Alle inzendingen, met trefwoord fibonacci-gedicht

=============== =============== oude mannen zonder tanden ze kijken plaatjes ze doen geen kwaad, ze doen geen daadjes, maar murmelen zachtjes in hun huis vol boekenkastjes, hun eigen gedachtjes in parmantige praatjes, publiceren het op plaatsjes. zie mij, houd van mij, begrijp me toch. =============== ===============…

Tweegezicht met drie poten die wegrent Door de bossen, waar de schaduw hem kent. Met opvallende ogen die glinsteren als sterren in de nacht, En een glimlach die geheimen in zich bracht. De lucht is gevuld met een zoete geur, Van bloemen die bloeien, vol kleur en avontuur. De wind fluistert zacht, als een oude ziel, Die verhalen vertelt, met…

Als we dan liefhebben, liefhebben tussen veel papier, holle mannen en metaal, laten we dan liefhebben, zoals mij goeddunkt: Liefhebben met de rust van de onrust, niet die van de routine, elkaars ogen verliezen en weer ontdekken, voorbij de huizen gaan, het land in, de streling van onbekende struiken ondergaan, de wind proeven op een steeds…

De adelaar die boven onze levens zweeft, Met zijn sterke en krachtige vleugels, die ons hoop geeft. Hij kijkt neer op de wegen die we gaan, En fluistert ons toe: Blijf nooit staan. Zijn ogen zijn scherp, zijn blik doortastend en vrij, Hij leert ons te stijgen, voorbij de schaduw, voorbij de spij. In de lucht van dromen, zo wijd en diep, Vinden…

Het embleem van de wereldvrede begint bij ons, In elke handdruk, in elke lach, in elke kans. Samen bouwen we bruggen, geen muren meer, Met open harten, vol liefde en sfeer, Keer op keer. Laten we de verschillen in alles omarmen, niet vrezen, In de kracht van verbinding, kunnen we genezen. Een wereld waar begrip en respect bloeien, Waar we…

Zeg me dan leiders van de wereld waarom oorlog voeren zo goed is, Als de wereld in vlammen staat, en niemand het wist. Waarom de harten zo zwaar zijn van pijn, Tranen die vloeien en angst in de ogen van mens en dier. Als de hoop op vrede lijkt te verdwijnen in schijn. Zeg me dan waarom strijd zo vaak wordt gekozen, Terwijl de liefde in ons allemaal…

Had hij zich maar beperkt tot sluikreclame, Maar als Wim Meyles zich zó tot ons richt Ben ik welhaast moreel tot koop verplicht. En toch hoeft Wim zich daarvoor niet te schamen, Want er is heel veel onderliggend leed: Een maker van light verse heeft het niet breed.…

De eenzame zwerfer en de dieren De eenzame zwerfer die het geluk vond bij de dieren in het bos, vond in hun ogen de warmte, een liefde die nooit verlos. De vogels zongen liederen, zoet en vol van vreugd, Terwijl de bomen fluisterden, hun geheimen, hun geheugd. Een moedervos kwam in de avond haar dagelijkse stukje worst voor haar kleintjes…

Heel argeloos begin je een gedicht. Een aantal letters, aangenaam van vorm. Het gaat vanzelf. Er slibben regels dicht. Ze zwijgen nog. Ze wachten op de storm. Uit dode krullen, schreven, lijnen, halen Ontstaan - geen mens die weet waaraan het ligt - Schermutselingen tussen de vocalen. De consonanten brommen mee, ontsticht. Pas dan ontpopt…

Gezichten die in mijn kamer hangen van mij, van hem, van haar, ze geven weer wat er genoten en geleden is, wat er gedacht, vergeten is, verborgen angsten, boosheid, wijsheid, mededogen, familiebanden, houdingen, ze leven en met hun ogen vertellen ze me dagelijks hun verhaal van onuitgesproken dingen dat zonder hen niet wezen zou.…

Stralig borduursel van kristallen wand Verbergt, welvend paleis, de diatomee; Een waterdroppel is zijn wereldzee, Een korrel zwevend stof zijn vasteland. Klein levend zieltje, in Brahman mij verwant, Eén Wezen deelt zich aan ons beiden mee, Zoals één vuur, één wet, één Gods-Idee In Aldebarân en een sintel brandt: Het Eew'ge dat, mijn kunstgenoot…

De dichter is een gedicht, 24 uur per dag. De dichter is een alchemist die van het lood des dagelijksen leven het goud weet te maken. Zijn gedichten spreken voor zichzelf. --------------------------------------------- uit 'Verzamelde Gedichten' (1981)…

verklaart de oorlog. Het wil mij met stomheid slaan, dus haal ik diep adem en gil als een sirene mijn stembanden stuk. Hier neemt het gedicht een wending: het zal mij met blindheid slaan! Dus houd ik mijn rug recht en staar als een zonnebloem in het helse licht tot dat uitdooft. Ik ben geen vechter. Maar echt, als het mij doodslaat…

Dromen uit een andere wereld kunnen soms helder zijn, bedrieglijk, voorspellend soms... met medewerking van Neptunus en medeweten van Uranus Venus is in alle denkbare vormen van jolijt ook voor vruchteloze lustelozen van de vrijpartij... ook schijngestalten terugkerende belagers je in angstzweet badend wakkermakend waar de zondaar…

De treinroute Kortrijk-Roeselare-Brugge steden uit een ver verleden Gezelle heeft er verbleven. Vlaams van inborst onuitwisbaar geschreven 't Is oh God zolang geleden. O kwinkel de winkel, waterjuf de blomme het brood dat gebakken wilt bloemen welke niet verwelken. medeklinkers die weer klinken de inkt, het blad, bladeren zich laten…

En vraagt gij nu: ‘Wie leerde u rijmen, dichten?’ - Ik laat niet lang u op het antwoord wachten.... Uw ogen zijn het, die mijn geest verlichtten! Toen ik voor d'eerste keer u, lief, ontmoette, - een blauwe meidag was het, 's morgens vroege - weet gij nog, hoe 'k u toen op rijm begroette? Snel plukte ik wat jasmijn en hagerozen en reikte…

Aan de rand van de tafel zit je — alsof je daar per ongeluk bent neergestreken. Een gedachte hangt scheef in de lucht, het eerste woord weigert te landen. Je ogen glijden langs de voorwerpen: een beker, een sleutel, een vlek op het hout — ze lijken te fluisteren, maar in een taal die je niet kent. Je stelt vragen zonder ze te horen. Welk…

Soms tikt een gedicht op het raam Ik sta op en laat hem erin Een enkele keer heeft dat geen zin Ik voed hem en geef hem een naam Maar soms denk ik: ach laat maar staan Al regent het nog zo hard Vandaag ben ik boe en geen bard Hij mag naar een ander toe gaan. Dat doet hij dan ook na een tijd Hij vliegt mijn gezichtsveld uit En meteen daarop…

Het eerste Boek werd uitgegeven Met teksten over het leven Tientallen tot honderden exemplaren werden er verkocht Het leven was zwaar Dus was het een lange tocht De 40 Gedichten van Danny van Strien De tweede druk moet als Boekenschrijver komen Desnoods in Eigen Beheer Want het leven is niet eerlijk En het leven doet zeer…

Aangeschroefd Pervijze 't klooster, kerk in oorlogspuin. Het kruisbeeld ongeschonden, geschonken verhuisd naar Charles ville Mézières. Franse Ardennen aan een Franse kolonel stad met talrijke kleurrijke kerkglasramen, tot rust komt Wachttijd van een kruisteken een tweede wereldoorlog gekweten Jaren later 't vlucht naar 't hart…

Heilige Schriften zijn die waaraan niemand een sylbe verander, Godlijk, naar letter en geest - Goede gedichten zijn zo, zij dan hun bron de Skamander, Jordaan of Noordzee geweest. ---------------------------------------------- uit: Het zichtbaar geheim (1915)…

de mooiste gedichten zullen nooit worden geschreven toch zal ik bij benadering naar mooie woorden streven ik recht mijn rug en scherp m'n pen en doe alsof ik dichter ben maar ik zal me steeds bezeren vergeefs gezocht naar elke vorm blijf ik het toch proberen…

Toegegeven: in dit gedicht staan alle Poppetjes op hun plaats, rijmschema klopt Dubbel- en binnenrijm, niks mis mee, ook De metaforen staan als een huis, je ruikt De doorlopende lijn naar M.N., en de nauwe Gang van A., daar zijn deze verzen zeker schat Plichtig aan. Het beeld van de man met de Hamer die alles heel wil maken om het nieuwe…

gedichten die ontstaan uit gedachten die onbewust hun krachten aan ons geven en tot zoveel meer in staat misschien zijn het slechts iele bomen uitgroeiend tot machtige imposante eiken die eeuwig lijken te bestaan of tot armetierig kreupelhout de kracht van woorden die nu niet meer maar ooit menig mens bekoorden soms sneuvelen de…

Ode aan Gino Weber Het grootste en beste talent aller tijden van de Overijsselse en Twentse voetbal velden Zijn spelersfoto hangt aan de muur bij Fc Twente Dus is hij ook 1 van de Tukkers helden Door Johan Cruyff als Jeugd voetbal talent geprezen om zijn voetballend vermogen Door Martin Jol op jonge leeftijd voor een stage in Engeland uitgekozen…

O! Snaren van m’n jonge ziel Ik voelde uw trillen zacht, Wijl ’t woordje op u nederviel, Dat door m’n tranen lacht. O! Zacht en zangerige woord, Waarin ik peerlen vind, Hebt gij m’n vreugde niet gehoord Toen ‘k worden mocht uw kind? O Gij, die m’n gedachtjes kust En wiegt m’n droefenis, ’t Is of m’n innerlijke rust Door u beveiligd is…

op mijn rug draag ik een gedicht het maakt mijn tred monter en licht het verlicht mijn aangezicht maakt mijn leven helder en licht…

als schilderijen je verhalen vertellen en gedichten je beelden tonen en die iedereen de ruimte geven om er op zijn manier naar te luisteren en te kijken dan pas hebben we het over kunst…

een liefdesgedicht schrijven blijft een lastig gegeven het is als een vorm van 'naakt zwemmen' zonder je al te veel bloot te geven 'onmogelijk dus' je gaat spoedig op zoek naar superlatieven die nog niet blasé zijn 'ook al moeilijk te vinden' ten einde raad doe je met het schaamrood op de kaken concessies 'sta je weer in je…

Vroeger schreef ik aan een zwaar bureau Lichtzinnige gedichten; Nu, met een plankje op mijn knie, Een lijvige roman. Ben ik vooruitgegaan? Wie Kan mij zeggen, of ik het ben Dan wel de materie Die ten slotte moest zwichten? -------------------------------------- uit: Al dwalend IX (1941)…