Als er één schaap over de dam is volgen er meer En ik maar tellen Slapen wil ik! Waar is dat hek van de dam? Ik wou dat ik de herdertjes was die lagen bij nacht in het veld uitgeteld…

ik meen verloren tijd in te kunnen halen zoals een visser vis met z’n net herstelde net helaas heb ik me vergist en zal weer falen tijd wordt nooit verloren haalt mij met gemak in zoals altijd al ging ik besef dat ze mij weer is ontglipt als gladde slijmerige alen en met mijn net zal ik geen tijd vangen zo geldt de wet…

Er zit geen kruk aan de buitenkant, aan de deur van je hart. Hij opent zich van binnenuit. Niemand kan erin, alleen jij kunt er nu uit. Als je die deur dan openzet, Wat is er dan te zien? Want waar het hart van overloopt, spreekt dan jouw mond misschien. Het openstellen van je hart toont wat jij daarin hebt gelegd. Niemand kan het…

Verbroedering Het is voor iedereen duidelijk de macht wil zegevieren heel de wereld haat, is kwaad op hem die raketten en bommen laat gieren hij wil kost wat kost weer een nieuwe staat bestieren maar geen redelijkheid verstaat al dat geweld kost mensenlevens en veel geld zie een moeder met baby dat onbedaarlijk schreit er wordt goed…

Vlinders fladderen vrolijk naar de blozende bloemen jaloers nagestaard door wriemelende werkmieren Statige zwanen zwemmen in de stromende stroom en worden gevolgd door snelle snaterende eenden Bewegingloze bomen hunkeren naar hun bloeiende bloesem en wachten waakzaam op hun beweeglijke blaadjes Vogels vliegen drukdoend en driftig…

Eenzaam en alleen gevangen in een cirkel van het eigen ik…

Ik voel me af en toe ’n wrak Lichamelijk klaar voor de sloop Maar dan spreekt m’n geest En geeft het lichaam een duwtje En dat zijn duwtjes in de goede richting Zonder navigatie vind ik ook mijn wegen En mijn wegen zijn talrijk en kleurrijk Ik blijf nog steeds door de bomen het bos zien Want mijn geest is niet alleen gewillig maar ook…

De stress drukt op mijn ledematen Ik voel mijn tijd is gekomen Ik heb geprobeerd er het beste van te maken En ik knik Alles wordt zwart Alles wordt licht Mijn adem ligt op mijn lippen En kan er net uitrollen…

laten we niet vergeten * hoe mooi het was en wordt de komende week en hoe het kort geleden nog nergens op leek laten we dat niet vergeten zoals dat meestal gaat ieder najaar dan weten we het even niet meer klagen over het onbetrouwbare weer sluit ze in je hart de vergeet me nieten laten we niet vergeten te genieten ook al zal het later…

het was in september dat ik je heb ontmoet alsof we elkaar herkenden het voelde zo goed het was in oktober een herfstbos vol geuren we praatten en praatten in dat bos vol kleuren toen werd het eind november we hebben steeds geweten dat het niet zou mogen zijn we wilden dat zo graag vergeten het is nu jaren later opnieuw is het september…

En daar stond ze ineens in de doorgang naar de grote zaal van het Concertgebouw wachtend op het 2e deel van de Mattheus Passion van Johann Sebastiaan Bach Ze straalt wit uit en zei uit het niets tegen me “Mooi hé” Ik antwoorde en sprak “Ja mooi hé Ze sprak vervolgens “Ik heb gisteren mijn moeder begraven, ze was 96; ‘Erbarme…

de mens is toch wel raar meent zowat alles te kunnen ze schieten elkaar zonder moeite naar de maan maar het onszelf gunnen om elkaar niet meer naar het leven te staan – ho maar –…

Dag na dag zag zij in afwachting vergaan verscholen tussen vier vergrauwde muren ’t was wachten op ’n woordje van de buren haar leeftijdsgenoten waren al heengegaan God koos voor haar een lange levensbaan al moest zij die kille eenzaamheid verduren dag na dag zag zij in afwachting vergaan verscholen tussen vier vergrauwde muren zij had…

Omdat het juist goed is Omdat het zo de mens typeert Als niet alles goed gaat Als er een foutje wordt gemaakt In toon, tempo of directie Of een toontje blijft hangen Het AGK gaf vooral Een menselijke Mattheus Waar na Zijn dood het lang stil bleef En dan de kinderen Toen brak m’n hart en ook de rest Alles wat nog een beetje Heel aan…

Traan na traan Dag na dag Pijn Diep vanbinnen Altijd durend Sluit het op Hou het vast Lijd eraan Maar kan het niet zeggen Want, ik wil je niet kwetsen Ik wil je niet kwijt…

In mijn droom liep ik in een wildernis. Het was er modderig en kil. Stenen bedekt met mos, ze lagen er roerloos en stil. Er was een werkman met een spa. Ik sprak hem aan: “Er is hier een pad, vroeger wandelde ik daar met mijn man.” Hij zei: “ik weet het niet, ik denk niet dat het kan.” Er was een heuveltje, Ik klom er moeizaam tegen op…

zie hem eens gaan een klein mannetje een heel klein miezerig mannetje een heel klein miezerig bang mannetje een heel klein miezerig bang onooglijk mannetje * maar ga hem niet op z’n tenen staan want in dat hele kleine bange miezerige onooglijke mannetje woedt een levensgevaarlijk gemakkelijk ontvlambaar oplaaiend vlammetje waarmee…

Deinende golven op het ritme van de zee dansende meeuwen…

Na het ontwaken is het nog niet echt feest, gekleed in slechts een miniem schort voel ik me een beest. Geboeid door slangetjes van het infuus en katheter, draden verbonden aan een monitor voor de hartslagmeter. Zuurstof uit de muur naar mijn neus, gezien het verlies zijn twee zakken bloed geen slechte keus. Niet te vergeten een bal met een rode…

Ze, we noemen het Het feest van de Democratie Verkiezingen: kiezen, kiezen, kiezen Ik ga elk verkiezingsjaar plichtsgetrouw Gemeentelijk, provinciaal, landelijk, Europees Verkiezingen: PvdA, D66, 50 plus en nu Volt Ik stem al een halve eeuw, maak nieuwe keuzes Maar vanaf dit jaar 2022, mocht ik ook Verkiezingen: als teller tellen…