Alle inzendingen over gilde

Zijn licht ging uit ons licht na 60 jaar ging uit ik gilde het uit ik krijste in de stilte ik huilde om de leegte Mijn man was dood ik voelde hevige nood mijn maatje was gegaan ik was volledig ontdaan wat lag er nog in 't verschiet dan droefenis, gemis, verdriet Maar ik behield wel mijn dromen we zouden samen blijven wonen Nu ben…

Ooit was je in New York een bibliothecaresse, die met zorg en liefde de boeken uitleende, je werd geroemd om je kennis en souplesse, als je gilde, dacht men echt dat je het meende. Had nu ook maar de waanzin van je af gegild, inplaats van te verstikken tot een relikwie, waarmee je zoveel rijkdom hebt verspild.…

Ik was toch overduidelijk in wat ik van je wilde Of ik het nou fluisterde of van de daken gilde Het werd niet goed gehoord tenminste niet door jou Waar MIJN hart overkookte, reageerde jij slechts lauw Waar ben ik toch mee bezig was ik dan echt zo blind ? Waarom verspil ik toch mijn liefde omdat ik jou speciaal vind?…

Dienen we over dit kind te waken voordat de mens z'n toekomst ondermijnt om niet verder van z'n essentie af te raken en uiteindelijk in het 'niets' verdwijnt behoeft een kind zich niet te bewijzen en treed het toe tot het gilde der ware wijzen.…

De beiaard danst, 't muziek speelt en de trommels slaan, de grote klokke luidt, de bonte stoet zet aan: de Helden en de Maagden, de Ambachten verbild en hetgeen ons overbleef van 't edel heer der Gilden. O feeste, o heugenis! Ons groot en blij Verleên herleeft - een stond. Ons grootheid, die is immers heen.…

Hij krabde haar handjes beet met zijn tandjes ze gilde en hij viel op de grond ze keek naar haar handjes ze was gewond!…

alleen, zij daar uitgelicht in hoeken zag ik schaduwen bewegen vergeten had ze daar gedropt ik kon er toen niet tegen op moest verder met mijn leven ik zag ze kleur en vorm krijgen, voelde weer de wanhoop aan den lijve ze knalden stuk voor stuk hun pijn barstend in hun woede en venijn ze draaiden cirkelend om me heen, spogen gal gilden…

Broeders, vooruit rondom de Vlaamse vane Gilde bij gilde, en zingend hand in hand; Luider dan ‘t kraaien van de Franse hane: ‘Voor God en kerke en ‘t Vlaamse land!’ Hoerah! ’t Vlaams studentenvolk! Laat ons zingen, Wij, Vlaanderens hope, wij Vlaanderens kracht! Vooruit! en sluit de Gildekringen Spijts ‘t wijze volk dat met ons lacht!…

Ik wil hier niet meer zijn moe van het onderdrukken van al mijn kinderlijke angsten Jouw aanwezigheid hangt hier nog steeds rond en laat mij nog altijd niet alleen De wonden zullen niet genezen deze pijn is veel te echt zelfs tijd kan het niet wissen Wanneer jij huilde veegde ik al jouw tranen weg wanneer jij gilde vocht ik voor jouw…

en achterop bezien raakt hij ontbloot geleidelijk aan zijn ware aard werkt zich zichtbaar uit de naad bijna schandalig hoe contrastrijk de naaldhakken struikelend de hielen lichten in dit verband overwegend van de bil gaan was indachtig het fluit concert een verademing op het zandbed ______________________________ niet iedere gilde…

Tot vroeg in de kroeg het gilde der gulle drinkers. Klinkers van de oude klare. Moppen tappende gillende geilers. De tranen treffers en gekwelde kwijlers. Ook de lallende lavelozen, de depressieve, medicinale drinkers. De kroeg, trefpunt van plezier en verdriet. De plaats waar het negatieve tot kunst wordt verheven.…

de wind brengt geluiden over van land tot land altijd in dezelfde taal ook als ze fluistert,fluit of flakkert als een vreugdevuur brengt gedachtengolven over in stilte als een voorjaarswind in avonduren wie gilde daar in het nauw een mens die zijn letters verloor en niet had leren zingen die dingen komen voor als hindernis g.h.z.z.…

Toen de volle zon zich die ochtend liet zien wreef ze zich rap de rood behuilde ogen uit Die nachtmerrie van zo rond een uur of tien hij had haar misbruikt .. ook al gilde ze luid Protesteren hielp haar beslist helemaal niet buitendien bezat hij ook veel te veel kracht Haar ogen huilden om haar intense verdriet in aanvang erg hard daarna…

" zonder mijn ogen te openen heb ik met 2 voeten tegelijk geremd de banden gilden als gekken, toen ineens doodse stilte mijn motorkap zat totaal onder de vrachtauto de laadbak was 2 cm van mijn voorruit verwijderd mijn schaduw had mij gered van een wisse dood hij is en blijft mijn redder in nood lieve schaduw vertel eens even ben jij…

" zonder mijn ogen te openen heb ik met 2 voeten tegelijk geremd de banden gilden als gekken, toen ineens doodse stilte mijn motorkap zat totaal onder een vrachtwagen de laadbak was 2cm van mijn voorruit verwijderd mijn schaduw had mij gered van een wisse dood hij is en blijft mijn redder in nood lieve schaduw vertel eens even ben jij…

Gewoon een ruikend exemplaar wat niemand pakken wilde terwijl de rest van de schaal nou juist om opvulling gilde. Het vreemde van die schaal was dat er verder niks meer lag behalve dan dat appeltje, alsof ie niet goed genoeg was.…

Er was een kind, dat niemand wilde - of wel wilde, maar niet hebben kon, en dat daarom een vlucht verzon, wanneer men krijste, schreeuwde, gilde. De kleine kinderblik verkilde, paste zich aan, kameleon, vervloekte zwijgend toen de zon. De kinderlach verdween, verstilde.…

Hij gilde 's anderdaags al weer: 'De wolf!' Maar niemand kwam er meer Ter hulpe van de knaap; Men zei: ''t Is Piet, de logenaar.' En dood gebeten lag hij daar, Met menig arme schaap. Elk logenaar, zo groot als kleen, Bedriegt zich zelve meest alleen, Terwijl hem ieder vlucht.…

De hand gold altijd als precieze schaal, geijkt bij 't vrouwelijk gilde, op haar taak berekend het totaal te wegen van wat zij wilde. De duimen gaven de kilo's aan, de wijsvingers de ponden, de pinken bleven bij de grammen staan, terwijl in de palmen de totalen stonden.…

De andere dag, die vroeg begint, vraagt Oma aan haar kleinkind, wat was er nou vannacht, waarom gilde je zo, zegt de kleine, Oma, er zat een wolf in je slaapkamer! Zal ik toch de volgende keer, maar een sprookje vertellen en niet meer, die over de wolf die gaat over het weer?…

het maakt niet hoeveel we schreien, met de data en vernuft, een laagje vernis tranen verzachten niet de dorstige tijd grootste gilde uit een levende geschiedenis geverfd door en uit de welling van een traan met de afmeting van een oceaan, dichtbij binnen handbereik bij ons vandaan, ironie van een pelgrim die z’n plek onderzoekt, de ziel…

Raceten ze snel weg van school maandag was er iets te beleven het nieuwe varken werd gebracht als je eerst bent kun je goed bij het gat van de deur alles zien laatst was er een ontsnapt hij gilde als een magere maar had spek genoeg de jeugd moest aan de kant hij werd wel weer gevangen Klaas de slager had een pistool zette hem op 't beest…

mijn vriendjes gehaald En nu waarschijnlijk al tot moes gemaald De verhalen die ik hoor zijn heel erg Ze gaan tot in mijn botten en mijn merg Al die gillende stemmen zitten in mijn hoofd Hoe kom ik hier weg, jij had het beloofd Shit het is al bijna morgen Ik maak me nu echt zorgen Maar toen kwam jij ineens voorbij Ik riep en gilde…

Een zure vloeistof wordt bij hem naar binnen gegoten De haren op zijn tong rijzen tot grote groene Bergen beklommen door bolle bruine griezelberen Zwelgend in de galsap van zijn sexdode slaap Plengt de maan hem haar laatste zilveren traan In zijn ogen valt en hem wekt uit zijn droomorkaan Gilde het grindpad?…

Een beetje binnendoor bood ook geen soelaas, we gilden beiden in koor, dit is een karrespoor. We rijden doorgaans...... Friesland, Drente, we hebben het allemaal gezien, noord tot zuid,'t kanaal van achteren tot in Twente. Groningen, Utrecht, Limburg bovendien en eigenlijk is het wel treurig wat we hebben afgelegd.…

Maar toen de fluiten gilden, de trommen trilden En gong bonsde, wierp zij zich in de strijd; ’t Was of zij even aarzelde, even rilde, En toen – een ruk, een zwaai, zij was bevrijd.…

Hij gilde het uit. Maar hij was zo lelijk en onbetekenend. Toen hij niets meer was. Toen raapte God deze worm op.…

geil gilden!…

de vader, ook al straalbezopen kon geen kant meer op met zijn broek tot op zijn enkels en een wilde deerne op zijn schoot, die dacht dat ze een paardenrace aan het winnen was en constant gilde – ju, ju, ju vooruit – de mandoline muziek laaide hoog op zo ook de rook, van sigaren en sigaretten die zorgde voor hallucinante beelden in…

de wachters van de grachten hun huizen kronen over de hoofden het plein bespot, beklad door duiven waardoor de beelden levend bleven in de mondiale moraal van overvolle gevulde pleinen en terrassen uitgelicht in het spoor van hen die in het lot zijn uitgetreden, verwaaid door de geest en symboliek, begeleid door de gilden van de straten…