Alle inzendingen over schoonheid

Mooi blijven is pijn lijden, maar wat is schoonheid als je het innerlijke lijdt?…

zekerheden dat onverbloemd en vrij vertoon pijnlijk aan het licht kan brengen waarin ik diep te raken ben zing niet graag in ondertonen van versluierd honen en betreuren wil naar boven kunnen brengen waar ik voor sta, mij in herken mijn stem laat zich graag voluit horen tegen alle wreedheid en geweld waar wij in angst voor schuilgaan en schoonheid…

Net op 't moment dat je er vliegensvlug langs rent of rijdt en er nog net oog en humeur voor en tijd Of is het gewoon een verschijnsel van de natuur Hoe gewoon is dan schoonheid, onschuld, geduld en puur Dit gepeinzel geef ik aan aarde terug en het bos daar liet het me immers ook los…

Toen pas zag ik de twee vriendelijk ernstige ogen, de pupillen door irissen donkerbruin omrand, donkere wimpers iets doorgetrokken en gebogen, geheime schoonheid uit een ver oosters land. En uit het niets kwam haar koele hand die zacht streek over mijn koortsig gezicht.…

applaus dat samen volmaakt voelde elkaar stimulerend aanvoelend in details de muziek van wolken en wind danste met ons mee en regen spoelde ons schoon na de ovatie van bomen en struiken en het bloeien en diepste buigen van de aller- mooiste bloemen we dansten heerlijk luchtig in de lichtste en doorzichtigste gewaden om enkel de schoonheid…

ik zag haar gezicht en profiel in de spiegelruit dacht dat zij a- live naar binnen zou stappen waar ik van de wereld in de ban van haar heftig geemotioneerde blik de ogentaal aan het ontcijferen was die was gemarkeerd met een buitengewone hoeveelheid expressie in kleur en haar gezicht etste een bizarre schoonheid…

tussen ons dansten de woorden op een eigen melodie twee mannen op de bühne nog zonder publiek de uitnodigingen waren niet verstuurd de schoonheid als publiekstrekker zat op de enige stoel zij was gevraagd mocht interrumperen op ieder moment vandaar haar blanco script en vrije blik zij had geschiedenis met de blonde zonder dat…

tussen ons dansten de woorden op een eigen melodie twee mannen op de bühne nog zonder publiek de uitnodigingen waren niet verstuurd de schoonheid als publiekstrekker zat op de enige stoel zij was gevraagd mocht interrumperen op ieder moment vandaar haar blanco script en vrije blik zij had geschiedenis met de blonde zonder dat…

En alles moet nog, ze moet nog worden toegedekt, van schoonheid nog, de vrouw nog uitgevonden. Ze ligt te wachten dat het overgaat en dat een huis rond haar ontstaat, tot op het bot, en dat het blijft Sittina is de naam, haar ontstaan is schaarste. Ze is acht, maar niet in haar adem, ze ruikt naar ongewijde aarde en nog niet aanbeden.…

Liggend op mijn rug, starend naar de hemel De vogels vliegen met de wolken mee Trekken traag en loom aan me voorbij De bladeren krullen om me heen De bomen wiegen in de wind Draai me langzaam op mijn zij Ik aanschouw de helft van je gezicht Nog kijkend naar de vogels en hun vlucht Bedekt met de prachtigste herfstkleuren Ik bewonder je schoonheid…

Vlinder nooit zal ik jou vergeten; tijd en wind zullen je pracht en schoonheid voor altijd uitwissen, en ik; ik zal je immer blijven missen.…

Je schoonheid waar sommigen van balen, vind ik juist je kracht uitstralen. Buitenstaanders laten het niet merken, maar zien hoe hard de mensen in jou werken. Allemaal hebben ze eelt op hun klauwen, en een overhemd met opgestroopte mouwen. De oorlog doorboorde heel jouw hart, de stad was gedompeld in veel smart.…

Jouw smeulende pijn inspireerde mij tot deze stroom van zoete zieleroerselen Laat deze niet bitter worden: stop op tijd Hortensia's vervagen van zijdeblauw naar doorschijnend ivoor ze wachten stervend tot volgend jaar, schijnbaar dor en vol spijt van hun eens bloeiende schoonheid Maar volgend jaar lijkt het eens blauwe, meer indigo,…

Sinds ik het weet - ik weet het wel, ofschoon Nog onder ons angstvallig wordt ontweken, Het boze woord te noemen, dat bij 't spreken Lacht ruw of wat onzuiver klinkt van toon, - Sinds ik het weet, werd mij de overvloed, De schoonheid en de zoetheid aller dingen, Die mij alom omgeuren en omringen, Nog wèl zo liefelijk en wèl zo zoet, Sinds…

leven dwarrelt in velden en op luchtstromen kleine stapjes op fragiele pootjes op weg naar de zomer… Het leven ontpopt zich in volle teugen welige bloei der natuur in prachtige nuances stranden in overvloed met adoreerde zonverwanten in afwachting van roestbruine bladeren die vallen… Vreugdegevoel stemt zich door somberheid af doch de schoonheid…

niemand nog geniet om in vorm zinnen te lijmen als beelden niet worden vervlochten tot intieme hartstochten of satans gedrochten geen duisternis bezochten in wederkerende klanken wat is dan een wijnstok zonder ranken of een rotonde zonder bochten o zeker, ook ik heb weet van het ongerijmde waarin de wortel des levens wordt geraakt en schoonheid…

Rood in de morgen van rouw de lavende wateren van de Letani, waar ik de schoonheid mocht zien van mijn bruid: de vredige lijn van je hals, je borsten, als jonge gazellen ooit, versgedolven terpen geworden op de graven van de hoop.…

Een libel scheert heen en weer haar vleugels wijd gespreid ik verbaas mij keer op keer over zoveel kleurige schoonheid. Ik loop om de vijver heen voel en zie het leven geen moment ben ik alleen dit is door God gegeven.…

glijdt op koude tegels Doe alles met mij wat je wilt Denk aan jezelf er zijn geen regels En maak je geen zorgen om mijn ziel Onze kleding ligt op koude tegels Laat mij niet los ik ben al daar Het is zo mooi, want ik ben ergens Waar niemand mij terughalen kan In jouw armen zie ik sterrenlicht Ongekende pracht van het heelal Onbegrensde schoonheid…

Waar anderen je liever zouden slopen, Zag ik de schoonheid en karakter in je nokken. Met mijn laatste centen besloot ik je te kopen Om je waardigheid te behouden en voor je leven te knokken. Nu jaren later zal ik het moeten missen Je gekreun en gekraak als ik je verwarmen wil, De vaart die bij je hoort overvol met vissen.…

Door de schoonheid in eenvoud Liep jij door tuinen en parken Ik krijg het nu nog steeds koud Als ik onze tuin sta aan te harken. Het is al weer jaren geleden. Dat God jou kwam halen. Wij hebben samen een verleden. Met heel veel mooie verhalen. Ik heb jou toen vluchtig gekust. Daarna ging de kist dicht. Mijn leven leek toen uitgeblust.…

De schoonheid is blond, echter bruin van de stront en hij vraagt, hoe dit zo kon gebeuren. Ze klaagt steen noch been en omhelst 'm meteen. Ze vertelt het in geuren en kleuren. De bruid is bekakt. Door d'r innig contact voelt de bruidegom zich niet in orde.…

gála, op dit zonovergoten, hemels terras, dat uitkijkt over hemels groen van pijnbomen, en dat de zee zachtjes hoort fluisteren, vol verlangen, Zeus, beschouw je elke Aphrodite, beschouw je de gehele jonge godinnenschaar, die in pareo, te kleine bikini of string dit kleine terras vol blote trots passeert, blond, zacht, vervuld van volle schoonheid…

Ooit was jij de eerste, tweejarige schoonheid oogverblindend scherm, bestaande uit kleine bloemen. Waar kom je te wonen? Duizendschoon, jij was even mooi, als bekende snijbloemen, jij bleef jarenlang. Zomerboeket, randbeplanting in de rotstuin trouw in mijn tuin... en je deelde.…

En straks komt ook weer lente met al haar ogen De dagen van schoonheid en gedogen en begrepen Om de uren van dagen ook het gloren te verslepen En al wat lokt zonder dat iets wrokt. En al wat lokt zonder dat iets wrokt.…

De hiërogliefen van dit vlakke water zijn niet te overschrijven, niet in taal - gebaren - visualisatie maar slechts in het ervaren van schoonheid.…

huilde tot aan de morgenstond Ze was niet gracieus en zo dom dat meisje met haar dikke kont Van de lelijkheid een optelsom zij was wel de enige die ’t vond Ze was zo mooi, dat zag ze niet veel te kritisch, uit onzekerheid Haar ogen huilden van verdriet toch kwam er rechtvaardigheid Ze werd ontdekt door haar lief die 't eerst haar schoonheid…

Altijd troostende schoonheid die haar siert, naast magie die de Bij pleziert. Jammer is dat de korf, als zijnde maatschappij, weer roept, op jacht naar honing, is waar de korf de Bij op beroept. Uitgeput na ontvangen liefde en verlangend naar meer, lonkend, selecterend neemt hij weer deel aan de korfs vertrekkend verkeer.…

Zaai– en oogstgoed in één oogopslag van schoonheid onderschept, silhouet van de liefde blijft ongerept, wat op onze horizon kan bogen, raken we in onze muze meer en meer bevlogen. Mijn lief, daarin is nog zoveel meer te geven. “Door de wetenschap bereiken we veel, alleen de liefde neigt naar perfectie.“…

Verhalen schuilen in de kraters van de maan op de autocue van schaduwen zijn ze te lezen in de achtergrond van de hemel letterlijk vertaald voor de overlevering in tijdsbeeld blijft het vrezen de schoonheid in tekst van de vrije liefde betaald.…