74 resultaten.
HARTENKRETER, een wens voor 2023
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 126 hartenkreter’
Is vooral
Geen hartenbreker
Maar
Een hartenheler
Want wie
anders hart wil raken
Laat zijn eigen hart praten
Soms zachtjes, omfloerst
Soms met een schreeuw
Want een ‘hartenkreter’
Is geen doetje, geen watje
Zeker geen moetje, ‘krennig’ katje
maar ook zeker niet poeslief
Maar hij/zij is van de ziel
Niet zielig niet iel…
Sprietige stelen
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 60 rustige
korte dagen
trippelen gekleurde
kousenvoeten somber
door miezer en
stuivende sneeuw
onder een
beklemmend koud
wolkendek
dat ons niets
meer zegt in
saaie eentonigheid
nog heeft de herfst
zijn kaalheid kunnen
compenseren door wat
sprietige stelen die zich
dood staan te vervelen
in het schrale schilderij
waar zelfs iele…
Lijflied
gedicht
2.0 met 18 stemmen 7.168 Het voelt nog zo iel aan,
of het mijn tong nog niet kan roeren;
ik voel me beroerd. Hoor hoe
het zou willen schreien.
Ik wil het ooit nog eens op
kunnen schrijven, al is het te weinig
om van te leven, het is om dood te gaan
te veel.
Een wijs is het, een onbepaalde
ruimte, die nog niet weet van tijd.…
Zonder blad
netgedicht
5.0 met 27 stemmen 50 het strak
buiten beton
zag grijswitte tinten
wind striemde
iele bomen
zonder blad
in de beweging
van het graf de
seizoenen voorbij
jij had je al
gehuld in de nog
volle herfstkleur
rijpte in een
eerst zoetig
fermenteren
jij blikte mijn
entree ik ging als
een kind blij mee
mocht ik dan
toch het eerste
stapje proberen…
Herfstmorgen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 796 Populieren priemen hun naakte
zwepen in de iele lucht.
Nog enkele blaadjes wisperen
met een diepe zucht
hun laatste fezelverhaal.
Kraaien roeien stil door de mistrivier.
Ze enteren knoken van een ouwe eik.
Krrrrauw! Rrrrauw! AAUW!
Steenharde krassen op het canvaslijk
van een stilleven.…
veulen
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.450 De dag is nog jong
de mist hangt nog over de wei
en de eerste die opstaat
dat ben jij
als ik naar je kijk
een iel klein ding
dan zie ik een teken van een nieuw begin
nog zo jong en vrij
geniet er maar van zolang het nog kan
rennen en spelen kan je als de beste
je kijkt al verstandig uit je ogen
maar toch droom je nog even weg van…
Meneer Jeronimo kijkt zijn ogen uit
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 179 o die berk
ouder geworden
geel iel
blad na blad valt hij af
naar het dragende toe
Meneer Jeronimo 6…
Natuur
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 83 Jouw schoonheid nooit beschreven
jouw frisheid vanaf de morgendauw
mijn liefde voor jouw is altijd gebleven
vertolkt zich in zorgzame trouw
je kleuren zijn niet te vervangen
je vormen zo kunstig iel en teer
het gemis van mijn diepste verlangen
hervind ik in jouw schone klanken weer
leven van zoveel afhankelijk
dat toch alle liefde en rust…
Echte Vrijheid
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 144 echte vrijheid
is die je je leven lang vermijdt
die jij niet najaagt
die jou probeert mee te vragen
tijdens zwakke momenten
je daar ongevraagd mee belaagd
leg af die zware loden jas
door jouw iele schouders
nu nog te dragen
of die veel te dunne
waardoor er nooit genoeg
aan warmte was
als je die beide
van je schouders
af kunt laten…
lafaard, verman je
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 172 over moed en macht heen mag hij
op verzoek van zijn iele goden
niet langer de trom nog roeren
noch stil noch luid maar
zich bekeren tot de stilte
in hart en hoofd en
terugkeren naar het begin
hij nog een soort visje was
teveel al verspeelde hij woorden
aan de dove oren der toeschouwers
van zijn laffe daden daags
het gevlucht onder het…
ze provoceerde oneindig
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 256 ze provoceerde oneindig
contouren gespannen
in het schaarse licht
van de leeslamp
inspirerende borsten
fier en strak vooruit
gewone dingen zijn niet raar
ze vielen niet uit haar behaatje
maar ook niet uit de toon
mooi gestalte
in haar iele smalte
ze priemden als dolken
in mijn meewarige ogen
stuiptrekkend…
stort de bui
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 364 verschroeid gras ligt loom
het iele hoofd op dorre akkers
waar het zwoegend wacht
op wat regen in de nacht
lacht een blinkend blik
op uitkijk voor wat roest
die ook zij weldra verwacht
een beetje kleur in elk bestaan
ruist het in de verte zacht
en vochtig zonder wroeging
over buiten nat en zo weer droog
van straffe ritmes zonder betoog…
gebinte
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 366 ik heb mijn laatste blad gegeven
mijn armen reiken kaal en schriel
zelfs in mijn wortels kroelt geen leven
ik ben niet méér dan doods, steriel
mijn iele twijgen zwiepen zwijgend
gejaagd, door wervelwind gejut
ik voel me machteloos, onteigend
mijn rijke kruin werd weggerukt
Pan heeft mijn stervensuur geslagen
geen mistletoe komt mij nog…
Madurodam
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 478 Madurodam was tijdelijk gesloten
het plaatsje kreeg bezoek van deze tijd
toeristen raakten portefeuilles kwijt
en lilliputters werden neergeschoten
politiebusjes reden af en aan
agentjes pakten kleine criminelen
in minikassen was men wiet aan ’t telen
moskeetjes zijn in vlammen opgegaan
gevangenisjes bleken veel te klein
en in de iele straatjes…
Ter Heijde
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 387 De iele duinenrij beschermt de huizen,
die sober zijn geschapen door één hand.
Een steile trap geeft toegang tot het strand
en altijd klinkt een onheilspellend ruisen.
Het dorp is voor de zee een onderpand,
zij kan naar lust en willekeur beschikken,
met overmacht of slechts met speldenprikken.
De slapersdijk is voor het achterland.…
Konijnenvoer
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 276 Ooit had ik
Een iel vriendinnetje
Van amper 100 pond
Ze vrat haast niks
En snoepte nooit
Was mager maar gezond
Een slablad hier
Een wortel daar
Ik kon het niet meer aan
Nooit meer gebak
Of zakken chips
Nee, zelfs niet een banaan
Ik werd het zat
Naam haar toen mee
Naar Scheveningen
Naar de Pier
Vertelde dat ik dankzij haar
Ontdaan…
Zinvol?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 257 bleek maanlicht schijnt
op blanke duinen
dunne strepen wit schuim
sieren woelige golven
de zee deint onvermoeibaar
dat grote grijze wezen
lijkt uit zichzelf
steeds opnieuw geboren
ik sta daar met koele voeten
als iel en breekbaar wezen
maar te staren naar dat grijs
dat eindeloos lijkt te reiken
naar het zwarte van de nacht
vol onbereikbare…
IN NEVELEN
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 140 oorlogsslachtoffers begraven
Dat kun je bij ’t gesloten hekwerk zien
De sleutel maar eens ophalen misschien
Tweehonderd jaar geschiedenis meemaken
Het kleine godshuis binnenin bekijken
En met mijn vingers langs de banken strijken
De zerken lezen en de doodsoorzaken
Eens achterhalen van de dappere helden
Die voor mijn vrijheid het moesten ontgelden
Iel…
dichtersleed
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 648 de Spuistraat op een wolkenloze dag
een winkel die je niet voorbij kunt lopen
lag gevelbreed voor koopjesjagers open
de Slegte, boeken voor een iel bedrag
’t is voor een dichter vaak een hard gelag
als daar je werk, dat iemand ooit wou kopen
als tweedehandsje droevig staat te hopen
op nog een kans (maar nu met meer ontzag)
een boek is als…
Men noemt mij mens
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 225 zelfs lul
Een leraar vond me dom
Mijn vrouw vindt me lief
Mijn chef een rare pief
Een politicus zag me als rood
Een griet vond me stom
Bij de een ben ik briljant
Bij de ander een dilettant
Een nudist ziet me graag bloot
Papa vindt me slim
Volgens Sjors ben ik Sjim
En Sjim noemt me Sjors
Een dwerg vond me fors
Een reus vond me iel…
gekraamd in aardse elementen
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 4.575 de lucht strakt blauwer
in een zinderende zon
schaduw krimpt tot
iel bestaan, de hete wind
laat je niet verder gaan
je vingers spelen met de tijd
op rotsen uit de eeuwigheid
je raakt ze strelend aan
met handen die verbanden
leggen in hun stil vergaan
je drukt je lichaam
tegen steen dat weet
en in structuur geen enkel
voorval meer vergeet…
Knokken
hartenkreet
3.0 met 25 stemmen 1.810 Okee, je bent wat dikker
Nou goed, je bent niet knap
Je oogt wat als een kikker
Je huid hangt nogal slap
Je hebt ook goeie kanten
Die vallen hen niet op
Ze blijven je maar pakken
Kontakt is mep of schop
Geluid bestaat uit schelden
Verbaal doet nog meer pijn
Met velen zijn het helden
Alleen vaak iel en klein
Ik heb wat moeten knokken
In…
Stilte
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 1.283 Hoe zouden de stormen van binnen zijn
hoe breekbaar ben jij, hoe klein, hoe iel
hoe hard kraakt de deur in jouw kesunyian?…
Een kind
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 1.567 hangt een klok
die voortdurend doorgaat
onverbiddelijk en ongerijmd
beukt als een hamer op de tijd
en laat mijn woorden verdwalen
in de sluiers van eenzaamheid
Ik zie steeds veranderingen
zonder dat er iets anders is
steeds de versnelling
waar vertraging is
in het verdwijnen
van mijn ijdelheid
Ergens huilt een kind
het geluid zo iel…
Mirakel
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 227 (liefde is een glas dat kan
breken wanneer men het
slapjes of te stevig vasthoudt)
--Russisch spreekwoord--
wondermooi als de lente
zo noem ik jou
je bent me zo innig
teer soms als een glas
het kristal dat rust
in de palm van mijn hand
breekbaar als de iele
eerste lentebloemen
die ik zou willen plukken
schikken in een siervaas…
Sinds
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 2.361 wij deze weg
zijn ingeslagen, zijn de
zwaluwen weergekeerd
is de jasmijn diep uit
haar slagaderen gaan
geuren is de sneeuw op de top-
pen gesmolten sinds wij
deze weg zijn ingeslagen
is een man geluidloos
achterover getuimeld
door de lucht die we in-
ademen ach, het is alle
lucht van de aarde over-
weldigd door het iele ge-
luid van…
Eiland
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 155 gedachte
van leven oeverloos
verder niet ziend
Spoelen grondzeeèn
de bodem los
van bestaan
het wit slechts
als schuimkoppen
Op grauwe golven
doet monotoon
motorisch geweld
het scheepsdek
verlangend trillen
Patrijspoorten kijken
schimmig van binnen
naar buiten slechts
achter druilerige
regengordijnen
Vertoont zij zich
met iele…
Uh
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 101 Zo'n versje schrijven, nog een heel gedoe
De mijne wil maar zo niet vloeien
Er gaat niets leven en er gaat niets bloeien
O gottegot, hoe moet dat nou, ja hoe
Een versje schrijven, joh wat een gepiel
Ik pieker en ik zweet tig penen
Er komt geen regel, ook niet uit mijn tenen
Er staat wel wat, maar uh... wat is dat iel…
Dit zijn de namen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 124 Stoer vonden zij
Zichzelf - Reinder,
Berend, Flip en Jans,
Ouder en sterker ook
Vooral, als zij het
Iele joch dat zo veel
Jonger was en toch
Al beter kon leren
Fysiek en geestelijk
Pijn konden doen
Tot het dumpen in een
Sloot vol water aan toe,
Als een milieuzak illegaal
In de natuur gedonderd -
Waarmee ook meteen
De grens…
Dochter en ik
gedicht
3.0 met 5 stemmen 5.795 De lente was nog iel en zij zo blij.
Gewichtloos liepen wij,
zo zij aan zij, en hand in hand
zo beiden bloeiend lans de Keyerlei.
-------------------------------
uit: 'Entre deux mers', 1997.…