Alle inzendingen

Weg uit dit hotel! De kok is een vampier Het bloed druipt van zijn tanden It is not fluff in here!…

‘de werkelijke universiteit is niets anders dan het eeuwig voortbestaande complex van de zuivere rede’ * wij vertoeven in het paradijs laat ons daar beginnen niet te midden van de mensen noch in de stad doch in de zuiverste natuur alsnog in de schaduw der platanus gelegen op dit heetste uur van deze bijzondere dag als de krekelzang…

Naar De Vecht (1909) van Frans Bastiaanse Er staat een telefooncel in het park verlaten, verbleekt blauw met verweerd glas staart hij blind; laat rondom zwermen smartphones ijdel praten, géén treedt nog binnen, hooguit een spelend kind. Maar vroeger troonde hij op pleinen en straten, was onmisbaar zijn rol, kleingeld werd vlot geïnd; dienstbaar…

Ik, molenpoortdaknachtmerrie, zoek hengst om joy te rijden in de betouwstraat ik hoop dat hij zich heel gauw bij me meldt en mij niet in m'n eentje wachten laat dan trap ik pegasus fijn op z'n staart en vlieg van dak tot dak in volle vaart met die parkeerdekhengst, recht zo die gaat het wedren op - edoch tot overmaat van ramp…

er ligt een tegenworp op straat zieltogend en niemand die iets opraapt er is aanwezigheid van opspraak bij allen die op spitsroeden lopen er bleek een ontmoeting geregeld bij leven dat valt of staat met tastbare vullingsgraad die we wederkerig zonder naschrift ontleden in menselijke maat om te helen wat als evenknie ondeelbaar…

Jezus Christus grote paleis Mensheid wordt gedurende eeuwen opgebouwd uit het edelste marmer en cederhout, heeft alle geduld, slechts tijdloze tijd. Het weidse gebouw krijgt dankzij geloofsvlijt meer hechtheid, wordt daarbij telkens gedouwd door stormwind, vallende stenen, en rouwt om voortdurende schade. Vernielzucht bijt. Gaten in muur…

In het schimmige licht tussen stemmen en kosmische agenten, hang ik in de elfde ronde, murw gebeukt, uitgeput — een bokser op zoek naar adem in mijn eigen hoofd. Spoken dringen zich op, mes, glas, kokend water — littekenlijnen van strijd en overleven. Toch, daar, op het randje van verdwijnen, vind ik zorg, handen die vasthouden alsof…

95 of ruim 22 jaar geleden, wat is de langste tijd? Sinds zijn geboorte of sinds zijn dood? Twee eeuwigheden, ongrijpbaar als lucht, bewegen met mij mee omhullen me altijd, de tijd verbindt me met alles dat ik niet ben, tijd is het onzichtbare web waarin ik leef waarop ik blijf plakken en mijn hoedanigheden achterlaat als een oude…

ook toen dacht ik al felle kleuren veranderen zo snel dat zelfs de hel van Jheronimus deze klus niet zo rap klaren zou de lucht onwaarachtig zwaar achterlatend in donkerder blauw dan waar die heldere ogen van jou slechts verbouwereerd reageren konden ook toen stond ik al onderhevig aan stevige uitval vreemde wezens in jouw bosch los te…

Ik ben een trekpop, het bleke touw. Het klosje dat mijn trage pas bezit; het kostuum trekt zich aan, is goed van snit; mijn slanke lichaam buigt alleen voor rouw. Elk stoel of tafel ademt als mijn vriend; ik pak stof, een heerlijke dialoog, hou van het verdiende applaus, het betoog; mijn meester die mij avonden bedient. Ik voel mij weleens…

Ik wil, zei Jan, nu ik verhuis uit dit leven, Heel gaarn aan Piet alles vergeven Wat hij jegens mij heeft misdreven. Maar zo hij 't met eksterogen op mocht doen, Dan wens ik hem alle daag een wandeling in een nauwe schoen. ---------------------------------- uit: Puntdichten (1859)…

Beloof me, kind, als ik van hier verdwijn treur niet om mij, straks bloeit weer de jasmijn en geurt de kamperfoelie. Erger zou het wezen als zij verdwenen waren, - ik er nog zou zijn. ------------------------------------------------------------------------------- uit: Tot in de nde, nde graad; nestoriaanse kwatrijnen, 1998.…

Deel 2: En toch ze vonden me niet als held niet als verhaal maar als man die niet meer wist hoe je ademt zonder pijn ik werd weer wakker tegen mijn wil in een bed met machines en lege ogen om me heen dagen waren dof uren traag ik kon niet bidden ik kon niet hopen alleen ademen en zelfs dat deed zeer maar toen mijn zoon —…

Het was eerst maar één dag, die zwarte vrijdag Dat werd al snel een hele hebzuchtweek Ook dat was nog niet lang genoeg, zo bleek Het lijkt of heel november er nu bij mag Ik vind die kortingskolder niet zo fraai nee Straks wordt het nog een heel jaar lang Black Graaiday…

De angst kneep zijn keel dicht, Hoe harder die kneep Des te groter zijn angst, Zonder hij wist 't hoe of 't wat. Gelukkig, nou ja, viel hij flauw, En toen hij bijkwam, Was zijn angst er niet meer, Zonder hij wist van d’hoed en d’rand. De vraag die nu aan hem knaagde, Wat is toch aan de hand, Daar kan hij niet bij met z’n verstand,…

Als ik je zie, wil ik je niet zien Als ik je niet zie, mis ik je Als ik met je praat, kan ik je niet verdragen Als je niet bij me bent fantaseer ik gesprekken Als ik naast je sta, kijk ik naar andere jongens Als je weg bent vergelijk ik ieder ander met jou Ik kan je niet bij me verdragen, maar als je er niet bent, voel ik me leeg…

Ik ben vandaag, vanochtend, diep gegaan tot de bodem op Eeuwigheidszondag, zondag 23 november 2025 hier in de Westerkerk te Amsterdam, tot de bodem tot de bodem dus en ver daar onder naar de doden, doch vooral om de doden te duiden, te laten lichten, op te lichten tot opluchting van mij als levende ziel en bijna onzichtbaar toen ik boog…

verwachtingsvolle gedachtes die hij vaak heeft gehad zelfbedachte antwoorden waar hij het mee deed avonden vol verlangens bleekjes verdicht in rookwolken met nevel gevulde glazen zoals jazzblazers dat razend konden van maat wisselen rondgebreide dwaze bedenksels stekelige heksenafrekeningen beledigingen aan adressen en nog…

Het blijkt in achterkamertjes geregeld Trump heeft zijn onverschilligheid getoond En zo wordt de agressor dus beloond Het lot van Oekraïne lijkt bezegeld Vernederend. Het ergst van allemaal: Het Russisch wordt verplicht gesteld als taal…

Ergens naar toe gaan. Je komt er ook weer vandaan. Maar de vraag is hoe?…

Misschien waren onze lichten al lang gedoofd. Je stapte uit ons leven, op zoek naar een medicijn dat ik je nooit heb kunnen geven. Je liep van hier naar een ander soort geweten, en onderweg probeerde je je eigen verklaring te vormen uit losse scherven. Maar toen je aankwam bij dat nieuwe, zelfgekozen geweten, dwong je de meisjes jouw waarheid…

de warme kleuren van de herfstboom zijn de stervende kleuren van het verval maar in diezelfde herfstboom zit de belofte dat de geboorte van het prille groen ooit weer komen zal…

nu het smeltwater de sneeuwvelden verlaat worden de doden zichtbaar niet iedere dag is gegeven de grijze haas spitst zijn oren de rivier door smelt- en regenwater gevoed stroomt groots voorbij een traag wiekende vogel suist in de grijze lucht boven rode kalkstenen heuvels krassen kraaien in het dal groeien uit de beschadigde knoesten…

Ik hou niet van de wereld, Waar ik me nu in beweeg. Dus blijf ik proberen, Om te herstellen, Wat aan mijn hart ligt. Ik weet inmiddels dat geen verandering iets verandert zolang ze niet durft te worden wie ze is. Ik verlang geen boosheid, geen kleinheid, geen handen die anderen naar beneden trekken — alleen een stem die optilt. Zijn…

waar poëzie en het echte leven verweven raken in eenvoudige noch verheven zinnen die betekenissen binnenlaten of het zaad uitstrooien om ooit door deze danwel gene ineens ontdekt worden kan tussen de regels strak als tegels uit de natte vingers gegleden op zaterdagochtend die voelt als een zondag het past binnen de kaderloze ruimte waar ik…

de voorbije nacht was als de voorgaande dag en zal haar bestemming komende uren voortzetten dat kan ik gerust zo noemen, zeg ik met een zure lach, het was druk in het donker, de hersenen hielden zich niet aan de wetten het wordt een etmaal lang met kloppende spinsels niet dat ik daarvoor kies, het is de weg die ik wel ken vol met stuurloze…

Verrukt, met jouw ogen dicht de kersenbloesems in de straat opsnuivend, mee neuriënd met de vrolijke vogelzang oh, levensechte dromen van geluk, lief, lief meisje weggedoken in kussens wanneer het stormt Tot diep in de nacht vol verwondering en vol verwachting weer op, je verheugend op de omarmingen van de nieuwe dag en heel jouw…

Een stem in mijn hoofd vervulde ooit de ruimte met lente, maar werd drukkend – één woord: mislukkeling, golvend door de dagen als een schaduw. Ontwaken in een lijf dat niet meer van mij was, koffie smaakt naar bitter en kruidig maar kon mijn hart niet bereiken. Kinderen glimlachten – de zon scheen onbewogen voorbij. Was dit alles – beton…

Herfstig licht breekt zacht regenboog kust de nevel morgen ademt kleur Als dauw vochtige aarde innig omhult en gouden zonlicht door nevelen breekt, als zilveren druppels die de herfst streelt, als een regenboog die voorzichtig ademt in de vroege morgen. Als een brug van kleuren die het oog streelt, een zachte melodie die tussen wolken…

Black Friday laat een donkere kant van de mens zien en met name die van de ondernemer (m/v/n) eerst verhogen, dan verlagen lijkt wel als bij Jezus Christus eerst Hosanna, daarna Kruisig hem de mens is tot kwaad geneigd of anders gezegd, de mens is veel meer kwaad dan goed het wordt zwart voor de ogen van   de kopers, die gaan rollen…