Netgedichten

netgedicht (nr. 13.076):

Hersenwasser van het denkstandbeeld

Ik leg een bed vol idealen bloot
die voorheen narcissen liet logeren
en hun aroma liet verwelken naar
schimmel op het smetteloze gedachtezicht.
Ik heb de knik gevonden,
de hersenwasser van dit denkstandbeeld…

Ik loop op een wereld,
een gezicht wat alleen diep gegraveerde
lach rimpeltjes heeft.
De glimlach die ooit misschien
heel even was, is overdonderd
met een grijze wolk mensen.

De simpliciteit zegt tegen zijn tegendeel:
Lach.