Onbekende frisbees worden waargenomen, kleine wezens vertrappen het gras. Droom dat je wakker wordt: een brug tot in je eigen tuin. De mieren hemelwaarts. De zielen van de paardebloemen rond, doorschijnend. Nog staan witte tekens in de lucht en raakt puur blauw het laagste dak! Duizend stemmen stralen door je heen. Soms heb je na een dagje…

Jij was een avond in mijn tuin. Regen deed vogels zwaarder vliegen, grassen en mossen sneller groeien, mijn huis een vreemde schuilplaats zijn. De kamer onherkenbaar, kromp; geruisloos vielen deuren dicht, de tafel, waar de kat op sliep, verschoof - heel langzaam - maar verschoof. Een bloempot in de hand, stond, ongemerkt veranderd, ik…

De wind neemt happen van het gras. Iemand legt bloemen op een onbemand graf. Een wit kind wuift met een wijde arm en begint stil te zingen. Een reepje stof hangt omlaag van de stomp van een tak. De wind haalt zijn hand door het gras. Tandeloze kam. Een bij harpoeneert mijn arm en verliest lijf en leven. Zoals eenieder die tot in de…

In klamme droom zoek ik Een harnas te ontwerpen waarin Niemand me kan treffen, bouw ik Schuilkelders in lood, huil ik Om een idee een woord die zouden Een zachtaardig dier verwekken. 's Morgens schijnt mijn angst misplaatst. De bomen staan er rustig en zelfzeker. Even zelfzeker haten De kinderen elkander. Een bang mens stemt de buren…

Buiten mist. Het ratelen van de wielen verhult alle geluid hierbinnen. Ik kan niets meer horen. Blikken ontwijken me, naamborden ontglippen me. Op goed geluk moet ik er straks uit. Het is er weer, dit stollen, na langdurig het hoofd te hoog te hebben gedragen. In mijn bagage, mijn dagboek, ontvleesd verleden, een herbarium vol bladskelet…

Wanneer je het straatje nog weet, ga dan eens terug naar die middag in het slapende hart van een zomer. Je zult zien, er is heel weinig veranderd, omlijst als het blijft door die ene altijddurende tel. Bijna niets. Onweer verstopt in de lucht. Blad slap en donker. Geen wiekslag. Geen klokslag. Ongemerkt vertakt zich de tijd tot vandaag…

Er is iets niet in orde met het geluid dat uit de stenen komt. Iets vreemds en onverwachts en onverwachts horen wij daarin: de stap van de vertwijfelde wandelaar of eindeloze regen op verandaruiten. Er is iets onbekends aan de hand, denken wij, een meer verfijnde weemoed als bij zieke kinderen. Heel zeker zullen wij het toch nooit weten. -…

De namen van de vaders en de zonen worden kruis aan kruis hier uitgespeld. Altijd nieuwe wind waait over steen en bladert steeds nieuwsgierig weer in kruinen. En lispelt in de stad van stilte de namen van de vaders en de zonen. Blad na blad en boom na boom vertakt zich naar de hemel schreiend. Een weeë welhaast goddeloze droom van bloed…

De straat wordt onderbroken door een blinde muur. Was de muur altijd al blind en dwars op de straat? Hier liep Regina - afwezig - in de val hier werd ze van dichtbij beschoten. Stond niemand stil, hoorde niemand het schot in haar hoofd, in haar droom? Was de muur, was de straat altijd al blind, de stad doof voor de dood? Hoorde…

Trek niet in twijfel dat rede, dat rede, dat rede, dat rede. Een vlieg loopt van de rand naar het midden van het tafelblad en weer terug, volgt enkele centimeters van de zijde, steekt de leegheid van het vaalwit weer in, probeert opnieuw wat ik niet weet en vliegt dan op. --------------------------------- uit: 'Tramontane', 1996.…

zij snijdt nog brood op de ouderwetse manier zij neemt het bijna als een baby in haar armen - zij moet een warm hart hebben - denk ik een rilling van bijna betrapte herkenning gaat door mij heen ik word weer klein en sta aan tafel met de punt van het mes maakt zij een kruis van korst tot korst het lemmet klieft het grijs van golgotha…

Hoelang zijn we hier nu al vrienden, het was ooit bedoeld als vakantie, maar wat het nu is - We zagen de folder: Chaos, dames en heren, Uw eiland; de glanzende foto's, de helblauwe Chaotisch baai, het krijtwitte vissersdorp Krisis. We lazen dat het eiland wordt geprezen om zijn zeer diepe rust, de laatste bewoners worden zelfs gelukkig…

Memolijstje met opzet kwijtgeraakt, bed met lavendelgeur al opgemaakt, de bloes met kleine knoopjes klaargelegd, afspraken voor twee dagen afgezegd. De wekkerstem: weer wijs en veertig jaar. Aan Rwanda gedacht, de blinde bedelaar, de vrouw van wie een borst werd afgezet, de bloes verkreukeld in de kast gelegd. ---------------------------…

'Mijn bladerloze schaduw mijdt het water' Ziezo hè hè, de eerste regel staat er. 'en speurt de witte angst van eeuwen later' Ga weg! Ga spelen met je transformator! Je ziet toch dat je moeder zit te dichten. 'ik wend mij af en doof mijn vale lichten ik heb 'tedúm tedúm' geweten' Dat vul ik later in. Na 't middageten. 'mijn weemoed…

Ik denk wel eens, mijn schat, wat zou er Jou toch een kopzorg zijn bespaard Wanneer ik eertijds was gebaard Als een bevallige centauer*). Dan was ik aardiger van aard En uiteraard jou ook veel trouwer En vond ik niet als Schopenhauer Een vrouw de inspanning niet waard. Integendeel, ik had dan power En dus liep ik in volle vaart, Blijmoedig…

duizend jaar weg langs molenlei en trage heuvels zand, waar het vlakke schootsveld de stad naar zuid deed heersen, daar hield het leven stand en ging men altijd door op dat mooie stukske Brabant, waar de bunzing sloop, de vogels floten en kinderen argeloos speelden aan de waterkant het terrein was bondgenoot of vijand de groene…

De diepte ja, die kennen we. Die is vaak nogal hartgrondig. Maar de geur van violieren. De deur naar de andere kamer. Waar ieder voorwerp specifiek de geliefde spiegelt. Waar ieder ander een rivaal is. Die deur. Daarachter. Wie er liederen zingt. Die. --------------------------------------- uit: 'Paard Heer Mantel', 1986.…

De lucht ligt als een blok op het land, onzichtbaar en massief. Je gaat gekleed in de kleur van je haar, in je ogen, je passen en je woorden. Je bent hier en elders. Ik draag je me na en huiver. Je bent te groot misschien, of te dichtbij. Je onbereikbaarheid is onvergeeflijk. Kon ik een vogel zijn - maar de nauwkeurigheid ontbreekt me…

'De tijd is een mesjokkeme dokter. Van kerkhofdrek druppelt zijn ketting. Zijn jas van zwachtels en knechting Is de vlag van 't land van de boktor. Onder het uithangbord met de adder Hield ie eerste spreekuur in Eden. Een klokhuis zit sindsdien in de appel En de ratelslang rijdt door de steden. Vermomd als Dokter, Zandloper en Joker Brouwt…

Het overblijfsel van mijn hart is de ruis in zijn duplicaat. Zijn er radiogolven in de ruimte van een radio die opgehouden is te bestaan? Er zwerven herinneringen rond zonder kop of staart woorden losgeweekt van hun tekstballon buiten het hoofd waarin ze opkwamen en in de duinen wordt duizendguldenkruid vertrapt door zwaargelaarsde…