Alle inzendingen over kantelen

Waar mijn stralen de ochtendstad strelen waart mijn zachtste licht over pleinen en het wekt de torens, kantelen van ‘t kasteel wiens jaren al schrijnen. Mijn rijk duurt kort maar schenkt hoop aan de mens met zijn lichtloze brein, hem houd ik de dag graag ten doop en open zijn hemelgordijn.…

zonder haltes een blinde reiziger tast naar de vluchtheuvel - het perspectief - nergens vinden tastzin en verstand rust geen noodrem, geen vluchtstrook, geen vangnet vloek bedreigt de bede van de kunstenaar alles wankelt, zelfs de heipalen waarop van vreugde dronken voetzolen het ongeloof uit de rede stampen wat achterblijft, is de kanteling…

Individueel met tranen van verdriet in de nacht ervaar ik zwijgend al jouw non-verbaal handelen van de passerende normen in jouw gesloten boek die enerverende gevoelens doen emoties kantelen.…

Een gouden kooi binnen dikke muren met kantelen en schietgaten; de opgehaalde ophaalbrug sluit de slotgracht vol verdriet en pijn buiten, eenzaam opgeborgen. Kladderadatsch, boem boem boem, Heroshima, Nagasaki, ragnarok!…

Ik mocht eindeloos met je grote borsten spelen, het hangen aan je tepels vond je zeer opwindend, je stond wel halfnaakt te pronken op kantelen, die frivole acties waren niet echt bindend. Had ik maar het lichaam van jou!…

schorre lege velden waken als duivels over verlaten steden en dorpen die als luchtkastelen opdoemen in wrakke doch lange nevelslierten het leven is vertrokken, slechts wat ademgeruis slentert nog door het puin waar in het gruis staat geschreven, dit was eens ons zo vertrouwde huis fundamenten ter zicht gesteld door het kantelen van de aarde…

alles lekt en rekt riekt en kliekt zalm nederwietse walm duur betaald de tong allang weer aangenaaid mensen historisch gepaaid gehaaid babylonisch vertaald de vertolking de riem moet steeds aangehaald verpoldering is nu verkolking geluk de sla gelukt nog steeds in tuinen elk thuisje heeft ‘n eigen kluisje vrijheid gestift in bossen en kantelen…

Het is een wankel immer kantelend schilderij van jou zoals je was toen ik voor het laatst iets tegen je zei Op jouw gelaat altijd die traan omlaag, langs je wang. Tot de plaat kantelt.…

Op een mooi zwart paard gezeten begeleid door glanzend witte duiven rijd ik in nevelen gehuld door het drassige gebied de varens knappen modderspetters spatten hoog met souplesse ontweken door de snelle duifjes op een open plek blijven we staan en plotseling zie ik door de slierten mist kantelen en een ophaalbrug opaalblauwe stenen…

Je stelt je op een weg in als een liniaal, maar rijdend door het landschap van Noord-Frankrijk geven de kaarten alle van bedrog blijk: wij ronden bocht na bocht - maar verticaal, waardoor wat ons omringt te kantelen lijkt als wij de hoeken omslaan naar beneden. De heuvels openbaren zich allengs als treden.…

Dood, met mantel en hoed getooid je zit ons te dicht op de huid je snijdt recht door zee in harten en illusies je zet ons met twee voeten op de grond Dood, dagelijks marcheer je in maskerades voorbij in doorwaakte nachten fileer je onze zielen tot op het bot als een speelbal kantelen we in de tollende wind Dood!…

vechten voor elk stukje grond dat naar ieders wens gecreëerd is door de tijd heen met vallen en opstaan schreven wij geschiedenis geen mens die krachtig genoeg was om onze vriendschap ten gronde te slaan angstvallig probeerde een ieder een ronde te kunnen doorstaan hopend dat het gevecht zal kantelen zette de ridders…

nog eens om maar ze is al verdwenen gewoon tussen de anderen als de anderen en niemand weet dat zij ooit is besnuffeld door goddelijke hersenen dat zij gerafeld van passie uit haar lakens is getuimeld dat zoveel geilheid in haar holtes is gedroomd zoveel landschappen tussen haar benen open gesnorkeld zijn dat elke dag elke kant op kon kantelen…

verwijzen naar de verdwenen vrienden uit de jeugd, waarmee we zwierven door de bossen en de dalen, over wegen ons toen toevertrouwd, en als je mij uit de vrieskou komt halen waag ik alle stappen met of zonder jou, niet graag zou ik de droom verstoren, in alle luchtkastelen, de ondeugd van van berooide ridders, die allen stierven op de kantelen…

Nu schijnbaar plotseling het paard van Troje zich onmiskenbaar tussen ons bevindt om in het donker onder vrouw en kind zijn schokkende verachting rond te strooien, zal men gastvrijheid, zo laat zich vermoeden, verbinden met verbolgenheid en woede.…

Over zijn strenge cirkels heengebogen eigent hij zich de middelpunten toe Hun trots bezit staat in zijn harde ogen Hij wordt de mathematica niet moe waarmee elk nieuw uitvieren zich voltrekt om elke nieuwe inkeer op te vangen Zie hem in rustige beslissing hangen boven het tijdeloze dat hij wekt en kantelend in tegenkringen leidt voor het…

waarmee uit de kennis van ervaringen helder worden, die beelden zijn slechts een tijdelijke kijkdoos waarin de natuur met mens en dier uit de ziel werd geprojecteerd lief en twijfel leidt tot afgunst, tot onwerkelijkheid is ingekleurd voordat ik de gordijnen sluit voor een drachtige dageraad, verlaat het doelloos pad van onrust, kantel…

en de richting niet, alleen de liefde en de zon bleken onafhankelijk en echt, al werden hun velden kort geschoren, deze twijfelaar zaait en maalt de sterren die voortijdig doofden in het stof wat aan de hel en hemel is gehecht, die van hem bleken vaak bedrogen en gewist in de karikatuur van rechtvaardigheid, heroïsche vaandels op kantelen…

aan den drentel in Den Haag tijg ik altijd naar de Boterwaag weet u wat ik daar dan zie de meisjes van de Haagse Academie met van die appetijt'lijke billekes in compagnie met kantelbare willekes soms wordt de hunker mij te veel ook al heb ik al veel liefs geleden steeds neigen mijn ogen te ontkleden bij de schatting geen of lauw kans dan…

De verte tekent af met torens en kantelen, wachters van beloften die, voor wie berouw zo zwaar gedragen en ter goeder trouw, meer blijken dan alleen maar luchtkastelen. Het huiverend hart heeft dolend rondgezworven.…

is geen reden voor jou om hem te vergeten een dag om alles te vieren in wie en wat jij bent we wensen dat jij deze dag zo ook ervaren mag onthoud altijd dat leeftijd slechts een datum is zij zegt niets over je skills en de competenties die jou tot prachtig mens onder mensen maakt ontwikkel en verbeter steeds jezelf als persoon provoceer kantel…

Een slanke toren wringt zich uit de ochtendmist, met zijn hoedje op van kantelen - en nog eentje - die de oerkracht terughaalt van kastelen, waarin aartshertog en Minnesänger eeuwenlang aardden. De macht is verdwenen, de voornaamheid blijft.…

Zwaarwichtig en trefzeker als een stormram bonkend in de gapende lustgrot van een kantelend walviswijfjeslijf zal oerkracht mansgroot zwellen in de warmbloedige zoogdieronderbuik het zaad uit zijn balzalen schiet hij als een vulkaan die lava spuwt in de baarmoedermond.…

. - O Adam, kantel die outers om, en scheur u ene mantel in 't purperkleed van die verwurgde God! Beklim zijn troon, en ruk van zijne slapen de kroon af, - nu, ge, trots het hoog verbod, wat schrale en wrange kennis kondet rapen!’ Hij heeft nu kroon en troon en mantel.…

'k Ben gezeten voor mijn raam bij het sneeuwe-stille dalen, 'k zie, hoe kinderhanden halen schuim van witte vacht bijeen, om te bouwen met vertrouwen hun kastelen met kantelen en portalen, 'k zie in 't zilverbleke licht, hoe het bouwen wordt verricht.…