inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 70.187):

Navelstreng?

Overstroom me dan,
dam me in, weerleg de
steen in een stomende
beek, zodat mijn angst
niet door de dijken gutst,

ween niet om mijn tranen
loods me door het woud
van oude ideeën heen,
waarmee uit de kennis van
ervaringen helder worden,

die beelden zijn slechts een
tijdelijke kijkdoos waarin de
natuur met mens en dier
uit de ziel werd geprojecteerd

lief en twijfel leidt tot afgunst,
tot onwerkelijkheid is ingekleurd
voordat ik de gordijnen sluit
voor een drachtige dageraad,

verlaat het doelloos pad van
onrust, kantel molenstenen
over gedempte putten of zet
ze als eindeloze wielen in voor

dromen die stromen door een
leven brengende navelstreng,
als metafoor, ware het lopend
vuur, volg de ongeduldige vonken,

die ergens toe zullen leiden,
staar niet blind op ogen
waarmee je niet kunt zien en
waaruit je niet kunt treuren.

... Illustratie: Bron: Ritmenoflife ...

Schrijver: Pama, 6 maart 2020


Geplaatst in de categorie: psychologie

5.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 63

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)