Alle inzendingen over luidruchtig

bouwen ze hun nesten hun onderdak Niet laag bijdegronds nee,hoog en verre van droog Door een wak in de wolkenbrij verlicht zon hun doen en laten Ik kijk naar boven weet -bij God niet- waarover ze praten Zal,luidruchtig over legsel eitjes en jongen krijgen,kunnen zijn.…

Tijd heeft het mij heelhuids onderwezen waarom de dingen de dingen moesten zijn, liet mij in nachten vaak het sublieme lezen in ook mijn nachtelijke schrijfsels vol geluk en pijn. Zegt, vertel, valt huidhonger ook echt te genezen, brengt tijd ooit iets anders om ook jou te laten lezen. Tijd leerde mij hoe ik zelf grenzen moet trekken tot…

Maar als hij kritiek levert op Gods machtig werk, kan hij God zelf luidruchtig horen vloeken. En de dichter, hij zwijgt even voor een tel ... en ziet God dansen ... 't is kermis in de hel.…

Gegiechel en luidruchtig gesmak, op zijn dooie gemak. al spelend zijn chocoladeschoen opgesmuld, in een bruine smurrie gehuld, lachend en brullend van genot. Och, ik word nog zot!…

wolken met grote lijsters spannen het luchtruim jubelend golft de lente mijn polderland in knotwilgen staan bloedend zonder vingers langs de kreek te wachten hun vuisten baldadig leeg het zwermt vol liefdes over mij heen, zoekend in luidruchtige wolkenluchten naar weer een bevruchting…

gladde woorden schaatsen op het ijs stugge woorden klunen tegen de wallekant omhoog rumoerige woorden veroveren het land tóch of vooral hebben wij het land aan luidruchtige woorden geef mij maar het warme fluisteren van teder woorden als ik mag kiezen worden dat mijn laatste woorden…

- Juffrouw heel overtuigd en luidruchtig tegen haar vriendin Isabel: - Zie je nu wel, stomme trut, ik heb het je nog gezegd hé, dat achttien met één t moet geschreven worden!…

krakend vriezen sloten toe een schaatser scherp zijn streken nog draagt het riet de kragen rijp en is glad ijs verzekerd maar onder sneeuw spriet vorstbestendig groen luidruchtig schikken vogels zich in paren het is niet sluipend of opzichtig dat gevoel onder de huid de lente komt van binnenuit…

De stad een zakdoek vertrapt bevuild duiven vreten bomen vluchten trams haken luidruchtig in de groeven van de stad in de supermarkt de hoeren op halfverminkte pumps ochtendmannen verramsjen de ochtend kinderen stuiteren weg de stad een zakdoek niet opgeraapt de stad ------------------------ uit: 'Glazen Jas', 2007.…

ons stilzwijgen was gegroeid tot een taal die wij moeiteloos spraken nooit luidruchtig maar wel gedecideerd met ogen en gebaar kleine nuances werden onderstreept met vingers en handen zelden werden dingen uitgepraat woorden hebben wij nooit gehad door jouw verscheiden is ons stilzwijgen verbroken wij waren helaas nog niet uitgesproken…

daglicht en het donkere avondrood Ligt een stille aanwezigheid van minutieus onzichtbaar zijn Een sober transparant silhouet Met een lumineus bijna poëtisch effect Golvend ontvouwt zich een koortsachtig moment Gewoon buitensporig en bijzonder welbekend Tot een rusteloze punt mijn gedachte vermoordt Niets ontziend en volmondig Luidruchtig…

Luidruchtig geboren nu stil in de morgen lig je hier aan mijn voeten Welk een luidkeelse entree voor wie ga je zorgen wie neem je deze keer mee Gissen, raden en voorspellen wat zegt een kristallen bol Is alles nog oningevuld of staat net als anders het programma al vol Hoopvol tegen beter weten in, berusting door ervaring verzet heeft…

Een mens zonder eigenaardigheden Is hij die ginds zo onopvallend Voorbijgaat, niet luidruchtig Of anderszins aanmatigend, Immers, hij springt niet in het oog Met schreeuwend kleurige kledij Of ander aanstellerig gedrag Dat dagelijks uitroept: Kijk naar mij!…

Pfeijffer, Komrij, Vinkenoog heftig aan het kissebissen vinden zijn werk te luchtig 'n rijmelaar op sinterklaasniveau, niet snobistisch luidruchtig geen homo, stoned, bezopen. Ze moeten zich eens vergeWissen dat hij is gekozen door publiek die het verschil ziet tussen Herman Brood en Anton Pieck.…

van horizon tot einder een trage zilveren stroom langs verdronken bomen op hun gerimpeld spiegelbeeld langs rijke ijsselhoeven en werkloze graanmolens onder een gesmoorde zon in witte flarden op grijs gakkende ganzenformaties luidruchtig op reis gaand ***** de ooievaar is terug in dit drasse land dat zo eindeloos is met dorpjes…

"Bom er op", zo klonk het praatje van de buren Na het maaien kostelijk klagen in de avonduren Over de heg luidruchtig elkaar opsolferen "Terroristen moet je bombarderen" Al snel gooide buur meer uitspraken te grabbel "Grenzen dicht" vervolgde de buurtbabbel "IS, Assad en Round-up" schalmden ze luid "Uitroeien, dat doen we ook met onkruid"…

rode schoentjes gaan luidruchtig over straat stappen met een ferme pas in iedere plas hebben net genoten van een scheve schaats ze blozen nog de hitte van hun kleur verdwalen bijna in de voetengeur de voordeur zit in het complot en is van slot de trap wordt stil gedaan, het rood kijkt elkaar aan niet uitgeveterd…

je oogt westers toch sluieren je ogen mediterrane kleuren lach jij de temperamentvolle luidruchtige emoties spreekt jouw omfloerste lichaamstaal haar terughoudendheid jij bent een bloem die nog volop moet bloeien de moederplant zal ontgroeien in een onafhankelijk bestaan want er is geen man die jou de weg zal wijzen zijn paden…

Vandaag, vervalt het verleden, schrijf ik onleesbaar uitvluchten gesmeden, luidruchtig gezint in onbeschreven bladen bemint zonder te schaden gedoopt in kleurloos water mijn greep die loslaat in kritiek voor later, alles wat afvalt, weer opricht, de poëzie in een woord beslaat, emulsie van de tijd verwaaid in transparente pennen van vlijt…

wat kan de herfst mij nog vertellen over vallende bladeren over de kraaien die in de bomen luidruchtig zitten te vergaderen over de reeën die hopen op hun vlucht de schietgeile jagers te kunnen ontlopen over de vos die een prooi verschalkt over een verre ezel die het melancholieke geluid van de herfst uitbalkt wat kan die toch zo adembenemend…

toen zij het huis verliet verdween uit de chaotische roedel waar ze slechts een naam had en haar plaats kende belandde zij in een andere vreemde kudde ze leerde waar ze slapen eten bidden moest wie de wolf van de meute was wie de hond haas of het hertje was omringd door luidruchtigheid voelde ze bevrijding het was een vlekkeloze…

van horizon tot einder een trage zilveren stroming langs verdronken bomen op hun gerimpeld spiegelbeeld langs rijke ijsselhoeven en werkloze graanmolens onder een gesmoorde zon in witte flarden op grijs gakkende ganzenformaties luidruchtig op reis gaand *** de ooievaar is terug in dit drasse land dat zo eindeloos is met…

roep om hulp het is een moment van stilte waar ooit draden van eenzaamheid werden gesponnen fluistert nu de wind in mijn oren piekeren is een eenzaam zwevende gedachte wanneer mijn denken dromen worden zij die stilte vrezen hebben nooit hun hart gelezen liefde weerspiegelt mijn harmonie van binnen maar behoed mij van luidruchtige…

Daar stond ik: venijnig-luidruchtig het tafelbestek te reinigen... Straks gaat iemand Jezus verraden.…

ik raak de plassen het ijsvlies scheurt in waanzinnige vibraties van fantasie en illusies het laatste koppige wintervuur uiteindelijk toch gebroken ijzig wit neigt naar kleurig golvend licht stilte wordt gebroken in luidruchtig vogelgekwetter het immer groene gras krokuskleurig opgefleurd aarzelend hul ik mij in geuren noordenwind…

meewarige blikken temidden van de stad en de simpele angst om te verliezen zonder dat we ooit van plan zijn om opnieuw te gaan sterven zou jij in mijn hoofd willen terwijl ik sneller drink dan gisteren om de verveling tegen te gaan en strontzat onzin wil verkondigen of blijf je eenzaam wachten tot ik luidruchtig hoop dat je mij zal redden…

ik gooi water in de lucht zwaartekracht sliert druppels in een vlucht ze ronden naar ovale vormen buigen van het licht egale kleuren uit het wit de verte zingt Florence in de zon water valt nu andersom spat op witte broeken de aarde is verrast door het luidruchtige gebed van elementen in hun liederlijk gespet de zon kijkt…

Insecten melden zich luidruchtig bij de laatste lipbloemigen. Een huisjesslak is halverwege de opgeschoten venkel. Zuchtend verweert de bamboe zich. De buddleya bloeit vlinderloos. Dagpauwoog en kleine vos ontbreken. Floxen knikken elkaar vriendelijk toe. Als een klamme deken hangt de warmte over de tuin.…

Het teder hand in hand vertoeven in de schaduw van een lommerrijke eik, zwijgzaam in hun vredig dromenrijk, wordt opgeschrikt door een luidruchtig zoeven. Een woerd poogt wild een eend te paaien doch deze gak-gakt er vandoor en noopt, met een spoor van bladeren onthoopt, de amant ontgoocheld af te taaien.…

Margaretha zweeg, maar luidruchtig toonde ze haar naakte lichaam. Haar vrije ziel dreunt nog steeds na in de wrok van de boze doden. Zij danst in ons hart, haar standbeeld komt tot leven en niemand weet het behalve zij die haar laf en wreed vermoord hebben, zij huilen.…