Alle inzendingen over veranda

en mochten zij er beiden zijn, de één dicht bij in de deuropening, de ander iets verder weg op de veranda, naakt, dan zijn er nog geen appels. ik verkoop ze niet. ik geef ze niet weg. ik heb ze niet.…

de houten trap van de veranda kleurt groen weg van het mos één met de tuin kronkelpad langs wildernis tot aan het poortje -vergroeid met de haag- en er achter landschapsglooiing schilderwerk met zon als penseel…

De dichters Vangen in woorden Het leven Zonder muziek Praten zij zachte taal Fluisterend Een stroom In klanken Even in de eeuwigheid Wiegend als een slapend kind Dat wil blijven Bij de boom En de roos Met doornen De bramenstruik En het vervallen huis Met een veranda…

vooreerst dit jaar kruipt de zon door het raam van de veranda lichteiland van oranje pompoen de oogst heeft hier de rust gevonden met grauw geworden maïs en sierfruit herinnering aan die laatste warme dagen met mok warme thee staren naar avondrood en gouden regen…

Op een zonnige dag (ze zaten net aan een ontbijt van toast en sinaasappelsap op de veranda) kwam er een golf en Frankie zag zijn ouders nooit meer terug.…

Geleefd op vruchtbare grond op de veranda met uitzicht naar de ondergaande zon woont de verenigde hartstocht gevierd bij de open haard waar de eerste vonk ontstond. Daar gedetailleerde zinnen verborgen in haar dagboek wilt het verleden verbinden om te blijven samenwonen met een vergulde glimlach door intiem te dagdromen.…

Sproeiers en magnolia, gin-tonic en een bries, een stoel op de veranda.…

Op de veranda wachten we op koelte, een frisse bui Alleen bij ons brandt er licht Niemand ziet ons niemand is thuis Waar zou hij aan denken?…

lange stroken vel over uitgebloosde kaken ze maalt het leven tussen haar afgebeten kaken en maalt niet om de spuug die sporen trekt naar d'r behaarde kin de veranda kraakt in dezelfde oude voegen wanneer ze opstaat en fel haar vuist de lucht in gooit geen vlegels in haar hof ook niet vandaag oma doet niet altijd een tukje na de noen…

Als kind kroop ik onzichtbaar weg in het benedenhuis onder de veranda om de ratten te zien scharrelen tussen pissebedden Ik voelde me groot en sterk perste mijn lippen op elkaar tegen de weke kriebelkussentjes en liet hun harde staarten mijn Gulliver-lijf zwepen Ik was graag hun Atlas onder de grote-mensen- wereld op mijn schouders…

De koe is groeiensmoe zij loeit zo droef op de veranda, de koe is moe zij draagt er twee - enculée de sa mère. De boer slaat flank, hij roemt haar boezeroen van vlees en wimpers. Donsoor trilt, neus snurkt roze rauw, zij weent en roept teloor in 't stille dal.…

(nummer 21 rijmde niet) De wijdse vlakten roepen mij, en tot die tijd zit ik op mijn veranda met mijn ogen dicht, te bedenken dat ik niet weet hoe je paard rijdt.…

wij spelen wasbord op de onderkaak van een dode koe op de binnenplaats klampt de zomerregen zich vast aan de cactussen schreeuwen de papegaaien de veranda blank waar de buurman met zijn barbecue en ik maar controleren of niet alles tegelijk vlam vat omdat ik denk dat woorden de vorm van een wolk kunnen veranderen omdat de zon…

's Nachts valt het me aan een vaag, melkwit besef dat rondtolt in mijn droom als een tornado om mijn huis kolkende herinneringen houden me wakker, eeuwen aan wijsheid doorstromen mij om niet verloren te gaan 's Ochtends schommel ik peinzend op de veranda er kraakt waarheid in het hout, het begint te zingen als hemelse harpen een Melkwind…

Verder dan de vriendschap lag onze liefde niet; Alleen geduldig dralen aan de waterput in de veranda. De grote vreugde niet gekend, het minnen nog niet gewend morgen mischien Christine...…

Ze draagt de thee op de veranda Daar zitten ze dan. Het verleden zit tussen hen in. Ze ademen de zachte ochtendlucht. Haar smalle hand schenkt hem de thee. Samen zitten ze daar. Hij kijkt naar haar en ziet nog altijd haar schoonheid die hij aanbad…rust straalt ze uit. Van het verleden hebben ze geen spijt.…

Rijkdom is leegte op glanzende tegels armoede dozen vol halfvolle potten rijk een veranda met uitzicht op niets arm een balkon met gereedschap en fietsen weelde is niets te hoeven bewaren armoede reddert van winter naar winter rijkdom is stilte, en stil achter stilte armoede haast.…

keek je vurig spanden bogen zich langdurig einden afleggend, verdwalend door heemtuinen duinen rosaria leek een belofte van niets dan geluk een zwevende donzen veranda gedragen door blauwe paddestoelen doorspekt met jouw lichtpuntjes de stilte te betrekken in ons gezamenlijk uitzicht de velden voltrokken zich de natuur werd overal…

kalm en sereen, als de populieren langs mainstreet gruwelijk is mainstreet soms een pick-up met razende koppen vol drank en haat in een moordende vaart doen luiken snel sluiten langs mainstreet onschuldig is mainstreet altijd slechts zinderend asfalt in de middagzon slechts een cadillac met blinkend chroom een schommelstoel op de veranda…

ik heb gekozen, het bloed op de veranda vlekken op mijn witte sokken beuken stralen trots en het aquarium is inherent aan het verlangen om alle schoonheid te omhelzen oven zonder vuur de geur van verbrande cake een strak gespannen roede die de liefde niet meer herkent in de ogen van het werkelijk beleven een kind dat nooit zal lopen staat…

Ze vinden hun weg naar de veranda, maanlicht schijnt op de mandarijntjes, de eerste verzen in het opengeslagen schrift. Als een vloeiing gaat hun spinsel in het onvoltooid gedicht, zonder dat de schrijver er weet van heeft. ---------------------------------------- uit: 'Al wat winter is en waar', 2001.…

Groene velden, grazend vee een oude schuur, van kleur verschietend in het zachte avondlicht Het zandpad met diepe kuilen de rammelende kar in een zinderende stofwind En daar op de krakende veranda stond hij De oude man onder een vale hoed hij doorleefde de blues en tergde zijn geliefde banjo snijdend zuiver, ongewoon gewoon Aangezogen door…

Dat huis waar steeds vol liefde werd gewacht op mijn bezoek, waar ik de geuren rook van chocola en eierkoek en warm in de veranda onder ’t aura van de zon de mantra’s van de wind en van de vogels horen kon.…

We fladderen over paarse heide een zomers landschap in ons utopie de avond met geurig boeket bij haardvuur om samen te ontwaken op de veranda naast een vuurkorf met smeulend kool zien we het landschap tijdens het blauwe uur.…

de witte veranda van hout het kanten vlasdun gordijn en het ontruimde plankier met rieten stoelen over alles is gepraat de drempel brengt een hoorbaar stille kamer in het midden staat een tafel bij het raam de zilveren schaal met rozen bloeiend tegen het breken van de tint de klok met lange tikken soms vergeten dan weer indringend…

. – Een thürings landschap zie ‘k, waar ‘t avondlicht Scheef op hellende korenvelden ligt; Hier, onder mijn veranda, wordt ‘t al koel. Net Mendelssohn: een zoet en warm gevoel Van smeltend, week verlangen: ‘t is als richt Zich jongensmijm’ren naar het vergezicht Van liefde, stil-heerlijk geweten doel.…

hij omhelst je, die rijk gelobde kei; een gevoel alsof je in een veranda vol met bloemen mediteert, in hagelwitte stilte, fris als sterrenbloesem bij van Gogh. De zon beschijnt nu ieder blad, laat oplichten zijn reine plantenziel.…

Suriname in de kamers van mijn verlangen vertoef ik graag waar jij mijn beeldschone dame bent en ik slechts je dienaar helaas schenk ik geen thee meer in de koele ochtend op de veranda je sierlijke hand door mijn haren Ah, ik mis je de vreugde van ons samenzijn zo zelden in een mensenleven wat een geluk hebben wij gekend mijn…

Ja: terwijl hij door een diepte valt, bloeien droom-bloemen op, zwichtend over een zon-overgoten veranda. Tussen openslaande deuren wiegen zware, fluwelen gordijnen in de middag-wind. Een kamer ligt daarachter, schaduwrijk en stil.…

En zelfs de veranda was versierd met roze linten en witte bloesemtakken er werd gewerkt en geluierd het geurde arbeid adelt. Het avondmaal zou vier gangen bedragen met gepoetst zilver en Engels porselein. Het was feest in het witgepleisterde huis en iedereen lachte.…