valentijn wordt één festijn voor jan en griet, voor huub en piet, voor iedereen, die hartstochtelijk elkaar ,extra graag ziet. voor hen, die met woorden en gebaren de hartstocht voor elkaar bewaren, liefst nog vele ,vele jaren…

Een luisterend oor, een arm om je heen. Iemand, die tegen je zegt: ‘Je bent niet alleen’ Zomaar en opeens een compliment. Gewoon, omdat je bent die je bent. Een tekst, een lied dat je vanbinnen raakt. Het lijkt wel speciaal voor jou gemaakt. Iemand, die je ontmoet ergens op straat. Die naar je lacht en vraagt, hoe het met je gaat…

Zijn kamer was vier deuren verder dan die van haar. Ze liep met een rollator, het lopen viel haar zwaar. Soms zag hij haar beneden, in de huiskamer of bij de bingo. In de zomer zat ze, net als hij, heerlijk buiten op de patio. Hij was al oud, maar erg verliefd, ook al was zij ver over de tachtig. De leeftijd deed er niet toe, hij vond…

De bezigheden in het daagse leven, die als vanzelf voortgaan, zijn elke dag weer een gunst van onze Hemelvader.…

Valentijn, och mijn lieve mooie Valentijn ik kan daar wel duizend uren over praten Bloemen krijgen vindt ze beslist niet fijn die pluk je niet die mag je dan staan laten Wellicht kun je mij dit nauwelijks geloven maar ja daar kan ik weinig aan veranderen Al die jaren zijn voor ons wel omgevlogen wij zijn niet de enigen, zeker ook anderen…

Opa, verhaaltje...... Over een heks Lieve of gemene heks? Heel gemene, supergemene, mega mega gemene heks Dan wordt het wel heel eng Doe dan maar gewoon gemene heks…

wat als je haar niet meer kunt vertrouwen als je niet op haar kunt rekenen wat kun je dan doen als ze dreigt je te verlaten je geen toekomst meer met haar op kunt bouwen haten of jezelf moed inpraten?…

zet je masker maar op en verberg zo je kop zodat niemand kan zien of je jan bent of trien.…

Hoe kan ik Valentijn voor deze gratie zijn, de verstitel indachtig? Al is ze nog zo prachtig, ze is 1.86.…

luisterend naar muziek mijn ogen zijn dicht voor even is mijn blik alleen op mij gericht kijkend naar een schilderij een prachtige tuin ergens staat een bankje het is kastanjebruin lezend in een boek de woorden spelen in mijn hoofd ik zeg ze zachtjes voor me heen zoals ik ze eerder heb beloofd dit zijn mijn momenten ze zijn me…

pas in een zatte bui geef je je ziel bloot, vallen alle remmen weg en komt wat je denkt en voelt aan 't licht.. alle remmen los!…

er is zó dikwijls lyrisch geschreven over Maastricht maar ik zal het kort houden ' Maastricht een stad als een gedicht'…

Was ik maar dichter Dichter bij jou Was ik maar dichter Dan kon ik dichter zijn Bij jou…

Er zijn vele soorten verdriet en vele soorten pijn Er is verdriet dat met de jaren slijt en er is verdriet dat zal blijven knagen Er is pijn die voorbijgaat en er is pijn die nauwelijks is te dragen Maar hoe wanhopig en uitzichtloos je leven ook kan zijn toch zal eens het moment komen waarop al je verdriet en al je pijn…

we waren het en mochten het graag wezen en voor velen van ons bestond het leven uit vaak ongedwongen spelen weinig angst er was immers nog zoveel moois te beleven het ontrafelen van de grote mysteries kwam wel met de tijd toen kwam de waarheid nog langzaam vanzelf naar ons toe een kind kende geen depressie en was nooit moe tegenwoordig…

geen groter plaag dan onverschilligheid tegenover alles en iedereen. uitdrukkingen als: ze doen maar.... het kan me geen reet schelen... daar breek ik mijn hoofd niet over.... verraden die niet een hart van steen? moeten we die afgestomptheid met zijn allen niet vlijmscherp en onverzettelijk bevechten? hoe komt er anders nog…

ze kijkt naar hem weet van zijn spijt weet ook het is van korte duur kwetsende woorden gooit hij naar haar toe ze vangt ze op totaal overstuur bijtende woorden slaan een gat in haar ziel slopen de beschermende muur in haar tranen groeit het besluit er is geen samen meer dit is hun laatste uur…

Met Valentijn hoef je niet per se verliefd te zijn. Het is voor mensen die elkaar het beste wensen.....…

mijn oude mobiel deed het al lang niet meer en toch was er nog die ene plotselinge keer de accu was af en leeg en toch bracht hij even z’n eerder vertrouwde beltoon weer teweeg dat kan toch niet dat kan niet bestaan het leven dat hem ooit verliet hoe kan hij toch overgaan het was mijn moeder al jaren dood ze zei: ik voel jouw verdriet…

Hoe vuil de ramen van de bus, maar toch hoe helder de hemel de gekleurde blaad'ren extra kleurden door het felle licht alleen tuurde ieder met gebogen hoofd naar 't licht van zijn mobiel, ook een man, die zittend met rug naar zon dommelend in slaap viel…