Alle inzendingen over botten

Een gebroken been had Balders paard, Odin heelt Balders hengst: Bot groei aan bot, Been groei aan been, Laat het zijn als gelijmd, een gelijmd ledemaat!…

Want nu Els Borst haar fiat niet wil geven is deze boot voortijdig afgedreven.…

Nederland verwordt tot een groot gekkenhuis zelfs redacteuren is het in hun bol geslagen hoe kun je anders sommige koppen verklaren en oliedomme uitspraken op net en buis ach nuchter verstand keer terug van vakantie en strooi nuances waar ik nu Zalms oorlog zie…

De boot gemist in volle vaart de dageraad dood en grijnst als bloed gestroomd door aderen en nacht vergeten tranen zweten morgen lacht door dauw verdrongen boze tongen roepen zacht…

Waar een boot verdwijnt, verschijnt een nieuwe vloot. Ik besta nu uit drie. Afgerukte zeilen, denkbeeldige haltes en een papieren droom, verschrompeld door de zoute vraatzucht van mijn eigen schaduw.…

Of het waait hard of de boot heeft een ruwe vaart zelfs de glimlach houdt zich vast De boot stampt op de golven het haar verstrooit het gezicht maakt het onschuldig en jong In het spiegelglas van de zonnebril het beeld van de bekende fotograaf zij heeft geen tijd voor angst…

De Amsterdamse bonte gay-parade Trok dit jaar weer veel vrouwen en meneren Door schaars gekleed en geil te provoceren Zij die nog in de kast zijn op de kade Een dag dat homo’s zich staan op te winden Opdat wij hun gedrag normaal gaan vinden…

De boot, waarin zich moet laten schommelen een man. Een vrouw aan wie wordt gedacht, door de man, tot op het laatst misschien.…

Alles is nu opzoek naar een speelkameraadje en ik ben op zoek naar de boot van de lente.…

mag ik aanschuiven vriend of warm jij je alleen aan het laaiende vuur heb de blokken geteld tot de aks bleef steken in de knoest van je leven in voortdurend klieven kwam de sleur met stapelen en spaanders zij heeft jouw noeste arbeid gestopt met onneembare weerbarstigheid weg met de botte bijl benader haar met liefde zodat splijten…

Zo slaapt de botte in ‘t hout, verdonkerd en verdoken; geen blomme en is er ooit, geen blad eruit gebroken; maar blad en blomme en al het ligt erin, en beidt de dag, de dageraad... de barensveerdigheid.…

Jongens in een boot, paraplu's naar de zon, klaar – om weg te zeilen.…

Ze waren uitverkocht en lagen als steile doden op de levende have van het schip, drenkelingen die het nog niet weten, voer voor de vissen, mest voor de bodem van de zee namen die vertekend op het dek liggen te verbleken met ogen waarin de aarde niet bestaat, de geur van een manke diesel markeert het spoor waar ze de wind hadden geraapt uit…

De loef op het eiland Aan de kim reeds in zicht gekant krijgt de golven er bovenop Trekken thuis tegen de hamerende kop Wat een zwalpend afleggen opeens betekent Per strekkende meter van gezwoeg Want nagenoeg niet gerekend Was op windstreken voor de boeg En de stuurman's verbale granaten Die derhalve gramstorig exploderen In duizend…

De schors van haar keel verhardde elk woord, onuitgesproken kale taal werd niet begrepen, niet gehoord. Het hiaat tussen haar en mij werd een vluchtpunt van niet meer voelen, blindelings op de tast zoekend van wat elk woord zou kunnen bedoelen. Zo bitter, bitter zoet werd het bed opgedekt glad-gestreken elke plooi in 't laken en in kettingreactie…

dit leven gaf een stuk verleden in het graf zo trok ik aan de bel ik was geen del, wist dat je me graag geloofde beloofde me boeketten mooie woorden als ik maar bij je hoorde je raakte aan verdriet waarvan ik niet méér wist dan tranenstromen over wangen zette me in mijn geheim gevangen plukte alles wat ik had kaalde me tot op het bot…

Zeilen in een boot omringd door de open zee dorstig naar water Hoe zachtjes glijdt de eenmaster over water waar ik aan bakboord en stuurboord begeleid word door voorbijtrekkende vissen, dolfijnen en walvisfamilies drijven op de golven, gladgestreken in een oorverdovende stilte.…

een vissersboot in zonbeschenen golven zijn netten uitgeslagen in gouden schittering ontvouwt de oude boot zijn jeugdig hart…

De tijd graveert daarin soldaten, bot voor bot, alsof ze er nog zijn. Men pleistert in het steen verleden plat: gewit gemis, known unto God.…

De kunst boten te bouwen houdt stand Op Sail voeren ze op hun eigen lelievlet Buig en las platen dolpotten en ‘t spant Ja de kunst boten te bouwen houdt stand Met de middennaad pas laatst ingebrand Voor de V-vorm in de vlet uit het pakket Houdt de kunst boten te bouwen stand Met Vmbo’ers bij Sail op hun lelievlet…

vreet leven tot op het bot…

Een zondagsjager ging eens met zijn boot het water op om ganzen te bejagen. Zijn vaardigheid was echter niet zo groot maar als ze ~zaten~ had hij kans van slagen. Hij roeide door een riet beschutte sloot waar op de wallekant wat vogels lagen. ~Een makkie~ dacht de jager in zijn boot ~die ganzen nu met hagel vol te jagen~.…

deze boot is het uur van de eindtijd in de duisternis van eenzaamheid een boodschap van averij gekneusde geesten gedichten van vaarwel zonder naam en nooit meer boot van alles waar we van hielden…

Kijk Aylan daar komt de boot we gaan lieverd we gaan! Cabada? Bijna goed Ca-na-da zeg nog maar eens Cad Nee, Ca-na-da Can aa da goed zo niet bang zijn hoor op de boot de zee is leuk hij schommelt kom even met je schoenen zo alweer dicht nog meer plassen gauw want de boot wacht niet drinken? straks ... in Canada…

geen zin in gedoe dacht je en je hield de boot af net toen ik sprong ijskoud water mijn bed werd iedere kreet de oceaan nog dieper groef en verdronk geen zin in gedoe had je en je hield de boot af…

U ziet het uit de hoogte niet zo best: de boot - een gele stip - lijkt niet zo groot. Verlaat het vliegtuig in uw reddingsvest.…

De wind blaast in je oren Rare woorden, mooie kleuren Je fietswiel meld je piepend Dat het koud is in de schuur Het diep heeft diepe rimpels Elke boot weer een verhaal Een vergeetachtige kapitein Kabbelt rustig voort Het konijn springt uit een hoed De aap komt uit een mouw Brood uit je hersens De eenden jamontbijt…

je op de momenten dat ik je nodig had uren van bange afwachting van vrees en verlating alleen in zwarte duisternis stemmen krijsend in mijn dromen je was er niet om me te troosten te zalven met je liefde je was in jouw wereld van bedrog en eigenwaan ik wil je haten en verbannen in het diepst van mijn ziel vervloeken tot op het bot…

Zeg, liefken, heugt U nog de vreugd, Wen op het kabblend water, Zo spiegelrein, Als kristallijn, Zo ruisziek van geklater, Ons kleene boot Daar vlugjes vlood In 't maanlicht, dat er glanste; Een notendop, Zoals zij op De golfjens dobbrend danste; Een rozeblad, Waarin een schat, Een parel, lag te luchten: Mijn bange…

Huil mij een rivier van hartstocht Schenk mij een boot om de overtocht te maken Blaas je hemelse adem in mijn zeilen Laat mij in je oceaan van je hart verwijlen Leidt mij naar het sterrenlicht in je ogen Ontroer mij door de aanraking van je zachte huid Leef mij met de warme klanken van je stem Wees jezelf zodat ik jouw schoonheid ben…