Stilte
De deur schenkt hoop vol tegen beter
weten in, verstand slaat op hol, stil,
bij elke soepele zwaai overtreft de wil
en vallen herinneringen dieper en heter
in jezelf waar verdampte tranen buiten
niet te zien zullen zijn omdat
je `t verdriet altijd al binnen hebt gehad.
De kracht vrijgekomen om `t op te sluiten
wend je aan om te helpen waar je kan
te geven vanuit je droeve, liefdevolle ziel
met wijsheid als dekmantel over de pijn.
Hoe zouden de stormen van binnen zijn
hoe breekbaar ben jij, hoe klein, hoe iel
hoe hard kraakt de deur in jouw kesunyian?
Geplaatst in de categorie: afscheid