Alle inzendingen over gedeukt

Ik heb een hart van appel met rode randjes licht beschadigd met kleine stukjes zacht gedeukt. Ik heb een ziel van appel gegroeid door warmte gebeten door indringers. Ik heb een huid van appel schrammen van het vallen schimmel van het verouderen. Ik ben appel af- gehandeld.…

schminkresten schuren als een schaafwonde over haar doorweekte mouw aan een schoenzool plakt confetti seconden vast het mombakkes ligt gedeukt in de goot guirlandes schommelen in de rozenstruik er staat een paard in de gang ze schopt tegen het zoveelste blik dat verloren in een voortuin ligt bespottelijker kan alaaf niet klinken in dit…

Toen ik later naar buiten keek klom een ronde witgloeiende schijf boven de daken uit en ik betrapte me op dezelfde koppigheid waarmee ik andere gedeukte illusies in ere houd. ------------------------------------- uit: 'De rots van Gibraltar', 1969.…

Restjes rode verf bladderen gedeukt blik. Dromend, over vroeger waar bruisend verlangen haar brandende dorst mocht lessen. Nu, rest een lege huls weggegooid, vertrapt. Stil, en ongezien drupt je laatste traan uit de wond die eens haar lippen kuste.…

toen de hemel naar beneden viel en al het weerloze tot gruis vermaalde verstikte jouw holte in het midden in stof en stukken van een vliegtuigstoel gedeukt gebutst doorkliefd zeeg je zijwaarts onthutst naar de grond als een feniks uit de as herrezen transformeerde je na de vernietiging van sculptuur in een doorleefd…

Grond, gedeukt, geblust, horizonnen die vertrekken, een waterige zon lekt. Randschrift in heuvels, brokken gebroken licht, baanbrekend gedicht. Grafstenen, rechtop vervreemding van de doden, geschreven in de zon. Slagboom van de geest, houden dromen niet tegen, in een vloek of zucht.…

Voorgelogen en bedrogen, ge- en misbruikt, uitgelachen en bespogen, weggegooid, kapotgescheurd, als minderwaardig weggepleurd, weggesmeten en verkreukt, neergeslagen en gedeukt, stukgestompt, geestelijk mishandeld en verneukt, verscheurd, vertrapt, tijdelijk en niet meer nodig, nagetrapt en overbodig, beroddeld zonder mededogen…

diep zinken is naar leegte dalen treden overslaan blindelings dralen op één been hinken nog minder dan dat zal verdwalen zijn in wat al verborgen is roepen naar gesloten oren met minstens een dikke laag vernis de zwarte echo bekoren geluiden die weerkaatsen tegen gedeukte dromen in de adem haasten dat een bonkend hart moet…

in wervel en rib en bekken schuilt een draderige spons een web van aders en vet hier wortelt elk orgaan nog amorf in de knop een witte waakhond gebald in een cel weert de gore kiem een ronde bark gedeukt in de flanken voert een geurloos gas naar de tippen van mijn lijf van long naar vezel draderige klonters stremmen mijn bloed…

ik heb de tijd laten vallen seconden versplinterden minuten scherfden glas uren doolden doelloos de ochtend liept met middag uit de pas de klok gedeukt herinnering gekreukt de grote wijzer holt door ons bestaan de kleine dolt ontmoetingen die ergens openstaan ik kies vandaag er is geen gisteren meer en morgen was de plaag…

Onderdaan was hij Levend voorbeeld van hoe het anders kan Na zijn nachtdienst liepen wij Op onze tenen en mochten we hem wekken Zo rond de klok van vier, geurde de kamer Naar fabriek Ik, beminnelijke muze van het minnedicht, Gedeukte vrucht van een bizarre stamboom, Draag last en lust van de lier Hij sloot als eerste man mij buiten…

maan verraadt haar zwarte meren en kratermonden die elke voorbije traan slikken ik strooi meel en poedersuiker over de deeg van jouw vel met gulzige maar trage handen kneed ik de heupen van de hinde tot een brood van zonnebloempitten een feest voor de speekselvlokken elke vingerafdruk versteent in de oven van onze zuchten als een gedeukte…

ik uitsluitsel geven, Want jij hebt het Niet zelf meegemaakt - Als je het dan toch Per se weten wil, Luister dan goed naar Wat ik je te zeggen heb: Rouw gaat hooguit aan De buitenkant wat roesten, Maar de binnenkant Blijkt een zwarte doos, Wordt niet ondermijnd, Is onvergankelijk, onaantastbaar, En hoewel gebutst en gedeukt…

De vensters langs en straf over de ruit; gekneusd, gedeukt, geplet, geplakt, gekreukt en vaal en grauw van kleur, een eenzang en een zeur.…

Maar in het binnenste wroet de kiem van rusteloze wensen naar ongeboren resten van een vroeger leven, uit beeld geraakt of door de drager zelf gekraakt hoop overtroffen door onzekerheid, de roos van het doel te missen door gedeukte illusies overeind te houden ingefluisterd door de dubbele bodem van het virus van onbezonnenheid.…

Maar in het binnenste wroet de kiem van rusteloze wensen naar onvoorziene resten van een vroeger leven, gedragen door mensen hun hoop getroffen met trefzekerheid, dezelfde koppigheid waarmee ik alle gedeukte illusies staande houden moet.…

ongeschonden was je, Een jeugd die bij jou Wel eeuwig leek te duren, Maar in de laatste vijf jaar Kwam hand over hand de andere Kant van het leven over je heen - Twee kinderen die je verloor Op wie je zo gretig had gewacht, Een man die met dit verlies Niet leven kon, en die behalve Zijn zoontjes ook zichzelf verloor - Gebutst en gedeukt…

kon ik het oergevoel benoemen dat mij uit de vingers gleed ik zou de waarde willen roemen om wat het voor mijn welzijn deed hoe meer ik grip erop verloor had ik van verlies besef en drong de ware reden door van mijn gedeukte liefdeslef voort ging ik in onzekerheid steeds dieper werd het duister vertrouwen was ik kwijt en daarmee ook…

gedeukte eer! Vergeef me Lieve Heer! Het net, hagelwitte ruiten, golven in licht.…

Gedeukt 't kuras de hoofse minne onaangetast blijf ik van haar dromen.…

In baaierd van zwam zal zijn rotting geknakt, hoge zijden gedeukt nog wat liggen. Hij leeft. Hij vermoedt dat hij leeft. Hij wendt zich van veel dingen af die zijn.…

Wijnranken in gelid strelende zoete winden waaraan gemoed is ontpit, grond gedeukt, in kalk verstrikte horizon, een zon die aan de hemel likt, cypressen , metaforen van groen, geërodeerd om een droge dorst te lessen, stilte van gehooide akkerland, mengt in het gedruis van cicaden, een bedwelmende achtergrond op het grafschrift van dorpen…

vertwijfeling van jouw taalsprekende houding, je gezicht gekeerd tegen mijn uitwaseming reikte verder dan de lattenbodem van ons beider, ik lag verstomd na al die jaren en vergat de stem in mijn gesprek jouw voeten schoven naar de mijne in een klein gebaar van nood zelfs kleine repen licht tilden jouw trots van het kussen waarvan in de afdruk jouw gedeukt…

Dat was best een gevaar Nu twee jaar later, is ze alleen Gedeukt, gebeukt, gelaten Hij behandelde haar gemeen Ze is gevlucht en hem gaan haten Ze klopte aan bij onze deur We lieten haar weer binnen Van onze kant kwam geen gezeur Ze kwam weer tot haar zinnen Ons meiske is geen tiener meer met heerlijke mooie dromen Dankjewel dus stoere…

Hier wankelen nu gekunsteld blokken metaal, vervormd, gedeukt. Hier wachten rustbanken om de kracht van golven te breken met gekloven handen. Er is nog tijd om te wandelen op de dammen, nog duizend jaar. Wees niet bang als het krijst in je hoofd : het zijn meeuwen. Achter de hoek wacht niemand.…

Menigmaal heeft het wagentje doelen vol loerend gevaar of geheim, botst en stoot, staat soms gedeukt, brandend aan verwoesting bloot, om toch steeds verwinning en herstel te voelen. Het voertuig, gekoesterd door heer Bommel, toont de wereld oersterke levenswil, bromt bij elke reis als een blije hommel.…

loopt stuk Dat duidt op een ongeluk Gelukkig duurt dat nog wel even Oei en dat lijkt ook niet pluis Heeft u soms een grote hond Ach nu lijkt ie nog gezond Houd hem voorlopig maar in huis Wat zie ik daar voor kromme lijn Tja dat gaat u zorgen baren Ik raad u aan om flink te sparen Maar dat huis was toch niet fijn Uw venusheuvel is gedeukt…

klokgelui -boven rieten daken en onder de dreigende hemel- ze terug naar de hofstee Ze dralend en talmen staan moeizaam op ze scheurden de schrale akkers bijna gebroken hun gang Het avondlicht begeleidt de boerenstoet naar de warme dis paarden trillen zand en vlieg uit dampende manen Zwijgend langs sporen rammelen nutteloze bekers gedeukt…

hand in hand met hun dochter die ik Voor eeuwig lief zou hebben, de liefste, voortgevloeid Uit KNIL, stal en theeplantages met welstand in sarong Het lag niet aan haar, dat ik vele jaren later uit de te Kleine wereld stapte die ik samen met haar in stand Had gehouden, samen spatten we vulkanisch uiteen Te midden van spaanders kansel, gedeukte…

Een gedeukte trompet doet haar best om hem bij te houden maar ook zij verloor haar schoonheid de schrale klanken van een harp laten de dronken dirigent z’n hoofd hangen een pianist slaat zo zijn laatste noten door de salon waarna uiteindelijk ook de gasten vertrekken.…