inloggen

Gedichten over verdriet

48 resultaten.

Huilen is gezond

gedicht
3.0 met 261 stemmen aantal keer bekeken 78.599
Leg nu die krant maar even neer, echt lezen doe je toch niet meer, huil nou maar even. Ja, tegen iemands lichaam aan zou dat natuurlijk beter gaan, maar huil nou even. Dat jij de enige niet bent, dat is een troost die je al kent, dus huil maar even. Een ander troosten voor verdriet dat kan ook niet, dat kan ook niet, maar huil toch even…

verdrongen in de tijd

gedicht
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 4.921
verdrongen in de tijd in wankel evenwicht gaat ze op halve leeftijd naar de psychiater in wankel evenwicht haar halve leven was gewijd aan tranen een tranenregen als een niet te stelpen stroom en rode vlekken tekenden haar hals de nek geroest in rust ---------------------------------------------------…

Op zo'n moment (fragment)

gedicht
3.0 met 25 stemmen aantal keer bekeken 10.096
Op zo'n moment barst een hart van onder tot boven. Er valt een stilte uit de lucht. Dat is de tolk van groot verdriet. Niemand ziet de engel die een paar keer langskomt en geduldig knikt. Pas op: een engel bedoelt het goed, maar verder kan zo'n wezen weinig doen. ----------------------------- uit: 'Iemands lief', 2013.…

VOOR EEN MEISJE DAT DE LAST NIET KON DRAGEN

gedicht
3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 3.858
(melodie: ‘Sì dolce è’l tormento’ Claudio Monteverdi) De mistige morgen verhult het gezicht De grauwgrijze nevels verstrooien het licht Je staart naar het water Het zinloos geklater Is zonder gewicht Niets komt bij je binnen Niets prikkelt je zinnen Het venster is dicht Je vragen en wensen zijn wijd als de zee Maar golven vol…

Speels pak ik weer de hand aan van de toekomst

gedicht
4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 4.262
speels pak ik weer de hand aan van de toekomst omdat het morgen is, omdat het regent en omdat ik graag de rest vergeten wil de vingers in de oren en de ogen sluiten de oren volgestopt met proppen was een zieke schaduw van mezelf zal zich vertonen het dennenbos is bruin en niet meer groen de zon gaat nog mooi onder ‘net…

Dertig jaar

gedicht
3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 3.969
Dertig jaar sinds zijn ouders verdwenen en niet meer terugkwamen. Vanochtend toen het tochtte en hij een deur meende te horen kraken verwelkomde hij ze zacht; ze waren nu lang genoeg weggeweest. --------------------------------------------------- uit: ''s Middags zwem ik in de Noordzee'.…

Het slot van de man van vroeger

gedicht
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 4.311
Je probeerde de man van vroeger te bereiken. Je schreef brieven naar adressen waar hij zou wonen. Je voerde gesprekken in een scheef geparkeerde auto. Je wachtte op antwoorden die niet kwamen. Hij bleef gesloten als een rots, volhardend in zijn volharding, buitenkant met alleen buitenkant. Hij was een slot dat niet meegaf. Een buitenstaander…

Troostvogel

gedicht
3.0 met 36 stemmen aantal keer bekeken 7.325
Wanneer je soms iets naars beleeft Je mag niet uitgaan door de regen Of slaande ruzie hebt gekregen Met iemand waar je veel om geeft Als speelgoed door een mankement Niet meer zo leuk is als tevoren Je kwartje ergens is verloren Kortom, als je verdrietig bent Dan komt de vogel met een lied Je hoort hem maar je ziet hem niet En als hij…

Sneuvelland

gedicht
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 5.622
Sneuvelland is de uitgelezen bestemming om triest te zijn en de melancholie te koesteren, om je onder te dompelen in een roes van intens verdriet om wat de wereld je aandoet waar je de debacles van de mensheid betreurt en rouwt om alles wat ooit ten grave is gedragen. Ja Sneuvelland, beste lezer, daar likt de ongelukkige zijn of haar wonden en…

De moed der wanhoop

gedicht
3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 7.636
De moed der wanhoop hoor een verlept horloge dat zelf - ten einde raad - zijn raderen op gang tracht te brengen zie een drenkeling die paart met een kaaiman een levenslange dwangarbeider uit Cayenne die voor zijn oude dag spaart De moed der wanhoop hoor de moeilijke lach naar de gezichten van Mars zie het uitwissen van de vlekken op de…

Nocturne

gedicht
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 5.657
De avond heeft niets lieflijks in dit land; het licht vergloeit als in ontstoken ogen, de lucht weegt grauw en bitter als nat zand op bomen, in de Noordenwind gebogen. ’t Cholerisch bruisen in de naakte kruinen vervult nachtlang, naargeestig en alom de schemering en in verkleurde tuinen waart regen, ijzig, als een ziekte om. En ik, geslachtenlang…

Parijse daken

gedicht
3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 7.843
Ik kreeg een hotelkamer met openslaande deuren. Zesde verdieping. Jij, al anderhalf jaar dood, zat tegenover mij. Ochtend. Een zeer lange neger bracht ons ontbijt, hij glimlachte. Tussen ons in schikte ik kopjes en messen. Ik schoof een croissant op je bordje, hier, dat vind je lekker, kletste ik. Gaan we naar warenhuizen, paleizen of gewoon…

Enkel verdriet

gedicht
4.0 met 20 stemmen aantal keer bekeken 12.204
Enkel verdriet is van de ziel het wezen. Een zelfde eenzaamheid sluit allen in. De grootste liefde heeft geen andre zin dan in elkanders oog het leed te lezen. Gelijk het was in 's werelds oerbegin, gelijk het is en altijd weer zal wezen; de grootste liefde kan ons niet genezen: een zelfde eenzaamheid sluit allen in.…

In halfslaap

gedicht
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 7.497
In halfslaap deinde een zee mijn kamer binnen (de vierde wand ontbrak) in iedere golf hield zich een mens verborgen, die pas in de branding zijn hand opstak. Red mij! Ik wist precies wie het waren, hun namen gladgeslepen door het vergeten (elk verdriet droogt zijn eigen tranen); jaren hadden zij in het gelid van hun leven gelopen tot zij hier…
Bernlef20 februari 2022Lees meer…

restaurant

gedicht
4.0 met 24 stemmen aantal keer bekeken 8.912
wij eten bij polen mijn jongste zoon en ik mijn moeder bleef in polen haar jongste zoon ben ik ik weet niet wat ik eet en of ik slik of stik…

Het gietijzer van stations...

gedicht
4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 9.046
Het gietijzer van stations, het glas, je handen. Deze schoonheid is breekbaar, is te ontkennen, maar overtreft ons. Ik ben klein in je nabijheid als een tor in het hoge gras, dapper ploeterend - in de verte ben ik groter, spookhuis, het vervormde beeld in de gekromde spiegel. Spinnenweb, skelet, gehuil van witte geesten, onecht als alle…
Mark Boog29 december 2021Lees meer…

Contactadvertentie

gedicht
3.0 met 32 stemmen aantal keer bekeken 17.797
Vanmorgen sloeg de poes ineens aan 't zingen. ’k Zat aan 't ontbijt en staarde radeloos in de thee. 0! 't Was een treurig lied vol jeugdherinneringen: van een geliefde en een wandeling aan zee. Plots viel de hond in met een diep neerslachtig janken: ach! van een setter stond zijn hartje zó in brand maar zij was doodgereden; van die kranke…

Maar iets

gedicht
4.0 met 87 stemmen aantal keer bekeken 13.935
Mijn moeder die haar lange laatste jaren in een tehuis voor oude mensen sleet, had na verloop van tijd steeds minder weet van dingen die daarvóor haar leven waren. Ze was haar man vergeten, lief en leed dat zij om zijnentwille mocht ervaren, de kinderen die zij had moeten baren en dat ze die gevoed had en gekleed. Alles verdween: zij ook…

vogelschrik

gedicht
4.0 met 19 stemmen aantal keer bekeken 30.535
Op het veld dat de zeis maaide en dat ik aan de uitkanten proper houd met sikkels en scharen van licht staat een vogelschrik te kijk Hij is een mens waaraan de kauwen vreten, oud lichaam traag draaiend in de winden van een te vroeg april Een zotskap die de boer te gortig was staat op zijn halmenhoofd en armen stokstijf van angst wijzen…

EN OOK DES MORGENS

gedicht
2.0 met 191 stemmen aantal keer bekeken 22.402
En ook des morgens in het nieuwe licht Voel 'k mij zo los, als ik met open ogen Mijzelf verrast vind naar de plek gebogen Waarop gij eertijds laagt met uw gezicht. Als ik dan zie, dat gij er nergens zijt, Maar met een snelle vleugelslag ontkomen Uit de bosschages van mijn nachtlijk dromen, Dan stroomt mijn lichaam vol van lege spijt. Dan…
Meer laden...