Zeggen wij woorden, gedichten. bedoelen wij: mensen, gezichten. Wij spreken een dubbelel taal: iedereen, allemaal, eeuwigheid, overal, betekenen: jij en ik, ademval, ogenblik. ----------------------------------------- uit: 'Warmte een woonplaats', 1961.…

Zeker, mijn liefste, ze zullen, maar wij zullen meer, ze zullen zullen, maar met speels gemak zullen we meer wat ze ook zullen: ze maken geen enkele kans want wij zullen meer, we leven allemaal niet meer dan gemiddeld tachtig jaar, zij niet en wij niet maar zie maar mijn liefste wat wij uit die zeg veertig jaar nog kunnen peuren terwijl…

Wereld, ik leef in het domein van lichte taal in wintertijd de gangen leeg, de kamers ruim en zonder grens de binnentuin. Einder, bedaar, ik heb een huis dat mij bevrijdt: onder dit dak ben ik een mens die adem krijgt. --------------------------------------------------- uit: 'Lees maar lang en wees gelukkig', 2013.…

De zee is de zee, een geweldig vat waarin dood en verderf regeren. Ik neem op zijn tijd een verfrissend bad, maar leer toch de dood niet waarderen. De zee is als zee ook een levensbron, dat kun je bij iedereen lezen. En toch zit ik liever terzij in de zon een beetje mijzelf te wezen. De zee is de zee, het domein van de vis, en de draagster…

Tussen blind en alziend woont een stam waarvan de leden enkel omlaag kunnen kijken. Hun horizon, twee meters in 't rond, verschuift bij iedere pas. In de rotsbodem hebben voorouders pijlen gekrast naar de beek, de heldere, koele. Als de indianen zich oprichten duizelt het hun, de wereld wordt duister. In liefde ontbrand voor een paar voeten…

Ik waag mij haast niet in die straat waar gloeiend puin in 't donker staat. De wind loeit om een bouwvaltop, een schelle vlam schiet suizend op, belichtend als in spotternij, de resten van wat huisgerei. Hier vond wie daaglijks nam en gaf een ruw en eindloos massagraf. Het werk van hersens, hand en lust is even grondig uitgeblust. Ik wend…

(als Louis Couperus nog zou leven en dit alles mocht aanschouwen) Voor gij aanstonds het stadion betreedt Houdt mes en eene vuurwerkbom gereed Zie ginds die vreemde spits van PSV Hij is de vrucht eener prostituee Toont in den zoomer trots uw blooten bast Waar twintig liter Heineken in past Spuwt geel en groenen fluimen op den vloer En…

Gister gelopen onder de spoorbrug door, driemaal de zon voorbij met het nieuwe kind, tot waar je de autoweg ziet. Hoe je verdeeld raakt, op- gedeeld over steeds meer leven, zoals de zon op drie plassen, over drie bruggen, driemaal gevangen in mist, uitgerekt in water, onderging achter ons, voor ons. Vuurtje gestookt in een krant onder de…

Paarden ver weg, met dit vergezicht heb ik et moeten doen. Ik heb niet geweten dat ik onder hen graasde en was. Nu ik weer paard ben, af en toe, zoals nu, is mijn lijf zwaar en gelukkig geworden van al dat gras. Het is vreemd om te zijn wie je bent, een paard ver weg in de wei. Zij heeft me gevraagd hoe het onder de mensen was. Geen mens…

Zomer in de stad iedereen maakt zowaar een beetje 'n gelukkige indruk alles is glanzend warm huiden en huizen ik eet meer fruit morgen word ik veertig en gisteren liepen ze op de maan geef vrede een kans en hoop op betere tijden ------------------------------ uit: 'Alle bundels', 1976.…

Vooral pygmeeën ambiëren zeer De grote aandacht trekkende gebaren. Luidruchtig gaan ze, denken ze, tekeer: Maar uit hun mond komt ijl geruis gevaren. Ze zien zichzelf graag midden op de markt En slijten daar verschrompelde problemen (Met moeite hier en daar bijeengeharkt) Voor nieuwe passies. Roest voor diademen. Al 't minder kleine is…

Zjöl ie vuurzichtig wjaen ? Ik weet wal da-j mar ne bòschop douwt hier dichtebie en da-j gein kleer òn hebt vuur ne lònge räize. oen kus is licht oen blik geröst vraedig zint oene hoand en vout. Mar dichtebie de grote eerde, achter dit ogenslag ne zee vòn tied. Zjöl iej vuurzichtig wjaen? -------------…

Vanmorgen hebben wij in het Wilhelminagasthuis ter gelegenheid van het jubileum van de Vara een echte ouwe socialist ontleed. Het was gek wat er allemaal tevoorschijn kwam: halfvergane rode vlaggen, strijdliederen, Internationale broederschappen en solidariteit, AJC een potje poepen en zes geschiedenisboeken door P. Quack (antiquarisch).…

Hun huid geschramd aan prikkeldraad en scherven hun ziel gekneusd hun vlees gekooid verscheurd van kamp naar kamp - in niemandsland zelfs niet vogel-vrij. ------------------------------------------ uit: 'Vrede is eten met muziek', 2005.…

Uit driftloos grijs bestaat de morgen van het riet, waaraan nog pluis van schemer hecht, de resten van verdriet in dunne hersenschimmen. Nevel van een ons stijgt van het water op om zich te voegen bij geluid en bronst van uitdijend ontwaken. De eerste kraai forenst van nacht naar licht in de ternauwernood onthouden plicht iets van de…

Deventer. De schilder heeft zijn huis om in en uit te gaan. Zijn wereld is een wandeling, langs IJssel, marktplein en het oude Bergkwartier, dagelijks te herhalen. Een woede ligt erin besloten, monotoon; de kop van vrijheid, nauwe straten, steeds dichterbij. Hij stuwt; hij spreidt, streek voor streek en ongekend: Deventer, het hart een abstract…

Tussen zeven katten woon ik om nog te zwijgen van paarden en honden. Het gras rond mijn huis is te lang. En wat zou dat. In alle vroegte beklim ik de trein, draaf door het land, praat met deze en gene, haal veel te veel verhoop. En wat zou dat. Hee de week ben ik driftig op stap en als ik thuis ben meestentijds afwezig. Je zult er maar…

Poëzie, wrede machine Stem zonder stem, boom Zonder schaduw: gigantische Tor, schorpioen poëzie Gepantserde robot van taal— Leer ons met schavende woorden Het woekerend vlees van de botten schillen Leer ons met nijpende woorden De vingers van ’t blatend gevoel afknellen Leer ons met strakke suizende woorden De stemmige zielsbarrière doorbreken…

Alle mensen die hebben bestaan zijn vergeten op enkelen na. Ik vraag me af waarom ze hebben geleefd en of het van belang was voor henzelf dat ze hebben geleefd maar dan toch om het leven zelf voort te duwen tot meer bewustzijn. Er zijn plaatsen op de wereld waar de namen van de gestorvenen zijn gegraveerd, in steen gehakt om ze te kunnen…

Als ik gebeld word, spreek ik in de hoorn Mijn moedertaal uit voorzorg zeer correct. Als men mijn afkomst aan mijn spraak ontdekt Dan is dat immers in mijn oog een doorn. Maar raadt men toch waar of ik ben geboor'n En wijt men dit dan aan het dialect Dan wordt men woede dadelijk gewekt En die kan groot zijn, mijn Martinitoorn. -----------…