zeg mij niet dat water water is dat later later is vaak nooit meer komt omdat alles stroomt zelden kabbelt zonder stapjes terug om alsnog een wijle te verblijven in het destijds links gelegen droompaleis op zweeftapijt van liefde stil geluk arcadisch ingekleurd waar opsmuk smelt vervloeit zacht de geur van hyacint leeuwenbek duizendschoon…

Hoelang zijn we hier nu al vrienden, het was ooit bedoeld als vakantie, maar wat het nu is - We zagen de folder: Chaos, dames en heren, Uw eiland; de glanzende foto's, de helblauwe Chaotisch baai, het krijtwitte vissersdorp Krisis. We lazen dat het eiland wordt geprezen om zijn zeer diepe rust, de laatste bewoners worden zelfs gelukkig…

Memolijstje met opzet kwijtgeraakt, bed met lavendelgeur al opgemaakt, de bloes met kleine knoopjes klaargelegd, afspraken voor twee dagen afgezegd. De wekkerstem: weer wijs en veertig jaar. Aan Rwanda gedacht, de blinde bedelaar, de vrouw van wie een borst werd afgezet, de bloes verkreukeld in de kast gelegd. ---------------------------…

Geleidelijk en onopgemerkt door de grenswachten zijn woorden binnengekomen waarin dood verscholen geen tranen of grote gebaren op een dag wakker worden en erkennen een onontwijkbare eigenschap van leven ------------------------------------------------------ uit: 'Groeiende onwil om ooit nog ergens in veiligheid aan te komen', 1972.…

'De tijd is een mesjokkeme dokter. Van kerkhofdrek druppelt zijn ketting. Zijn jas van zwachtels en knechting Is de vlag van 't land van de boktor. Onder het uithangbord met de adder Hield ie eerste spreekuur in Eden. Een klokhuis zit sindsdien in de appel En de ratelslang rijdt door de steden. Vermomd als Dokter, Zandloper en Joker Brouwt…

Het overblijfsel van mijn hart is de ruis in zijn duplicaat. Zijn er radiogolven in de ruimte van een radio die opgehouden is te bestaan? Er zwerven herinneringen rond zonder kop of staart woorden losgeweekt van hun tekstballon buiten het hoofd waarin ze opkwamen en in de duinen wordt duizendguldenkruid vertrapt door zwaargelaarsde…

Hij gaf geen krimp. Hij had de tijd steeds aan de lijn. Hij ging zijn gang onaangedaan en zonder onderscheid werd toegewijd zijn leven lang al wat hem overkwam bewaard. Niets ging verloren. Hij vergat zorgvuldig alles wat in kaart gebracht een codenummer had. Zo vond zijn leven plaats. Totdat hij, dwalend langs de schappen zich met zijn…

Liefde over duizend jaar dat zijn jij en ik vandaag maar dan op betere matrassen Misschien de mannen iets of wat langere kalebassen in retromodieuze kamerjassen. Misschien de vrouwen nog meer nachtcrème in hun vouwen en de stiltes tussen hen al te danig draaglijk Men tost of men de cd van de specht of die van een kwakend beest opzet…

Waarom vruchteloos verouderen van pijn? dus, als een gevederde vriend, in de trein, op naar de Middellandse Zee die ik een kind- erachtige zee voor kinderachtige mensen vind. Wat doen de tranen bij deze zoute zee? wij lopen met een feestende menigte mee, dan, de buik gevuld, gestreeld, een speling der natuur gespeeld - En verder weer, naar…

Terwijl de kaalgeschoren dagen huilen en honden door de tralies blaffen joelt de wind in onze holle ogen. Er zijn zo van die dingen een vogel in de hand het zingen van een zeilend kind het trillen van een lamp in kale huizen waar we sterven zullen een hond die aan een ketting rukt. We dromen zand in onze ogen. -------------------------…

En verlegde tijd zich ondergronds achter oeverende uiterwaarden als een wak in lage Maas -men noemt het verdronken dit beeld dat eilandde als dak- het water brak en sleep keerde de stenen terwijl algen verweerden, zwart als pek op deze plek, die ik droomde, slechts vermoedde, op het schijnpad de verbeelding van een vesting zo…

In het voorbijgaan zette je met krijt geheime tekens: driehoeken, andrieskruisen, gevleugelde pijlen, ogen. Ongemerkt bleef weinig. Eén teken stond jaren later nog onder een raam, gered door de vensterbank - een golflijn, getrokken zonder te bukken. Zo klein was je toen zag je nu. -------------------------------- Uit: 'Gedichten 1938…

Nog houdt hij het landschap stevig vast, hoewel zijn hand reeds lichtjes beeft van schaamte voor de naderende dood en voor al die stilte die erop volgt. Wie stelt er paal en perk aan zoveel gras? Zijn beeld vloeit open in de spiegel. Alles wat ooit gelogen was, een logboek vol, wordt langzaam wit. Hij morst nog een beetje waarheid over de…

De lijster weer. Die was geen avond het spoor bijster: z'n soundtrack tussen de huizen liep feilloos synchroon met het in deze werkelijkheid on- ontkoombaar effekt van wolken, lucht en dalende zon, en terwijl ik me hield alsof ik voor dood lag, floot hij. Hij floot. ------------------------ Uit: 'Om de mond van het licht', 1973.…

Oud worden is niet moeiijk, het is onmogelijk, men blijft het nadenkende kind, de popelende minnaar, de man, de beschaamde vader, maar steeds meer afgedane tijd begraaft zich in huid en lijf en leden tot alles is eengeworden met de dagen die zijn voorbijgegaan. Men sterft vanzelf. -----------------------------------------------------…

De meest onmogelijke jaren verstreken waar wij zelf niet waren. Waar lang en hardop werd geschoten woonden alleen de tijdgenoten. Je hoofd in maanlicht - van opzij een broos en teerbeschilderd ei - is hoezo hier en heel gebleven, in slaap en moe van overleven. Lees in stations de gebiedende wijzen, de zucht te genezen, de drang te…

Zittend, drinkend onder de arcade zie je twintig schilderijen van de straat. Groengeloken ramen. Maar je aandacht gaat naar het meisje met de chocolade- taart. Ze lepelt thee. Je wangen nemen schaamteloos de kleur aan van haar trui. Bonbons, bloemenwinkelgeur en marmeren frontons: alles is geluk. Je zoekt problemen. Je vindt de grote olifanten…

Zo trekt het spoor achter ons aan, sluw sluipend, machinaal katachtig. Zo is de tijd een druppel, een bevel. Zend een woord, een steeg van ontsnapping, een steen om mee te gooien naar trots en verlangen. In de lucht staat raaf, ze wiekt haar vleugels van rafelig blauw zeildoek. De omringende bergen echoën het dierlijk piepen van metalen…

Vanwaar ik droom en schrijf en liefheb ingescheept voor deze vreemde reis. Slechts gewapend met de zekerheid dat door eeuwen en ijstijden, dwars doorheen het eindeloze strijdgewoel de ononderbroken draad van Ariadne loopt waarmee ik aan het begin van alle tijd zit vastgeknoopt. En onderweg is iets van mij ooit alles al geweest. In de…

De drempel half belopen haalt het licht in de kamers. De ochtend schrikt met nog slapende gewrichten. De nacht kleedt zich om in de kasten van het huis. De ene voet voor de ander in de ene dag op de ander. -------------------------------------- Uit: 'Zandloper', 1997.…