Alle inzendingen over nis

buiten, binnen kamerplanten een vogel is een vogel, vis blijft vis in vrijheid ligt vaak een gevangenis besloten, een medaille heeft twee kanten ik waag me niet aan spel van speculanten en wil niets hebben dat ik nu niet mis ik vind geen troost meer in de catechis- mus, stervelingen zijn alleen passanten die weerkeren tot as en in een nis…

Je spreekt en bouwt een muur Waarin mijn gedachten vruchteloos Een nis van enge geborgenheid zoeken Je schreeuw legt mijn oor te luister Maar het echoët slechts mijn wanhoop Vast te moeten houden aan jouw idealen Mijn wil strekt zich, tast steen voor steen Tracht muren te breken, er door heen te zien Tot zijn vleugels kracht krijgen…

dagelijks werd hij op zeker ogenblik in een nis gevouwen, en zegt: daar lag hij, zijn leden zelden gemakkelijk geplooid in de onverstelde, vale jas van slaap. zijn gezicht en handen absorbeerden licht. adem haalde hij sporadisch onder uit een schacht, ze zegt, waarin hij zomaar op een zomeravond bleef steken.…

verborgen licht in het middelpunt verscholen vlam gevat kaarsvet druipt dansend vanuit een eenzame nis diep in de muur houvast lief vergezicht ieder uur verlaten ligt de straat in tranen nacht huilt inscripties in houten tafel labyrint beschermt ons raadsel laarzen vies in dit atelier niet voor maar na het gevecht touche woord voor…

warm licht zonneveren in het schip stoelen op paden aan een straat recht ontvangen genade je hand wandelt even over een rij kaarsen waaraan donzen vlammen ontspringen voor bescherming van je kinderen oude heiligen blijven afzijdig in stenen plooien waarmee ze zijn getooid vandaag hebben wij ze niet nodig het venster in een nis…

De schapen lagen in het groene gras er was er één die met zijn kop in een holle wilg lag, alsof hij een prentenboek voor schapen bekeek of als in een nis een schapengod vereerde Er kwam een vrouw op een fiets die stopte en er was een groot schaap, die naast haar fiets ging liggen, zodat de vrouw haar over de kop en de rug aaide, heel…

Waar ligt het geluk van de aankomst, een licht in de duisternis, zonder spleetjes of een nis. Hopelijk wordt nu de weg een rechte lijn zonder ellende en pijn. Met rust en vrede Breng alle mensen tot rede.…

In ´t nachtehart als een weekgele schijn, In donkere nis weerlichtende topaas; Maar in de dag een levende fontein, Die de dorstende haar zoet solaas.…

ik voel ver weg ook in het denken niet te vatten, toch wil je me ergens roepen of wenken zo ik dat ook ken, doch het ligt in de tijd besloten als het eenmaal daar is, word ik in herinneringen gegoten, soms in de nis van een kloppend hart je zult jezelf aanschouwen (als ooit het grijs jou bedekt dan wel eerder) het is een moment…

Mijn orka springt amechtig uit z'n kieuwen In 't zilte nat, zijn oog gespind op vis Verscholen in een bolvormige nis Die telkens weer zich flitsend blijft vernieuwen Onneembaar transparant is 't bastion Uit wanhoop haalt hij dan z'n broer erbij Vangt bot - de vissenkom gaat niet opzij Zo ondoordringbaar is het glasplafond…

De lippen, en die ogen te zien deinen- Groot is de nacht en het getij vaak boze- O eeuwigheid, waar mijn gezichten leven; Als achter schuim een beeld stijgt voor een steven, Als in een nis schimt ‘n mater dolorose…

wegen gemetselde opstand een afdak, huis daarin Jezus aan het kruis om stil te staan voor een gebed auto aan de kant gezet een bosje bloemen, kaars een wens die leeft aan hem die onze zonden vergeeft in heel Westerwolde de enige plaats waar zo'n Jezus staat heel anders gaat het over de grens in Duitsland is overal wel een huisje of nis…

Zoals daar ginds, aan stille blauwe lucht, Zilveren-zacht, de half-ontloken maan Bloeit als een vreemde bloesem zonder vrucht, Wier bleke bladen aan de kim vergaan, - Zó zag ik eens, in wonder-zoet genucht, Uw half-verhulde beelt'nis voor mij staan, - Dán, met een zachte glimlach en een zucht, Voor mijn verwonderde…

Ach, of dat wolkenweefsel op wou klaren, En wilde uw beelt'nis aan een held're trans Zich aan mijn beidende ogen openbaren!…

In een nis gevangen schalt het klaroen, verfijnde reukorgaan, snuit normaal luidt in met strepen vergeven snot lap van katoen. Luiden geluiden, zoals ze in een leuk fort niet misstaan. Strijken neer, onder gelijke pas voort, door pas poort.…

Zij was liefdevol en fris als een verse kriek; niet te wulps en niet te nis, niet melancholiek. Neem een vrijer, zei ik haar, wie ge uw herte wijdt. - 'k Vrees, zo sprak ze, geen gevaar, want ik heb nog tijd. Hij was struis, gezond en kloek, rein van ziel en lijf; nooit liet hij zich op de zoek voor een vroom bedrijf.…

Daar hing geen zucht, geen vrage; Daar was maar stilt' en duisternis En mystisch viel er groenig-vaal, Op heilgenbeeld een manestraal In de ouw' Maria-nis. Heel flauwkens monkel-lachend, Als of 't zijn leste lachsken was, Leek 't lampken Gods, in 't duistre rond, Een blom, die zonder water stond In rood kristallen glas.…

Gevangen in een nis van grote bezorgdheid niet meer weten wat geluk is de laatste zonnestralen ben je al zo lang kwijt. Je eerst zo gulle lach wordt nu schijnbaar gevormd door je mond niemand die in je ogen zag niemand die het stille verdriet daarin vond.…

Het lam des offers is gekeeld, o gij, zijn blanke nisse. Gans uw gedaante is als verklaard; uw gang is eêl en zedig; gij zijt gezuiverd, of gij waart van zekerheên volledig. En waar mijn eigen leên en brein van levens-koortse dorden, is 't, of mijn weiger medelij'n mag eindlijk liefde worden.…

Waar ligt het geluk van de aankomst, een licht in de duisternis, zonder spleetjes of een nis. Hopelijk wordt nu de weg een rechte lijn zonder ellende en pijn. Met rust en vrede Breng alle mensen tot rede.…

Het lam des offers is gekeeld, o gij, zijn blanke nisse. Gans uw gedaante is als verklaard; uw gang is eêl en zedig: gij zijt gezuiverd, of gij waart van zekerheên volledig. En waar mijn eigen leên en brein van levens-koortse dorden, is 't, of mijn weiger medelij'n mag eindlijk liefde worden.…

Ik doe mijn ogen dicht, En voel mijn lichaam staan, onwerk'lijk licht, Zalig verloren in de oneindigheid; En harsreuk, zon, en bos, en hei, het groeit Nu samen tot een sprookjesland, waar bloeit De vrome herrijz'nis van mijn jongenstijd.…

Titel gehuld in mist laat zich door sluier kuizen nog voor ik je diepste wist besefte ik mijn eigen gevoel verward heb ik gezeten kon met die maag niets eten vol van nis verstopte muizen veel te warm of plots heel koel Woorden wervelen in kolken missen betekenis en klank mijn hoofd gevuld met wolken waar ik net dartelend in sprong…

Wie mij gevonden heeft, kan niet vergeven, Te groot, dan dat hij 't toegebrachte leed Misbruikt tot wraak, als vergiff'nis verkleed, Te klein tot oordeel over Brahman's leven, Dat, hier tot Christus, Bach en Kant verheven Zijn diepte in daden, kunst en denken weet, En ginds door laagheid, zelfzuchtig en wreed, De top van tere Zelfzucht leert…

Zie ze lonken naar de stad die gevels koestert waar de koningszoon schuilt in een nis klaar voor een beet in een haak. We gluren gretig naar de wenken Vergeten dat dit een verdoken val is want de zee strikt...laat het stof zwenken in haar onderstroom, tot diepere lagen.…

Al-ster een is wacht ze ons vast op in die ene nis.…

Is er een geuriger synthese denkbaar van eeuwenoude beelden uit een rijk en kleurrijk erfgoed dan die welke onze verbeelding tart en inspireert en onze zinnen raakt Imaginaire beelden existerend in onze voorstelling die onze fantasieën representeren Slaakte Pyramus niet een zucht in de nis tussen hem en Thisbe die zich materialiseerde…

gebroken ramen hingen scheef in hun schanieren en anders blies wel de wind overal door kieren hier en daar lag het service op de grond kapot de oude tafel stond scheef gezakt op zijn poten omgeven door kapot geslagen stoelen en banken de holten vulden zich met klagelijke klanken iedere hoek bewoond door spinnen met acht poten op bed in een nis…

Een Mariabeeldje staat onverdroten in zijn nis heel oud en klein van stuk draagt sinds jaren de geheimenis van kommer, verdriet en geluk. Altijd hangt er innige sfeer iedereen komt er graag, of keert er geregeld weer tussen bloemen, kaarsen en groen wordt Zij vereerd of een blauwe hemel hier veel geneest.…

de rode meidoorn bloeit naast d’ oude linde waar een klein Mariakapelletje verscholen staat waar ik als kind mijn veldbloemen tot ruiker schikte aan het groen geverfd hekje dat altijd open staat binnen in een nis straalt een versierd Mariabeeld koperen kandelaars waarin blauwe kaarsen branden Maria die alle tranen van haar kinderen heelt…