruimekopparkiet toen Arie de krijtwitte kanariepiet ik zei leuk schat geniet maar ook zo heet ik niet…

Ik heb gewerkt, ik heb geleden, Ik heb geworsteld met 't verdriet, Ik heb gebogen als het riet, en soms heb ik 't met laffe vlucht gemeden. Nu stelt 't zich ondoordringbaar voor mijn staren Als van de nacht het nevelig begin. Maar als een lichtende lantaren Hef ik U op en volg U 't duister in.…

vloksgewijs over het grijs van de kaalgestroopte akkers de steeg wordt een ijspaleis terwijl stakkers en andere stervelingen de uit weelderige woningen wegsijpelende warmte behoedzaam en teder oplepelen Ze zijn scheutig met donkere uren gierig met het licht van de dag dragen een mantel van schemer en beelden in een waas verpakt het riet…

Oh, gij kleine guitige duiker ik zie u gaan meer onder dan boven het riet knakt en vlagt naar de koeien stomverbaasd drinken zij in uw kringen…