Alle inzendingen over schoon

als rode drab drijven resten vuurwerk in een ochtendstille plas straat ademt overdaad aan genoten drank en spijs geeft morgen pas zijn katers prijs de schone lei voor jou en mij spiegelt somber wolken grijs wij zijn de eersten die de wereld gaan ontdekken ondanks alle nachtelijke smetten…

wie is hij om te geloven wat de lammen en de doven aan de blinden beloven duizend ogen komt hij tegen maar twee eigen lijken onvindbaar leven geen raadsel volgens een boek goden zijn eindeloos vruchteloos zoek geen schijn zo schoon als valse duisternis vind eerst de spiegel daarna het gemis…

Een schoon gezicht heeft de dagblad-postiche CREME LA NYMPHE zij zou zeer schoon zijn indien zij geen sproeten had Hoe jammer wanneer een zo schone vrouw sproeten heeft zomersproeten zoals bij deze postiche het geval is gebekt haar de boog van de wenkbrauwen en de lieve mond en de…

Vrouwelijk schoon kom mij toch eens halen!…

En toen ging de telefoon op een hele gewone dag maar de stem die ik hoorde nam mijn hart in beslag Verrukt, verrast en intens blij onverwachts maakte jij je rentree ik luisterde met mijn ogen dicht en toch had ik er moeite mee Alles wat jij ooit had verwoest stond gebrand in mijn ziel moet ik geloven in jouw schone lei omdat die ander…

(bij een Etruskische schildering, 325 v. Chr.) Je hoofd knikt naar links, terwijl je ogen vol mededogen staan, turend, verdrietig en liefdevol, het krullende haar rond je beeldschone gelaat. Je dikke, zwoele lippen tuitend vanuit een extra pijnlijkheid. Wat is er toch met jou gebeurd, waarom je zo de wereld aan blijft kijken? Ik voel…

Doe maar leuk Doe maar stoer Laat een ieder in de waan Laat geloven Maak aannemelijk Dat jou niets is aangedaan Hou het luchtig Met een glimlach Camoufleer al je verdriet Denk je echt Dat wordt geloofd Dat jou niets raakt Je ermee weg kan Dat is toch raar Dat klopt toch niet Doe maar leuk Doe maar stoer Speel maar door Al was het slechts…

Deze avond ving de vroege nacht zo duister aan de hemel kleedde zich in stemmig zwart satijn waar heldere sterren als rijen lichtjes zijn die door de kosmos trekken ieder in eigen baan een universum toch zo onmetelijk groot wat is een mens om dat te kunnen bevatten tracht slechts enkel het tal der sterren te schatten voelt men zich dan niet…

Schoon Liesken, weet ge genen raad? Schoon Liesken, wil uw hart mij geven, Daar zult ge toch niet slecht aan doen! En schenk, op korting, mij 'nen zoen, En zeg, dat ik mag blijven leven... En moet ik over 't hellevuur Hiernamaals uit te drogen hangen, Dat ik dan niet alleen 't verlangen, Schoon Liesken, maar de daad bezuur'!…

Zeg stuk zeg lief, waar blijf je met mijn hart jij, o zo schone hartendief? Ging jij uit stelen stond je te wachten totdat ik beschikbaar was om mijn hart af te geven? Maar ja, een mens zonder hart, zeg nou zelf, wat is dat nou slechts een leegte in een onderaards gewelf.…

Als in de stemm'ge stad het herfst-tij weeft Zijn gouden waas over de oude grachten En onder 't gulden loof een stemming zweeft van sterven in deze oude en gouden prachten,— Dan denk ik, hoe 'k de dood graag zoude wachten Gelijk een herfstdraad die in 't goud-licht beeft En henenzweeft in de eerste koude nachten waarin alleen één zilvren stemklank…

Naar deze herfst had ik ontroerd gewacht Als naar een nacht van zwoel doorgeurde dromen: Naar 't koele licht en naar de gouden bomen In grauwe nevel langs de smalle gracht. De dagen waren vreemd van vege pracht, Een felle gloed scheen alles te doorstromen: De bloemen baarden huivrend-zoete aromen En wrede kleuren, bont en brandend-zacht…

Doris zal mij niet verwinnen, Schoon hij zo veel moeite doet! Schatten heeft hij - maar - zijn schatten Dan de bronnen onzer vreugd? Neen! de rijkdom, niet te omvatten, Is 't bezit der schone deugd! Waarom zoude ik toch beminnen? Is de Liefde dan zo zoet? Hylas zal mij niet verwinnen, Schoon hij zo veel moeite doet.…

zij is één met de aarde de morgen weet haar schoonheid te raken warm licht gloeit door de bomen ze draagt een waaier mee een kleed vol dromen de stilte van de tuin een bloemenzee is haar thuis in haar harenvlecht rond het voorbeeldig gezicht wordt puur en oprecht de kunst belicht…

Het bollende wit van lelietjes der dalen glanst fijnzinnig, teer, omhult lief en kunstzinnig een klein, onzichtbaar venijn.…

Wie houdt er nou het strand niet schoon en fris Als tweemaal daags het water wassend is ?…

Naar deze herfst had ik ontroerd gewacht Als naar een nacht van zwoel-doorgeurde dromen: Naar 't koele licht en naar de gouden bomen In grauwe nevel langs de smalle gracht. De dagen waren vreemd van vege pracht, Een felle gloed scheen alles te doorstromen: De bloemen baarden huivrend-zoete aromen En wrede kleuren, bont en brandend-zacht…

Witte vredesduiven, vleugel veders wuiven op vreugde melodieën, in een maat van drieën. Beschrijven banen in het luchtruim. Zwaaien tot ziens, drijven in hun vlucht schuin, om weer bij te draaien. Komen uiteindelijk onvermijdelijk terug in dienst, dat is het fraaie. kalm meren in de haven waar wij verkeren door te keren en koeren, ter…

je rotst in ongenaakbaarheid maar in de stilte hoor ik dat je splijt onder de hete zon als ik rust je warme voeten heb gekust dan zijn we samen thuis in eigen eenzaamheid daar waar jij kiert de nachtelijke tranen vangt breekt vorst je langzaam open slopend omdat er kilte huist jouw ongenaakbaarheid is schone schijn daar waar…

leeft zodat de maat waarmee wij meten louter onvolmaakte beelden geeft geen beloning kan ooit vergoeden dat wij ons menszijn ondergraven en daarom moeten wij verhoeden slechts onze eigen dorst te laven geef een ander wat u ook verlangt en plaats uzelf niet op de eerste rij reken niet op wat u terug ontvangt en maak aldus uw hart weer schoon…

kan een oorlog schoon zijn? Nee niet uiterlijk mooi natuurlijk maar niet vies niet smerig zonder afgrijselijke slachtpartijen zonder mensen aan flarden geschoten opengereten hoofden als kokosnoten gespleten kan dat – zo schoon?…

Op het weilandje staan wat dorre bomen; één is vol bloesem: een schilderachtig aanzien van de vergane boomgaard.…

Iedre morgen na het nachtlijk slapen Ligt mijn wereld nieuw door mij geschapen. Iedere dag heb ik haar weggegeven, Telkens één dag meer van 't eigen leven. Telkens een kortstondiger bewoner Zie ik haar belanglozer, dus schoner. Schoonst zal ze eenmaal zijn als ik ga scheiden En de grenslijn wegvalt van ons beiden.…

Deze avond ving de vroege nacht zo duister aan de hemel kleedde zich in stemmig zwart satijn waar heldere sterren als rijen lichtjes zijn die door de kosmos trekken ieder in eigen baan een universum toch zo onmetelijk groot wat is een mens om dat te kunnen bevatten tracht slechts enkel het tal der sterren te schatten voelt men zich dan niet…

Haar wangen droegen al dagen vele tekens, naast kraaienpootjes rondom haar ogen intens blikken als bijeengebonden schoven, vers op het land die prachtige vergezichten. En altijd is er weer die zee aan golven, naast de kleinere stappen op de paden door de duinen dwars door de weilanden langs die grotere eiken en sparren dat ene. Op die…

O zoete zachte schone Mensen-Zoon leliebloem van het eeuwig schoon vervul mijn ziel met hemelse spijzen water uit de bron dat op doet rijzen Een vrolijke fontein diep van binnen met wijn bemorst tot in de diepe zinnen het genezende brood uit de hemelschoot toegerust met een lied: een scheut de loot uit de tronk van Isaï opgestaan uit…

Schone schijn Het is heerlijk om begeerlijk te zijn het is begeerlijk om heerlijk te zijn het is vooral eerlijk om eerlijk te zijn…

Het voorjaarsbos glanst vol gele elzenproppen. Van ver af gezien toont die bomenrij kleurig herfstaanzicht in de lente.…

Dan een schone lei.…

Dor loof wegvegen: die kleine kriebeldiertjes verliezen hun burcht.…