Alle inzendingen over stampen

mijn kompas en wat kleren doe mijn laarzen aan, een jas en ga de deur uit Op weg naar Lotte Alleen zijn met mezelf Zolang ik onderweg ben zal ze blijven leven zal ze niet doodgaan Ze gaat niet dood, het mag niet Ze gaat niet dood, ze gaat niet dood Nee, nee, nu nog niet Het is nog niet de tijd Ze mag niet, ze zal niet Mijn stappen stampen…

(aanzwellende marsmuziek) De drom marcheert bruut en massief gesloten in kreeftengang zeer langzaam links - en rechts - en weer terug immer de stenen blik naar voren - nimmer omlaag waar het vertrappen verstard in de cadans der voeten verplettert elk die valt onder die stamp harder dan ijzer wordt aarde stof steen gruis blinde…

Walsend door de golven langs het lichaam van de nacht omgeven door woeste zinnen klinken letters zinderend zacht namen ooit geschreven in wild opwaaiend zand stampen weten in vergeten langs een uitgestoken hand galopperend door de stroming begroet het licht een nieuwe dag diep verscholen in een duinpan hoor ik nog immer jouw lach zandkorrels…

Dan zoek ik een draak wiens tanden ik uit z’n bek zal slaan waarna ik ze in de aarde stamp. Na al mijn zwoegen zal een leger opstandelingen groeien, zij zullen de maagd met een list verlossen uit het kamp van de altijd wakende tandeloze.…

Mensen stampen aarde uit het profiel van hun schoenzolen om op de parkeerplaats achter te laten. ------------------------------ uit: 'Na de vlakte', 2008.…

het geluk van moeder worden kan geen ander geluk evenaren Gods aanwezigheid dichtbij ervaren in zaad dat door de liefde gekiemd en nu de ouderlijke bescherming verdient dankbaar dat nieuwe leven ontvangen een nieuwe toekomst zien open bloeien het kindje voelen leven, stampen, groeien het is zo knusjes en warm met zijn tweeën Je straalt…

kringetje gaat er een voetje ver Het schiet er zo stille en het rept er meteen Zijn buik en zijn bille En zijn achterbeen Het strekt en het strijkt, en Hoe dieper het duikt Hoe lomper het lijkt Hoe dikker gebuikt Het stribbelt en strevelt, En eer gij het ziet Daar kruipt het en krevelt In 't roerende riet Maak maar gedruis, en Stamp…

Ik ploeter niet meer door het rulle zand en de duinen zingen niet meer, zielloos beademen de golven het strand, diep in mij gaan hamers tekeer, stampen weer beelden in mijn hoofd van de drukke zonovergoten kust, waar ik je eeuwige trouw heb beloofd.…

Er golven witte kandelaars door de nacht ik zie hen op de weg naar Thebe ver van de blinde massa Het bovenaards ivoor van engelen draagt mij en gouden meeuwen krijsen onze naam zij hekelen de getergde gnomen die met hun waanzin de aarde vermoorden die niet net als ons op blote voeten door de kasteelgangen stampen bezaaid met glasscherven…

aas geeft richting aan hun voeten ze zijn ontwaakt omdat de waarheid spreekt ze zoeken nu gerechtigheid slachtoffers ten spijt ze wringen zich in bochten sluipen uit hun krochten schuld brandt weten want sporen zijn nog niet vergeten armen wijzen ogen hechten aan het doel vertrokken zijn de bekken ze schreeuwen al als gekken ze stampen…

doe voor mij het hek nog één keer open en laat mij in het wit dan binnengaan ik zal de namen van de zerken stropen terug de tijd in, laat me in de waan en ergens dwarrelt nog een kraaienveer het deert me niet want al mijn doden zingen en herfstblad valt als bloesem op mij neer dan huppel ik een oude lente binnen waar vreugd bestond uit stampen…

Dolleman draaft rondjes dwars door de stad op zoek maar een adres dat niet bestaat kinderen stampen in een regenplas een achteloze dichter legt het vast Mooie meneren en dure dames wentelen zich in satijnen lakens blote bloemvrouw danst een gat in de lucht de wassende maan reist mee en lacht Wolken boetseren schapen en wolven moeder brak…

Kleine kinderen stampen in de plassen. Ik spring, loop er omheen of maak een spagaat. Ben allang uit de lage klassen heb te kampen met een volwassen probleem inderdaad. Koude straaltjes water langs mijn rug Een verzopen kater op de weg terug…

Bladerend door mijn foto's koos ik de kleurige olifant als mijn naambordje in het web Mijn huid voelt elke vlieg die met telepootjes op mij landt alsof ik ooit beloofd heb om voor altijd verbonden te zijn met hen en voor hen klaar te staan Maar ik wil er zijn voor wie het voelt trillen wanneer ik op grond stamp De vliegen zwiep ik…

Zienderogen kleurt de duintop vaal Verzonken in een mist van grijze dampen Ik hoor slechts twee, drie rode stieren stampen In 't valse licht van een coureur locale Maar boven in de panoramaflat Lang voor Verstappen junior was geboren En voor 't circuit geen toekomst leek beschoren Ging ik destijds met mijn vriendin naar bed Terwijl…

Diep gebukt gaand onder geleden lasten maar volhardend en met moed de blik gericht op het hoogste punt in het helende licht zonder een tel in het duister te tasten Zij die stil wentelen in verdriet en zorgen nauwelijks zelf sterk vooruit weten te drijven zich niet aan een straal zon vast kunnen klampen maar in diepe ellende rond blijven stampen…

Als ik je niet met voeten stamp en plet tot in de perskuip barst je gladde huid en 't sappig vlees uit buiken opentuit dan word je nooit in wijnsap omgezet. Als ik je korrels in de molentred niet ongenadig maal tot meel waaruit de bakker brood en koeken bakt dan sluit je leven uit en sterf je onverlet.…

Wie danst zo rank, zo rap, zo zacht van zede, Met stap en stamp, buiging, handslag en kushand? Een knaap, die mijn hart heeft verzoend met Rusland, Die maat en muziek maakt van zijne leden.…

wijken, beleven zo hun tweede herfst en lijken niet in de verste verte op het blad dat fris ontlook, waardoor je vorst vergat en de bekleding was van stoere eiken die jaarlijks hoger naar de hemel reiken totdat de tijd hen velt, der dagen zat ze maken wentelingen als een rad dat me verward maakt en haast doet bezwijken ik snak naar adem, stamp…

Hij ziet slechts een wiegende bloemenschaar, waar elfenvoetjes geruisloos op stampen. Die onzichtbare wezens van de lucht hebben een verhaal onder hun zolen, dat gewillig meedanst, afwachtend zucht, dan langzaam wegwaait, altijd rond zal dolen, tot mensen spreken als treurspel of klucht, in hoog gras schrijven; de taal blijft verholen.…

vullen gezonken stegen met trambanen zonder haltes een blinde reiziger tast naar de vluchtheuvel - het perspectief - nergens vinden tastzin en verstand rust geen noodrem, geen vluchtstrook, geen vangnet vloek bedreigt de bede van de kunstenaar alles wankelt, zelfs de heipalen waarop van vreugde dronken voetzolen het ongeloof uit de rede stampen…

Schoon en koud in wind en regen Vroeg de gouden regen bloemen zegen Zie hoe de dagen verder opengaan Wit en roze bloesem bomen in de laan Trommel gitaar en tamboerijn Met je klompen op het bluesfestijn Room in tinnen kannen, groene weiden Met Sunny Boy om ons te verblijden Klompen stampen op ruw houten planken De pijpen opgerolt, hoog…

wingerd-ranken Verliefd omhelzen 't huis des akkermans, En gloeien in de avond-purper-glans, - En twintig menschen rijzen bij die klanken; Het avond-maal heeft uit: van dis en banken Verdween der jonkheid blij geschaarde krans, - De vlugge voeten reien zich ten dans, En de arm buigt om de leesten heen, de slanken: Daar tripplen zij en stampen…

en laai Fantasie Jan Marie Af en aan zwarte zwaan Minnen strelen lustpriëlen Van klatergoud naar lijfsbehoud Passiespelen strijdtonelen Witte winde ooit beminden Ledikant tweestromenland Eerst melodie dan tirannie Van liefgehad naar hazenpad Van ironie naar c'est la vie Hekeldicht tijdsgewricht Knarsetanden noodverbanden Rampen stampen…

op komt hoe laat de stadsverlichting wordt ontstoken waar de wilde konijnen legers hebben gebouwd naast de kreupelhoutwal in het park verstopt achter het grof beschilderde betonnen geluidsscherm de naaste buren roepen moord en brand ook als de kinderen hand in hand ballen lek schoppen bovenop de stalen tafeltennistafel stennis lijken te stampen…

Zij voeten stampen over de vloeren van het huis, zoals olifantjes dreunend hun poten laten neerkomen. Kom, kom, roep ik blozend maar omdat de tijd veranderd is keert het kind zich om en vangt de wind van de haven met zijn oorschelpen. ---------------------------------------------------- Uit: 'God bewogen', 1997.…

Op de speelplaats gooien en stampen tot de surveillant op je afstevende en je streng berispte je hele voorraad afhandig maakte. Je dacht woedend: Stommeling weet je niet hoe heerlijk kastanjes in je zak voelen een hele wereld.…

mijn favoriete stamppot niet te eten 't stampen zeker net vergeten het is hier boven veel te warm -ga lekker zitten op het groot terras om daar te kijk te zitten?…

De larve sluipt door het schemerlicht, de tred van een vloeibare maan kruipt tergend langzaam langs het snijpunt van de dagen, hel verlicht wordt de cocon van de winterslaap waarin de tijd zich even liet verpoppen maar uit de zijn vliezen werd bevrijdt ik schuur en stamp tegen mijn rupsenhuid van ijzer, door schors van de seizoenen…

Met lome stappen zweef ik over de vlakte, overkappen de bende hier, uit de grond stampen hotels met zwembaden, woonwijken en winkels een reisbureau met retourbiljetten…