Alle inzendingen over vlerk

Noordenwind zwiert fladder vlerken aan `t plooigespannen hemelkleed waar ze door zuchten zwellend sterken in vlagen snikkend kinderleed Het vragende ‘waarom’ jaagt smeken wervelend, dolend door de natuur waar kalme wateren woelig breken met het zonlicht in het laatste uur dat in schemering met stormen vecht die bevroren verdrinken…

In een wilde suizelende wieling Gudst volmondig, als een zee van droppen, Dampgordijn van water, stralen-stroppen, In één lange door-elkander-krieling; Overstelpend alles, wat in knieling Angstig neerligt en de bange koppen Onder vlerken als beschutting stoppen Voor de nader komende vernieling.…

Hij zwerft eenzelvig op de werf kerft diepe krassen met zijn stem het scherpst van elke vlucht en trede breng de huivering in mijn lichaam, het zijn de onbekenden op mijn erf, of die kraai die vleugellam schipbreuk leed kleur of niet, verwondt door zijn diepste geloof of scherf, hield met beide vlerken beet, door eigen ziel zijn thuisland…

Een plaatje geëtst door de driedeling het lot, het toeval en de zin van bestaan anno pakweg tien miljard voor Christus Toen reeds was het geklonken met gevleugelde taal dat naar het spant zweefde buiten bereik van lagere woordsoorten Hoe het een school sentimenten strooide met de tip van de vlerk de abstracties in het zwerk hing en in…

In Painswick heb ik mijn gemis begraven Nabij een Yewtree op de dodenakker Het maakte opluchting en vreugde wakker Een rouwkoetspaard, bevrijd, begon te draven Toen kreeg het vleugels en verkoos te wonen -Zijn vlerken werden wolkenwit geverfd - Waar een trawant zijn inspiratie werft Om die bezield aan dichters te vertonen De poëzie in Painswick…

ze zwermt in`t park bij bosjes uit, vlerken om taille geslagen. Haar oorsprong krijt kristallen meren in`t heugen schiet een zilvermeeuw het bekken rond met schrille schreeuw in staat vlijmscherp langs glas te scheren.…

Een zwaluw rust met bedauwde vlerken op het schaduwrijk ongerepte strand waar menig schelp in beeldhouwwerken zich schetsen laat als scherp getand het schittert in gelaagde schijn de schoonheid van het verborgen zijn Voorzichtigheid gebiedt de vreemdeling wanneer hij geruisloos nader treedt in het spoor van een nieuwe schildering dat zich…

ik was er al die maanden niet geweest te druk, geen zin, besognes op het werk maar nu dacht ik, ik ga eens naar de kerk soms krijgt een oude man spontaan de geest nog altijd schuilt in mij het wilde beest de zondaar, de verloren zoon, de vlerk jawel, het viertal lijkt wat minder sterk en met de jaren werd het wat bedeesd de hoogmis liet…

Verstijfde arenden, met kop en klauw, gedrochten, vlerken, hertshoorn, duivelsoren. Toen, bij een berk, als uit zijn stam geboren en daaraan vastgegroeid, iets zwarts. Een vrouw. Ik zag niet of ze, van haar uitkijkpost, alleen naar mij of nog iets anders keek.…

Hij die als een gedreven boei Wars door de schimmige ondergroei Van ons bliksemschichtig bestaan Zijn pantergang is gegaan Wiens dwarse vlerken zich ontvouwden Tot een zinslijpend gevaarte Van vliesvleugelig aangrijpende Verlichtheid en klaarte Hij de introspectieve extravert Eigenhandig, gevoelig en ad rem Die krachtens zijn bronstig…

- Deze avond draagt op plane vlerken het wegen van een milder tijd; En 'k voel mijn blijheid in me sterken bij 't staren in úw tederheid. Ik weet me zo beraden rusten, o schone, in ons verénigd-zijn, en vredig, als een vege schijn op 't aanschijn van verre avond-kusten.…

Het wilde beest heeft me verslagen, Zijn vlerken houden mij in hun ijzeren greep, Mijn vechten helpt niet meer, Het schuimt en bekt en doet met mij, Schuimkragen overheersen wat er rest van mij - Ik rust even uit, Heel even maar, Leg mijn doodmoeie hoofd Op mijn linkerarm, Slapen wil ik, Heel even maar, Het beest trekt zich Niets van…

leraar met die lange monologen verbood ze om te lezen in een werk met op het kaft twee blije vinkenogen ze moesten naar de burcht van Bloem en Perk ze droegen stil hun last, ze waren sterk maar rug en schouders werden al gebogen door jaren van niets kunnen en niets mogen ze konden kiezen: molensteen of zerk twee jonge vogels met een lamme vlerk…

En op de koude wind is het als stoof er Hij mij voorbij met zijn getakte vlerken, En zoekend waart hij om die droeve merken, Tellend hun tal, de strenge Levens-rover.…

Een gesmoorde kreet, een angstige roep Een wanhopige blik naar de deur, maar er komt geen hulp over de stoep Samen, alleen, gedwongen binnen Al weken geen school, die slechterik zal het nu toch winnen Hij vorst zich een weg om er toch tussen te dringen Haar moeder is in de zorg aan het werk Hij is alleen met haar dochter thuis, die listige vlerk…

Ik moet je wat bekennen Ik ben de braafste niet Het is wel even wennen Ik ben de echte zwarte Piet Het zwarte schaap van sinterklaas Goed voor het vuile werk Want hij is toch de baas En ik ben maar een vlerk Ik denk wel eens te gaan staken Want die zakken vullen is zwaar En dan dat geklim over daken Dat is eigenlijk heel naar Maar…

Een duif vliegt op en laat een witte veer en ritselt aan het venster met zijn vlerk. De laatste non, in een verweduwd kreunen - ik zie haar knielen en zich moeizaam steunen - bidt haar gebed. Een kaars dooft flakkerend uit.…

Altijd als er weer mistnevels rond de Kloosterkerk hangen, het voormalig hospitium van het klooster, dan schrikken de inwoners van het brave Aduard van de krijsgeluiden, opgewekt door die vlerk.…

bandiet, geteisem, lamstraal, schobbejak gepeupel, doerak, gluiperd, boerenpummel stuk onverlaat, kwajongen, mafkees, lummel jij klojo, vlegel, vlerk en labbekak geboefte, laaienlichter, klotenklapper ellendeling, rapaille, uilenbal gehaktbal, flapdrol, plurk, schavuit en kwal kwajongen, schijtluis, knuppel, oelewapper jandoedel, kwibus,…

Het Liesbos toont onder zijn kale eiken lentevingers, die grondbloei bewerken, dan voldaan wegzweven op lichte vlerken, in Ulvenhouts wonderwereld neer strijken. Ze mogen park en moeraswoud verrijken vol fijn versnipperde schilderwerken, daarbij schoon Landgoed Valkenberg sterken. Winnende bosanemonen prijken!…

aangedaan voel ik je pijn daarom omarm ik fijn mijn blik over je schouder kijkt hulpeloos en kouder dan ik voor jou wil zijn emoties mee willen voelen doet mijn hersens krampend woelen toch blijft niet jou zijn mij beperken voor mijn gevoel met grove vlerken omarm ik je vol goed bedoelen maar blijf je bergen in mijn armen laat me jou…

En op de ogenblik dat hij de vlerk wijd open zijn vlucht reedt naar zijn koninkrijk in 't glanzend zonneschingen, gelijk een vere prangen hem verraderlike ringen. Almachtig stijgt hij in de lucht door zonneglans beschongen; maar pijnlik lekt hem de open borst 't venijn van vurige tongen.…

Aan de rand van het rimpelloze meer Spande hij de boog keer op keer Een echte prins een Koningszoon Op zijn blonde krullen gouden kroon Nee, sprak de raaf laten wij wachten Het waarom klonk krassend en verbaasd Zwarte vlerken zwevend op de wind Geruisloos boven het Koningskind Trots hield het prinsje de pijl omhoog Tonend een duif dodelijk…

Hebben alle partijen vleugels en zij enkel vlerken? Hij weet hij had bloemen kunnen laten bezorgen gedichten kunnen schrijven kunnen schilderen maar beleeft een nachtmerrie, iets dat een tong afbijt, leven op de hals haalt. Hoe zeg je wat zwart op wit al gedrukt stond.…

zijn vergaan de dood tegemoet; dan zou ik in mijn slaap zijn uitgeleverd aan de hoge golven de zinderende haat van een demonische zee met hemelse zegen omgeven door de God van mijn leven in de schuilplaats van de allerhoogste gezeten redt hij uit de strik van de vogelvanger o liefde groot sterker dan de dood met Zijn vlerken…

Op het water dreven bordkartonnen blaren, De vlinders vielen uit elkaar tot losse vlerken En van geur verdorden alle perken Als alle mensen eensklaps bloemen waren. ------------------------------ uit: '262 gedichten', 1974.…

Verzen vlerken langs mijn schaduw rijmen resten ongeluk waar de liefde mij mag lijmen loopt de tijd zijn wijzers stuk In des mensheid open geesten kranst de ader tomeloos in de hartslag van de Aarde om des wereld's tondeldoos Mensenkind als universum middelpunt van eigenheid speelt zijn hoofdrol tussen sterren aan een zuiver firmament…

Piano's sloegen hun vlerken uit en wachtten op vingers, op de gedachte aan je lichaam die hem in de vingers zat. Aders marmerden mijn armen dieper en dieper dan een glas was de stem die jou plechtig aan het hoofd bracht van al mijn onbegonnen doch gezongen brieven. Zo liet ik mij te water, zo lag ik te baden in dat lied.…

0 van 't ongerept ontroeren, nauw-geboren, ongezeid, huivrend reeds de pennen roeren aan de vlerken van de Tijd; zien, hoe de eigen adem-halen, klarend voor 't verbaasd gezicht, schuiven aan de zonne-stralen als een waas van schóner licht; proeven, in de diepe groeven die de roodste Lippe graaft, hoe het langst en wrangst bedroeven…

Op het water dreven bordkartonnen blaren, de vlinders vielen uit elkaar tot losse vlerken en van geur verdorden alle perken als alle mensen eensklaps bloemen waren. --------------------------- uit: 262 Gedichten (1974)…