Alle inzendingen over herkauwen

neemt zijn eenzame tijd onder de verre witte bergwolken geen schilder maakt ze zo hij begroet de trage koeien tijdloos herkauwend in ’t groen in de schaduw van de meidoorn in de verte de kalme stroom de ijssel met daarover het pontje naar de mooiste overkant hij begroet de einderzoekers en voorzichtig brengt hij hen waar ze vandaan…

van zonnedauw of sterrenglans die altoos zou gloeien in `t hart dat ik wil raken Zodat ik bekoorlijk blijf haken aan kant en keurig immer trouw ook recht door zee, ik hou van jou spuwde ik honderd, duizend draken En dat is prima, zijn mijn zaken als ik het daarbij laten kon lees: rekening mocht willen houden dat het geblaat constant herkauwen…

scherven eenzame kreten van zeevogels in de wind een laatste zinkende zonnestraal het leven in al zijn poriën al zijn voetstappen aan de vloedlijn hij draait zijn rug zeewaarts nagestaard door cirkelende meeuwen in het achterland buigen kale bomen naar de lucht grijs uitgestrekt zonder wolken ’t voelt bitter koud schapen herkauwen…

Wat houdt ze van augurken, Haar duimen en wijsvingers tastend in het zure vocht Ik zucht maar laat betijen Als het oosten in ons opspeelt gaan we beiden somberen en herkauwen, al zijn we dan nauwelijks runderen, de grieven van de dag Mijn dochter, wat is het water diep wat goed is voor vis en de zeemeerminnen Van het Great Barrier…

poëzie tast naar die ene dode dat verwaarloosde kerkhof de vergeten oorlog die jij niet vergat zij mijmert bij de muur van gestapelde stenen waaraan de wijnstruik zich vastklemt poëzie gaat over haar woekeren overal heen de liefde van planten voor het wachten op water en licht zij vraagt om toegang zoekt woorden om te kneden te herkauwen…

uitgevoerd scheermes, spiegel, cocaïne en bankbiljet liggen zorgvuldig uitgestald er wordt gesneden en uitgelijnd het briefje van honderd opgerold en rondgereikt begerig, haastig, teugelloos wordt het zelfvertrouwen opgesnoven extatische vreugde, zwoele dansen, kleurrijke gesprekken, de nacht is een zilveren wolk en dan stuiptrekken herkauwen…

vogeltjes zingen lammetjes springen schapen blaten vuurvliegjes swingen papegaaien proberen je na te praten poezen die miauwen honden ze blaffen koeien die niet loeien zijn vredig aan het herkauwen en allemaal blijven ze ons boeien moet je ze dan voor soms ongewild gedrag straffen nee natuurlijk niet het komt voort uit spontane dicht…

Deze dag is zonnig en warm Tijd verdwijnt onder m'n voeten De weg nog nieuw en teerzwart Deze dag is ook donker en koud De ijspegels ontzoeten dat wat bloeide in m’n hart Ik herkauw jouw woorden De noten kraken tussen m’n tanden Spiegels in m’n hoofd Spreken de taal van jouw ogen Gevoelens die me vermoorden Tranen die ogen laten…

Ze herkauwen er problemen. Ze beleven ook avonturen. Ze slapen onrustig. Ze piekeren. Ze tobben. Koffiedromers dromen verder in rustige koffiehuizen. Daar vinden ze zichzelf terug. Ze bedenken er oplossingen. Ze ontmoeten er mensen. Ze ervaren verlichting. Ze vinden troost. Koffie vertraagt de tijd. Koffie brengt geluk.…

De schapen op de groene dijken grazen rustig voort, herkauwend ’t leven van welleer als wolken die daarboven schuiven – eeuw na eeuw.…

de kinderen zijn weggebracht het is nog bijna nacht de opvang stil pas later in de school is er eindelijk de eerste lach het dagelijkse weerzien voor een lange dag waarin alles van hen wordt verwacht traag donkert een lome middag naar de avond toe ophalen met vermoeide groet in haastig warm eten smaakt de dag herkauwend naar…

Elf steden in Friesland Elf telt ook het Palestijns gebied Qalqilia is Palestijns Stavoren Boeren, zeelui Vlees en vis Koeien statig herkauwend Langs de oevers 't wuivend riet In Ramalla noemt de één het een drama De ander een verademing; Geen hoofddoek en zonder Man, verloofde of broer.…

het lijkt gewetenloos wanneer mijn stappen zich zetten op de vlekkerige paden die zich hebben verzameld tot een nest vol eerbied doch wel met een sprankel anarchie eigenlijk geen wonder, want in deze trage mist doemen telkens in deze niemandsland kathedralen op, derhalve dat deze al herkauwend door het met rijp belegde gras zich voortbewegen…

Genoeg heb ik van rouwen en herkauwen en wil zo graag iets nieuws opbouwen in vol vertrouwen Dan verstil ik me van binnen voor een schone lei en kom er uit weer zonder enig oordeel, zonder willen.…

het meer op een bankje tussen ruisende bomen een man en een vrouw met daartussen hun kapotte dromen het water kabbelt rustig voort zoals hun leven ook ooit was het onvoltooide heden ligt nu vertrapt in het gras hun dagen zijn nooit af zitten vol met lege gaten elke dag opnieuw proberen om toch te blijven praten moeizaam woorden herkauwen…

hele winter duurde Verlang naar ‘t ritme der dagen wandel over het schelpenpad langs de ringsloot van de polder waai uit op het boogbruggetje luister er naar de stilte ruik er het drassige groen Een eend die voor mij waggelt houdt me met moeite op afstand beetje dom als je kan vliegen traag komen koeien op mij af vormen herkauwend…

konijnen apart al door hun geknaag zijn tevens bijzonder als copofraag niet dat ze al hun keutels opeten puur alleen de half zachten nat aangemaakt tijdens nachten herkauwen doen ze dus wel wis en waarachtig dat maakt de koe echt heus niet tot konijn houdt de één het binnen op voor de schijn de ander vreet vies met lak aan decorum half verteersel…

vrouwen zijn onderweg en lijken voortdurend in de leg herkauwen aldoor het kwaad dat zij immer vinden op hun weg ons wijzend naar wat liefde zou moeten of kunnen zijn met uitzicht op de teder volle baat, waar is dat te vinden, juist, in een soort blauw azuur, een paradijs zonder levenspijn een ding ontgaat hen echter daar wonen geen…

Nu sterren loom hun licht ontsteken de maan zich langzaam wassen laat herkauw ik stof uit stenen breukvlak waarop het denken krassen maakt De droom is levensboek en spiegel Het bed herbergt een duister lot Waar slaap mijn starre wanen pelt een weg baant naar een verre God Verloren in de grot der blinden gemaakt door Hypnos’ beeldfabriek…

Ik zie mezelf, herkauwend mijn verhaal, luisteren naar dat van een ander, die een nog boeiender verleden lijkt, en 'k helpen wil meer op te diepen te begrijpen.…

Zoals de zebra die de adem van de leeuwin hoort Haar muil treft met een hoeftrap Kan je een herinnering herkauwen tot de laatste vezel? Nog graaf ik in zand en stof naar de beroerde beul, de rotmof die in mijn oor vloeken blaast. Wie belooft het paradijs? Soms waan ik me daar.…

In de winterwei liggen schapen knus bijeen, herkauwen druipnat. Twee zwarte schapen stappen verwoed door struiken, zijn ruig als bizons. Koude morgenrijp versterkt de geur van kerstgebak. Een kerstboomlamp brandt verstopt in engelenhaar: vèr _ verstrooid schijnsel.…

Verbaasde koeien staren en herkauwen onderwijl een spoor van kwijl. Hun gele oorbellencollectie klappert op de maat. Zij zouden ook wel willen wat wij willen in plaats van grazend gras te maaien en zwaaien peinzend alle vliegen op de vlucht.…

Diensten herkauwen een taaie norm van vormgeving en voorschrift alsof een aardbeving elke maandag verstoort. Huizen worden tot woningen omgetekend in broodpudding opgediend na de maaltijd. Neemt iemand over bouwen het woord - de prijs is uitgerekend de luchtigheid uitgekiend tot het pannenbier aan toe.…

zandkorrel ik eet het stof en zuig me vol van beweging in materie die voortleeft en niets meer dan de ruis voedt die zich nestelt in de schurftige korst rond het materiële omhulsel van de geest ik aanbid haar, de hogere vorm van puur stoffelijke individualiteit, en stel eens te meer vast dat enkel echte liefde maakt dat door het kauwen en herkauwen…

heilsbode van het gras Alhoewel zij straks omgekeerd en moe Aan de vleeshaak hangt En getuigt van de melkfabriek die zij was Van hoe zij, grazend, groen door wit vervangt Zo rolt zij, tong uit de muil, naar haar beul De romp doorsneden Een lamme tocht langs de bloedgeul De lispelende stroom naar beneden Maar nu nog ligt zij hier hevig te herkauwen…

oprechtheid lijkt me onontbeerlijk als je rechtop leven wilt Niet de spinnen, kakkerlakken weg zien schieten in je hoofd waar vuilnis en het spinrag zakken op dat waarin je nog gelooft niet het roofdier zien herkauwen op de resten van je ziel probeer de stad weer op te bouwen die tot krottenwijk verviel Tot die tijd zal woede kolken…

'k Herkauw het oude zuurdeeg, En ben een Jan de Wit. Ik gruw van oude zondaars, Maar werk hen in de hand; 'k Ben zalvend en lankmoedig, En toch een stokebrand. 'k Rijt oude wondjes open En leg er pleisters op; Hier voel ik jicht en jammer, Daar dans ik mijn galop.…