Onder de pompelmoezen maan Op de oude schommel Als op een droom van vroeger Scharnieren knarsen Krekels zwijgen Onkruid Schiet uit het droge zand omhoog Zaden zijn verdord van de hitte Lelies bloeien niet verder Algen vertroebelen de vijver Je bent er niet Er is brood en wijn Je bent er niet Pompelmoezen maan Fruit en wijn Dompelpomp…

Toen radio's nog bakken waren kon je op hun dashboard reizen, kon je naar verlichte steden. Al die steden, mooi op rijtjes, kwamen door de kamer kraken, bazelden met blikken bakkes en bedoelden te bedoelen. En wij hoorden, met de oren bloot getrokken door een knipje, mannenklanken zonder hoofden. Kruissteekhandwerk broeide op…

Een ding gestand doen is jezelf beliegen. Van een pop, een beeld, een torso luidt de saaie waarheid dat ze dood zijn. Al wat meer lijkt is verguldsel uit de smidse van je ogen en verfraaiing door je geest vol kinderleugens. Maar soms - het duurt niet lang, je moet jezelf verschalken - maak je geen onderscheid meer tussen schijngestalten…

kijk maar, er wordt geleefd zoals er wordt gegeten in deze kamer ruikt het naar bananen de bezoekers laten zich op sleeptouw nemen door verzinsels, de bewoners komen niet meer bij van het lachen geschiedenis vermengt zich met geklets, bloemrijke verhalen die ware gebeurtenissen/lotgevallen aan het oog onttrekken of de verteller weet dat-ie…

de geleerde is in het huwelijk getreden met een koperen vrouw want die hybride verhouding wil hij proefondervindelijk leven teneinde de geldigheid van zijn eigen doctrine te bewijzen, dat er slechts een gradueel verschil bestaat tussen zogenaamd levende en zogenaamd dode materie. maar na amper één week van samenwonen daar…

Voor het raam zit ik gespannen op de post te wachten, tweemaal daags, tot nu toe tevergeefs. Maar ik weet dat er tot nu toe ook altijd reactie kwam. Bij mijn schoongeschreven brief en kleurentekening van hond op voetbalschoenen, een poedel met gekrulde kuif in oranjewitteblauwe shirtbroekkousen, heb ik een ongebruikte zegel (postfris heet…

Ik wil niet meer, ik wil niet meer! Ik wil geen handjes geven! Ik wil niet zeggen elke keer: Jawel mevrouw, jawel meneer... nee, nooit meer in m'n leven! Ik hou m'n handen op m'n rug en ik zeg lekker niks terug! Ik wil geen vieze havermout, ik wil geen tandjes poetsen! Ik wil lekker knoeien met het zout, ik wil niet aardig zijn, maar…

Hoe werd ik begonnen die nacht? In welke schuwe, onzegbare woorden? Of sliep zij, schoof in haar slaap zijn hand op de tast? Het was zomer, met open ramen. Zij hoorden het erf, het gerucht van de hond, het donker gestamp van onrustige paarden. Lagen zij naakt, het dek weggeschopt, speelde hij tot zij duizelig werd en heel zacht? Of lagen…

We reden een uur lang door het doolhof van de Botlek, langs kokende ketels, hoge hijskranen en donkere sissende pijpen. En ergens, tussen al dat grauwe grijs zagen we een kleine ronde buis flonkeren die op ons netvlies bleef branden en niet verdween. Opeens schoot het door me heen: de Botlek is ons zenuwstelsel en die rode buis…

Zo zwart is geen huis Dat ik er niet in kan wonen Mijn handen niet langs de muren kan strekken Zo wit is geen morgen Dat ik er niet in ontwaak Als in een bed Zo waak en woon ik in dit huis Dat tussen nacht en morgen staat En wandel op zenuwvelden En tast met mijn 10 vingernagels In elk gelaten lijf dat nadert Terwijl ik kuise woorden…

Ze moesten inderdaad gaan, ik had het gezien aan hun gezichten die langzaam veranderden van die van kinderen in die van vrienden, van die van vroeger in die van nu. En gevoeld en geroken als ze me kusten, een huid en een haar die niet meer voor mij waren bedoeld, niet zoals vroeger, toen we de tijd nog hadden. Er was in ons huis een wereld…

Ze kan haar sluitspier nauwelijks beheersen als hij met moordend mes haar weekheid binnendringt. En dat het toch nog zingt in haar van zij de uitverkorene, de mooiste en dat ze zich dan opent en geen weerstand bieden kan. zo open, zo gesloten als een oester want hij kent haar niet. Hij laat zich ook niet kennen, viert alleen zijn wellust bot…

Tegen het klankbord van de nacht bewegen nog uw woorden. Al wat gij hebt gezegd is blijven leven in akkoorden, die ik alleen in donker tref, wanneer de stilten horen, die tussen ons staan opgericht.…

De zee spoelt verhalen aan, het land maakt ze: je hebt het zeker wel in de krant gelezen van die man die heeft zijn vrouw hij kwam altijd dronken thuis en toen is zij weggelopen ze werkte als kapster en hij wist ze kwam om zeven uur uit haar werk en toen heeft hij haar hij wou zijn eigen ook maar dat is niet gelukt want hij ligt in…

Dat ik van je hou, dat wil ik dan ook wel eens schrijven, nu je dat zo vraagt. Want ik hou van je en niet eens zo zelden, gezien de vierduizend dagen en nachten. Dat het lijkt of je nauwelijks ouder geworden bent, dat je soms nog ver weg kijkt als was je verliefd, dat je handen nog mooi zijn, verder zou ik toch niet willen gaan. Dat ik…

Zoals je soms een kamer ingaat, niet weet waarvoor, en dan terug moet langs het spoor van je bedoeling, zoals je zonder tasten snel iets uit de kast pakt en pas als je het hebt, weet wat het was, zoals je soms een pakje ergens heen brengt en, bij het weggaan, steeds weer denkt, schrikt, dat je te licht bent, zoals je je, wachtend, minutenlang…

Zoals een vrouw, die overloopt van melk en liefde, haar linkerhand naar een kussen brengt, in die gedachte wil ik afscheid nemen. overschouwend, nog één enkele keer, uitsluitend zachte gewassen. niet het lichaam, de asse. ---------------------------- uit: 'Tirade', 419, 2007.…

Liefst hult zich de hals van een dansende vrouw in hagelwit zwanenbont (indien geen boa van struis of constrictor voorhanden). Niet dat de arm van de man ontoereikend zou zijn in de kou, maar zie: wie wil dansen, doet dat niet op molières. Het sneeuwt in Rusland van negentienhonderdentoen: zwaanziek slingert zich eentje een zwanennek…

Mij aan de regels houden zonder mij aan de regels te houden door daarheen te gaan waar de regels niet meer van toepassing zijn. Ik zou mij ook daar aan de regels kunnen houden door ze toe te passen op wat van grote afstand kan lijken op waar de regels over gaan Maar waarom zou ik dat doen, om iemand die mij van grote afstand ziet niet in de war te…

Een hondje rent over de kade. Het moet een Portugees hondje zijn, Dat daar over de kade rent, Heen en terug en onzichtbaar, terwijl het kwispelt Met zijn kleine bruine staart. Onzichtbaar rent het hondje, Onzichtbaar schiet het onder kranen door. Dan springt het mee met een vorkheftruck, Dan trippelt het langs containers die wachten In het…