Alle inzendingen over schimmel

Want geen van zijn dienstwillige consorten Verstout zich het gevaarte in te korten, Behalve als de schimmel er op staat.…

hij rijdt op hoge hoge daken ja hij rijdt in donk're nachten op zijn schimmel oh zo snel ja gewis dan komt hij wel in Wallonië bij traditie niet daar heeft-ie het spaans benauwd op een ezeltje dat grijs verschiet de losse pannen niet vertrouwt…

Ik heb een huid van appel schrammen van het vallen schimmel van het verouderen. Ik ben appel af- gehandeld.…

Met schimmel tussen de benen Al razende over het dak Een mooie negerin aan zijn zijde En grootse cadeaus in z'n zak Dat is die grijze ome Klaas Vol trots een kindervriend En alleen Micheal Jackson vraagt zich af Waarom hij die vrijheid niet verdient…

Je haat de zon, je wilt wegkruipen, het donker in, je vastbijten in de schimmel van je hoop.…

Een zurig dek van bladeren, dat bijtend tegen armen rust en met slijm en schimmel mijn wangen streelt tot ieders ongenoegen. Kreukels in mijn dekens. Zweetplekken precies daar waar ooit een vrouwenlichaam heeft gelegen.…

je hebt je verschuild achter jouw leugens met infantielen zonder eigen leven je hebt mij heimelijk besmuikt ik had het bijna opgegeven ik wens je jeuk en te korte armen ik gun je pukkels en een bult ik wens je schimmel tussen je tenen ik gun je verzuipen in jouw schuld…

mijn vervallen mond op de joodse begraafplaats geen beest te zien - moeilijke tijden op de neusplantage - schimmel en virus de straat schoongeveegd de bedwinger van de zaak des doods begraven de vorst in de grond een goede gelovige doet de zonnegroet elkaar omarmen bij de gloeiende kachel muziek en poëzie…

wij hebben de druiven samen geplant de oogst als primeur kunnen drinken proefden in fermenten de schraalheid van het land koppig en fruitig zomer in de hand toch waren er jaren van misoogst door schimmel en rot droogde door wind de suikers kapot aan ons heeft het niet gelegen wij hebben altijd warmte en liefde gegeven aan de wijn…

Buiten groeien hyacinthen in een kleur die ik niet ken er hangt schimmel op de plinten van mijn kamerbrede pen alle woorden zijn gewassen in de post die ik niet lees droge jus in holle kassen van ontbonden draadjesvlees zijn de bloemen zwarte linten om de armen van een wees wijs mij alle hyacinthen in de tuin die ik niet vrees.…

Heb je ooit een huilend huis gezien vraagt ze een betraand gezicht lege onbewoonde kamers schimmel op het plafond dat piept en kraakt door regen en wind een huilend huis ja, ik woon daar in die arme woning zonder geld, vrijwel naakt ik leef daar ondersteboven antwoord hij, zijn tranen droog simpel in zijn verschijning.…

jouw lied klonk majestueus in de wind jij was de reus van het bos reikte hoger dan wie naar de hemel maar in de bodem begon het gevecht onzichtbaar vrat een schimmel je wortels weg jij bent gevallen langzaam vergaan toch zingt de wind op de open plek is jouw stek als reus opgestaan…

Die kastanjeboom staat daar al eeuwenlang Onder zijn dichte bladerdak huist een ecologisch Paradijs van torren, spinnetjes en korstmossen Schimmel grijs die harmonieus samenleven op de Tonen van een vogelwijs.…

Het is geen schimmel, want Dat is een paard. Dan zou ik denken een Onbedektbladige. Echter zijn oortjes zijn Heel licht behaard. II Nu even doorzetten. Heukels en Oosterom. Hoofdpijnverwekkend maar Wel wijd vermaard. Ik breng hem thuis bij de Twintigzaadlobbigen. Bingo!…

Op de klok van de eeuwigheid bedeeld met een seconde tijd hebben we het onmogelijke gepresteerd, de aarde volkomen verkwanseld en versjteerd, zodat er niet veel meer van ons resteert dan een proef van weinig waarde, een schimmelige laag, die het verdient door een brute vlaag te worden weggevaagd naar een verre ster om na nogmaals proberen weer…

Onder zijn dichte bladerdak huist een ecologisch paradijs van torren en spinnetjes en korstmossen schimmel grijs. Die harmonieus in afhankelijkheid samenleven op de tonen van een vogelwijs. zwaarwichtig torst het zijn vele jaarringen. En beschouwd het als een van zijn zegeningen leven te verbinden onder zijn bladerdak.…

ik sinterklaas en in mijn baard groeien de eurootjes uit spanje zij pieten zwart maar geven europees hun appeltjes van oranje zij schoenen als veel mensen maar toch zou ik meer stro en wortels wensen mijn paarden zullen gaan de manen staan al aan en wind waait hoog in bomen ik schoorsteen weer en breng wat ooit gedacht maar…

zomerse nachten onder maanlicht van het muggenland bij het meer alsof ik ergens in een verte een brief moet schrijven plotseling een vreemdeling zonder adres op de oevers in diepte van het ogenblik, in romantiek zo divers onder wolken die als slagschepen regen bezorgen op het hoofd van mijn personage in een droom ik zie je plotseling op een schimmel…

Op een kleine schotel ligt het dunne schijfje meloen langzaam te vergaan het verdroogde oranje is vol schimmels ziekelijk groen vermengt zich met bultjes gebroken wit het helpgrage vergrootglas toont hier woedende strijd én bloeiend liefdesleven van de nietigste wezens na denken en zoeken kan uit het bedorven vruchtvlees een nieuw…

In de nacht zwijgen alle mensen als brood dat ligt te schimmelen onder donsdekbedden. Kruimels die kietelen – zij een saucijzenbroodje hij een croissant – zullen ze elkaar ooit vinden?…

De schimmel, Piet en Sint-Niklaas. Zij asemen kleine wolkjes in de kille najaarslucht. En balanceren op de daken als de maan schijnt door de bomen. De heilige man graait in z'n grabbelzak naar marsepein en zoet gebak en strooit in wachtende schoentjes van brave kin'dren die nog dromen.…

De kou kwam voor de regen uit bij heldere nacht en volle maan een lied op de achtergrond plaats viel niet te bepalen Het meisje met de naam Berk ze was zo willig en zacht als ochtendmist met ros erboven een eenheid met haar paard Een boom omarmen, sappen voelen stromen van blad naar wortels en de weg terug een schimmel met ruiter…

muren spuwen 't vocht uit dat zich schuilhield achter schilderijen en honderdjarige spiegels zij is zich bewust van het vreemde geluid het kan niet voorkomen worden dat weet ze, ze woont hier al zo lang in deze kamer waar alles sterft woorden die op haar gekromde rug wachtlopen verdrinken in schimmel en schilfers met nagels bekrast…

ik betreed het ondergrondse geluid waar de zelfgeslagen letters van mijn zerk de maden overtuigen dat ik niets anders ben dan wat schimmelende duisternis nachtenlang heb ik tussen veldslagen gedoold, lijken achtergelaten die ooit, voor hun sterven, schreiden in mijn hongerende ziel om het grijze vocht dat uit mijn ogen stroomde en nog…

Ik leg een bed vol idealen bloot die voorheen narcissen liet logeren en hun aroma liet verwelken naar schimmel op het smetteloze gedachtezicht. Ik heb de knik gevonden, de hersenwasser van dit denkstandbeeld… Ik loop op een wereld, een gezicht wat alleen diep gegraveerde lach rimpeltjes heeft.…

Blijf moedig ouwe dichter drijf je pen niet stuk, blijven boeken zonder lezers, achter - gelaten onder stof, bijeengebracht tot schimmel van gedachten, die je deelde met een zielspartner op een ander halfrond, wachtend op alle woorden die je stak in het schrijven van een verbond, waarin een nog niet geboren kind rust in z’n chromosomen,…

Het is avond op de gladde daken geen schimmel waagt zich uit zijn stal ik zie mijn schizofrene vader in een kakelbonte spreeuw veranderen hij breekt uit zijn zwijgen als een oude ijsschots op het bevroren meer ik heb geen herinneringen aan zijn fysieke agressie mijn lichaam vindt veiligheid in mijn lucide droom het is avond en een…

Kakkerlakken vieren feest ratten, muizen dansen de samba, schimmel op voedsel, koelkasten goor en ga maar na; Het is datgene wat men vreest, wat men juist NIET ziet, dus doe mij thuis maar een; juist ja, bakje FRIET.…

nog nooit behield het huis zijn witheid van muren het glas zijn geveinsde ruiten noch de eenheid van scherven er hangt een lucht van toekomende leegstand met het breken van de huid kraken de cellen hun wanden langs de draden van schimmel krimpt de resterende adem die met vertraging verdrinkt in oliedampende klei in het aardegrijze…

ondergronds in het luchtige wormenbed ver van de kwetterende eksters op onze armen, de pijlen van de piepende parkieten met het nieuws van de dag en de schreeuwende meeuwen We doen het in het donker likken aan elkaars sappen en verstrengelen ons Mieren dulden we niet nergens op onze huid ze moeten maar elders waar de feesten zijn schimmels…