Alle inzendingen over luim

Niet langer onder 'zijn' duim rollen met een wederzijdse satisfactie nu voor het eerst de stenen; die met een versteende luim als nog iets van een rock-and-roll tijdperk aan een vrijer volk mogen belenen.…

Als koel in 't groen baden mijn brandende ogen, En, stadsgevang'nen, wijd zwerven door 't ruim, Komt vlokkend op de wind, als gorig schuim Uit een riool, het stadslawaai gevlogen; Twee wolken stuiven aan, ineen gezogen Door stinkende auto die, rollende fluim, Op 't stof, dat wegbolt, in kwaadaard'ge luim De stad, immense zieke, heeft uitgespogen…

Een goede rust komt uit die arbeid groeien, Ook voor het hart; onmerkbaar wordt bedwongen Een luim, een lust, in het gebonden bloeien, En dáarom heeft hij bij het werk gezongen. --------------------------------------------- uit: Het aardsche paradijs (1927)…

Vliegend door het ruim; Die langs de loverhang, Nachten en dagen lang, Ons stemt tot goede luim Door klank en zang. Gij zit thans in de kooi Treurig, niet half zo mooi Als toen ge door het bos Vloog blij en los; Spreken dat kunt gij niet, Maar wen ge uit ’t kooitje ziet ’t Lover, het groene mos, Voelt ge verdriet.…

als ik val dan val ik in mijn bloementuin op de mannequin niet op d'anemoon ook geen duizendschoon salvia dahlia gerbera begonia of rosalia passie- pinksterbloem 'k zie u denkt d'aster lijkt 'm veel gepaster herfst vaarwel zacht en teer voor't mooie weer mijn blom voor altijd luim is echt de mannequin zo slank zo steels…

De slaper had zijn droom naar eigen lust en luimen, Van honig en roô-wijn, ham en driekoon'ge-brood.…

pen vergaan Ik wist al liep ik langs het raam waarachter kaften pronken Dat ook daar zelden meer dan nooit geleefde levens lonken Maar tussen kolossale schappen achter de vitrages Tussen torenende kast en duimellucht’ge decalages Stond de oude boekverkoopster door dat werk te duimen Ernstig, vrolijk, met haar hond, haar zwarte hemd, haar luimen…

De pruim geeft goede luim. De pinksterbloem brengt je naar Pinksteren. En de seringen wassen je schoon wen verlicht en verzacht het lijden. En laat ik nu niet of te weinig beschikken over goede luim, en de zoete kers van de pruim is niet in mij of te bitter. En laat ik nu te weinig in Pinksteren zijn.…

in het begin was ‘t een verwonderen diep in je kijken en niets werkelijks vinden als waren ‘t enkel maar geleefde luimen slechts vage vale sporen van te veel grauw in het gezicht er kwam een tijd dat bij het licht van sterren je nog veel dieper ging dan ooit voorheen je vragend wat de leegte wil de stilte die als een zware last een ketting…

in het schuim mijn opa zat op het heijsche duin pruimend op tabaksche pruim te turen in d’eindeloze horizon scheepjes zoekend in de avondzon voor hem d’ eeuw’ge stilte geen gezwatel over zilte pakte hooguit een traantje mee van het zoute water van de zee hij zat er van de vroege uren oma zat soms te borduren bij mooi weer en goede luim…

dampende dis het broeden op doorknede sloffen sjokkend met aarden klompen de kluiten schuren de vloeren tegels waar ik er in godsnaam weer mee blijf wederom waart het futiele in de sacrale momenten want buiten heeft onherbergzame voeten lente is als warme soep voor 't gebeente vandaag ligt altijd op affuit van morgen liever ligt het op zijn luimen…

Wat is het goed aan ‘t hart van zacht verliefd te zijn, zijn luimen naar een verr' of naeren lach te meten, en, te elken avond weer het kommer-brood gegeten, weer blij te mogen rijze' in iedren morgen-schijn, deed nieuwe liefde-lach het oude leed vergeten.…

Wat is het goed aan 't hart van zacht verliefd te zijn, zijn luimen naar een verre' of naêre lach te meten, en, te elken avond weer het kommer-brood gegeten, weer blij te mogen rijze' in iedre morgen-schijn, deed nieuwe liefde-lach het oude leed vergeten.…

zij zijn uit Rotterdam vertrokken in moeder's schone rokken sokken met z'n allen zwaaiend goeie luim jongens meiden zin in 't zilte schuim van dek hoorde men ze in gezang falderie faldera van je hopsasa jullie landrotten popla poplala doet 't in je broek bent zo bang minister Kamps zelf heeft gezegd de normen van nu af zijn verlegd…

om het zekere voor het onzekere te nemen elke schijn van mogelijk beter weten in luim en schuim gemeden de winnares was genesteld patiënt in de tunnel waar MRI wordt gescand tweede werden zes Tedere Blasfemieën het holle heelal kreeg daar klank van aanwezigheid aan gene zijde hierna kwam Verwachting na meting van ruis in ’t hart volgden…

Jan Cremer één vind ik beslist te pruimen, Carmiggelt, zoals hij schrijft er niet één en ’t Hart boeit mij vanwege godsdienst luimen van Elsschot las ik ~Lijmen en het Been~.…

Ik wenste mij een effen blik, Een onbeweeglijk oog, Dat nooit verried wat liefde of haat, Wat lust of luim, of goed of kwaad Van binnen mij bewoog. En voorts – een forse lichaamsbouw, Een grofgespierde knuist; Wie met de kracht des vlezes lacht, Iets olifantisch’ baart ontzag En ’t geestje vreest de vuist.…

'Ernst en luim, broeder Joanan, dat is het leven!', zei hij. Ook hij was ooit protestant geweest, ik zie nog voor me hoe hij met zijn kruk de houten celdeur open sloeg. Hij bewoonde de top van het klooster, dus moest hij uitzonderlijk wijs zijn, dacht ik als symbolist.…

Toen 't groeijend ijs, het dreigend rif, En de onbetrouwbre luim der winden De schaar, vermoeid van 't werk des dags, In banger nacht geen rust liet vinden! 't Zuidwesten vulle, op uw bestel, Het zeildoek aan de Britsche masten, Geplant in 't Neerlands zeekasteel, Dat Sonda's golven sinds omplasten.…

een laatste vuurpijl vonkenregen spat uiteen inktzwart fluweel omfloerst het oude jaar dat daag'lijks lied en luim alsmede beleden zeer vergruisd tot stof en mijmering vergaarde een gouden ster geheime gelofte in een flits naar de maan kust in haar stervensuur beland uitgeblust en moegestreden zwarte aarde die gewillig gelijk een geduldig…

Toen 't groeiend ijs, het dreigend Rif, En de onbetrouwbre luim der winden De schaar, vermoeid van 't werk des dags, In banger nacht geen rust liet vinden! 't Zuidwesten vulle, op uw bestel, Het zeildoek aan de Britse masten, Geplant in 't Neêrlands zeekasteel, Dat Sonda's golven sinds omplasten.…

Ei, gun de domme dwaas geen rust Pik, prik Maar schreeuwt ge uit nijd of luim of lust Zo stik Weet wat gij zegt; denk, eer gij schrijft Of dicht; Maar zo gij eeuwig wist en wrijft, Zo zwicht! Een warkop, wat hij broedt of doet, Ontsticht; Een helder hoofd, een rein gemoed Brengt licht 1850…

’t Noodlot draait zijn wentelent rad; Rijdt en rolt de aardbol plat, Bergen op en over holen; ’t Rost en jaagt en zwiert en giert, Toom en teugel bot gevierd Rond en om naar lijn en polen, Door zijn luimen voortgestierd.…

Ik houd wel veel van schuimpjes En 'k viesneus van het schuim; 'k Zou graag het land regeren, Maar 'k draai naar iedre luim. 't Vernuft heeft scherping nodig, Nog meer soms dan mijn mes; Ik hoor naar vele namen, Maar 't meeste naar Jan Kles.…

Zij streven en zweven van vroeg in de morgen, En dwalen en dalen in gretige luim, En domlen en schomlen als homlen door 't ruim, En kruipen en sluipen in kelken en bladen, En vliegen dan been, met haar' buit overladen Pus opent de boekweit, zo haast als de zon De tengere knop op haar stam doet ontbloeien, Totdat zij verdort, ene levende…

Mijn opgewekte luim valt niet te nijven, ‘k laat één en ander maar op zijn beloop, al wens ik graag dat ze een poos beklijven. Opdat het mee mag vallen, naar ik hoop. 10e ruitje ‘t Moet dartel lopen, zeker niet te traag. Komt het dan toch nog eens tot galopperen?…

Van het woud ging uit Een zachte adem dampend zongoud, luid Zongen de zangvogels en vlogen onder De boomkruinen; zij zag het van een vonder Hoe ze heenwiekten over 't beekkristal: De blauwe gaaien op den groenen wal, Waartegen 't beekijs plaste en het schuim Als kleurig druipsteen bleef, in wilde luim Witzwarte eksters die den dag uitvechten…