217 resultaten.
Waar?
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 564 in een bos waar woorden zinnen
naakte taal hemelsbreed gespreid
en haar antwoorden geeft
op mijn vragen
en lachte naar bladeren
die dreven op het water
als zwarte vleugels van
verdronken vlinders
schreven ze daar op het bleke
zonlicht woorden en waar
werden ze vergeten?
waar zijn die woorden, waar?…
LENTELIEDJE
poëzie
4.0 met 4 stemmen 2.382 Daar zweeft de lieve Lente weer
Bezielend door de dreven;
Het zaad viel om te sterven neer,
Riep zij het niet in leven.
Zij strooit de bloesems op 't geboomt,
Zij kust de knoppen open...
En doet weer vaster hopen
Waar stil de ziel van droomt.…
bron
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 689 het vergezicht was niet slechts voor mijn ogen
een regen boog zich vloeiend voor de zon
de spreeuwen lintten sluiers langs de hemel
en zweefden zoals ik geen leven kon
de wolken dreven weg in paarse tinten
en achter hen azuurde firmament
de hemelwind verlichtte avonduren
en stilden dichters eeuwig dit moment…
31 Mei
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 207 De schoonste dag in 't leven
is eenendertig mei
ik word mijn tuintje doorge-
dreven
de bloemen volgen mij
ach, meiesschones vogellied
je breekt me in de zinnen
deez'lieve lust; ik kan het niet
het keert mij terug naar binnen
naar wat verdichter leven biedt,
de klok, de meubels en tv:
materie tegen zingen…
De zonnekus
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 66 ik zag
dat jij de
schaduwen
liet gaan
de winden
achterna
die wolken
verder dreven
de donkere
vlekken op
het land in
jachtig bewegen
zelfs op
je hand was
het een duidelijk
zichtbaar contrast
een warme
vlucht die
ijlde door de
zomerse lucht
de zonnekus
voor een intiem
moment dat je
even samen bent…
En ik neem je mee.
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 857 Langs groene velden
en kleurige weiden
Over smalle wegen, langs dreven,
weilanden en bossen
over dijken en langs meren,
voorbij het oude stoomgemaal
In de verte kun je
er de paardestallen zien staan
Enkel vreedzame natuur,
van hier en van over de grens,
een gevarieerde route zonder einde
En ik neem je mee.…
rondom 't volmaakte
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 351 het doet er niet toe
maar het klinkt als water
zei je
toen je mijn gedicht vasthield
jouw vingers lispelden golven over me heen
reikend tot aan de zee, met de nacht vertrouwd
en op dat moment
terwijl jij voet zette, wind werd onder vleugels
dreven we mee
naar het land dat in ons was
buiten adem, in alles wat er wel toe doet
.…
Mijl op zeven
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 553 Welaan ik laat mij thans
nog maar eens gaan
à bout portant zomaar
van mijl op zeven
In avondlijke stonden
in de dreven
verwonderd liefdevol
kijk jij me aan
Een jonge maan voor
samen in het duister
heuvelwaarts rij ik
en jij met mij
Ongezien in schaduw
allebei
alle remmen los
in hees gefluister…
Wolkt onbestemd
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 135 ze hebben
de zon gewist
het laatste stukje
blauw vergeven
nog wolkt
onbestemd
boven wei
en verre dreven
het is ademen
maar zonder
spirit in de lucht
energie is gevlucht
wij onderhouden
met de dood
op onze hielen de
meesten zijn al ter ziele
zonder aanwas is het
snel gedaan in de
laatste generatie verliest
de mens zijn…
Die zomer
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 145 Zoals de zon
tussen vele woorden opgaat
Kan ik nog dromen
van je handen en je ogen
elke buiging in je gestalte
Zoals wij samen voorbij
de wereld gingen
zwervend langs water
reddeloos verloren liepen
In de grote zee
dreven we
en mijn hart bloedde
open
zie ook: www.josevanrosmalen.nl…
De roeier
gedicht
3.0 met 8 stemmen 9.313 Vanavond trok de mist over de wei
alsof de aarde zich opende en
het grondwater buiten zijn oevers trad
paarden en koeien raakten vlot en
als in een moeras uit de oertijd
dreven tenslotte alleen nog koppen
en ruggen voorbij
van het geboomte aan de overkant
maakte zich iets los waarvan ik dacht
dat het een roeier was die overstak voor mij…
De trein gaat ras voorbij
poëzie
4.0 met 1 stemmen 372 De trein gaat ras voorbij met schrille kreet,
Verstoort geenszins de wijde, diepe rust,
Ik denk aan hen, die ginds in lief en leed,
De vrede dreven, al dan niet bewust.
Zie hier wellicht het allerzoetst behagen,
Dat ooit het voorrecht van een mens kan zijn,
De blijde vrede na de boze plagen,
Het welig tieren van het mijn en dijn.…
t.a.v. H.D.K.
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 2.009 de dichter schrijver
wel eens als wereldverbeteraar geroemd
pleegde bacchanalen
in woorden geschriften verhalen
maar
iedereen die een joint prefereerde
werd door zijn woord
in de vunzige Vlaamse kerkers
geslagen gefolterd zelfs vermoord
zijn hersenen
drijvend in alcohol
dreven hem steeds verder
tot ter dood
als de beroemde…
Ontwortelde boom
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 149 Glibberig nat kleeft het bladeren tapijt
bleek onder mijn voeten
ik huiver van kou
terwijl de winter nog moet komen
zij beiden dreven mij
storm en schuimbekkende
woede van zee
in stilte van nacht
schrijf ik over het verzamelpunt
van geverfde krijsende papegaaien
met stinkende kromme snavels
een tortel vastgebonden
aan een boom
bloesem…
Schepen liggen er; waarom zo...
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.129 Huizengangen
stonden; zacht gestreden nu
schromelijk, want het was alles luw
vervuld; in de heldere streken
van de witte hemel geleden
wensen te wezen, mijn zinnen dreven
er in, in een zachte trek opgeheven.
Dromen bleef over: was het voor dezen
al zo, was dit het eerste wezen?
---------------------
uit: 'Gedichten I'.…
Watervleugels
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.207 tovenaar van brandend licht
valt zijn mantel van behagen
zachtjes, als een zeemeermin
die golfjes opstuwt met haar vin
om mij te helpen mijn gezicht
over de zoute zee te dragen
Waar ik blijven zal de volle dagen
volle dagen ver van land
denkend aan wat stond geschreven
vleugels heb je maar voor even
en dat bleek toen woeste kragen
mij weer dreven…
Verdwaald
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 136 Dom driest duifje
dat al dagen dwaalt
door drentse dreven
in diezige nevel
en duister gezang,
langs dromen
niet af te dwingen,
waarmee de doem niet
is te verdrijven,
die als een dief
in het dalende duister,
post bij het braakliggend hart
dat dorst als een dier
na dorre dagen
Ik maak vandaag
voor jou en mijzelf,
nog aarzelend,…
Eenzaat als wandelaar verdicht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 166 Niet gewenst,
maar door natuur mij opgelegd,
bewandel ik eenzaam aardse dreven.
De richting onbepaald,
want zonder rechtuit streven.
Zelf ga ik niets bouwen,
want niets is er dat bindt.
Hoef niets te onderhouden,
geen huis, geen vrouw, geen kind.
En als de tijd van afscheid komt:
ik was gelijk de wind.…
Terugblik
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 118 boven het water dreven
donkerblauwe wolken
een wit schip lag voor anker
muziek danste uit openstaande
ramen en deuren
de dagen waren lang
woelende levens sleten
weekten zich los van elkaar
vielen langzaam uiteen
een meeuw schreeuwt uit volle borst
landt zwijgend op de kop
van een verweerde stenen held…
haast weg
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 1.149 ik zag de velden voorbij
het watervlak wat grijs
de lucht soms blauwer wit
en dichterbij vervagen
de windmolens draaiden
het hoofd naar het westen
ze wentelden met wieken
zo energiek
zo zelfgenoegzaam
de waterlopen dreven er
boven het vlakke land
de aarden dijken kropen
er naar de oeverkant
ik werd ééntonig
en mijn stem wat vager…
Ingenieus
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 161 jij kreeft keer op keer
kringelend rond mijn tong
ik haak me vast in jouw vijver
die telkens langs mij strijkt
aan de golf van jouw monding
bij ons, bij wij
nee, jij bent er steeds
onmiskenbaar
door de dreven van je druppelwoorden
mijn diepgang meert aan
in jouw havenspoor
ik glimlach opwaarts
gekroost door de riviermonding
drijvend…
Wegen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 324 Koele golven spoelden over
en dreven weg
met de dromen van je jeugd.
Je tijd is gestolen.
Ik wil geven
mijn goud,
kamperfoelie en cipres.
Zo eer ik de wegen
waar jij je voeten zet.…
1 jaar na Charlie Hebdo
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 227 Zomaar mensen afknallen, zomaar gezinnen
dreven in paniek. Het bloed op straat is weg,
de sporen, zie je niet. 365 dagen geleden,
dat de aanslagen werden gepleegd en het enige
wat ik me afvraag: is er iemand die nou weet,
waarom?…
Nachtwacht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.179 De maan waast schemer politoer
in nevelsluiers over het meer
haar stralen dalen parelend neer
en hechten zich flonk’rend tot ‘n snoer
dat zich wiegend voort laat zweven
op de ziel van ontslapen akkoorden
die hun daag’lijkse hymne verwoordden
tot zij klankloos in duisternis dreven
De wachter bleekt in stil bekoren
door het fragiele van de…
Engelwolken
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 248 Boven Zaltbommel
dreven tolken
zij laten door het leven
van alle dag
het Goddelijke zweven.
Geïnspireerd door de aquarel van
Anco Wigboldus.
De foto van het kunstwerk is te zien op
http://www.trouwcommunities.nl/schrijf/zelf-schrijven/poezie/1789/26586.html…
de Grote Liefde (2)
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 242 zij herinnert zich de herfst
ze reden door de Drentse dreven
de tinten leken dieper, warmer
als in nieuwe harmonie
na lange tijd kon zij
het bed weer met een liefste delen
zijn passie en zijn kussen
nachtenlang opnieuw beleven
verlangen was veel meer dan lust
groot was deze liefde zeker
de hartstocht en de zoete pijn
maar zou zij hem…
Gezin
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 4.797 Hij lag vredig
Zijn herinneringen dreven
in een ogenblik hem te boven
Hij dacht aan vroeger
aan zijn wilde dagen
en arbeidersjaren
Hij dwaalde verder
in zijn gedachtes rond
denkend aan zijn geliefden
die zijn handen vasthouden
In hun ogen tranen
die hem smeekten hen
niet te verlaten
Hij sloot zijn ogen
maar zijn handen liet hij…
Wake
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 1.214 er drijft een vogel in de sloot
een witte zwaan, haar vleugels beven
zij werd in opgeschrikte dreven
getroffen door verboden lood
haar veren kleuren langzaam rood
dan roept ze met haar hals geheven
en landt de vogel in de sloot
die innig met haar is verweven
hij blijft haar in haar ademnood
voortdurend porren om te leven
en is de hele…
Vader van gedachten
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 874 Soezend aan het noordzeestrand
op kussentjes van ziltig zand
dreven wolken traag voorbij
jouw silhouet verscheen aan mij
ik voelde weer jouw warme hand
en werd door heimwee overmand
je bent niet meer, het is voorbij
toch was jij even dicht bij mij...…
Cecilia
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.233 steeds las hij de eerste
bladzij, verloor zijn hoofd
geruisloos alle woorden
wat later las ik hem nog
kleine stukjes voor,
stamelde hij soms zacht
bewogen: mooi, heel mooi
na zijn dood heb ik het oude
boek weemoedig uitgelezen
zag hem samen met Cecilia
lopen, weer fluitend langs
zomergroene dreven gaan
(n.a.v…