Staar in de stilte recht voor mij uit, geen sprankje van ook maar enig geluid. De leegte is zo voelbaar, de leegte is intens, aanraakbaar. Dit donker maakt mij bang, het duurt al een tijd, het duurt al zolang. Weinig wit, heel veel zwart, het maakt mij onzeker, het maakt mij verward. Wil je diep in de ogen kunnen kijken, het liefste…

Je ruikt naar de zee, oud touw en zout Je kijkt wat geil, je lijkt wat stout Je strakke jeans houden je billen bij elkaar een petje scheef op je blonde haar Je was er opeens, vroeg 's morgens in mei als de lucht geurt naar lavendel en bloeiende hei in de vroege morgenstond loop ik met de hond en hoop iedere dag op je stralende lach.…

Friezin die lang was, blond en blij, ik ben benieuwd naar je gedachte toen ik je tegenkwam en jij, verlegen schijnbaar, guitig lachte. Of lachte je hautain? Om mij?…

boeken en muziek zijn de warmtebronnen die haar geest verwarmen…

De kinderen zijn de deur uit Kleinkinderen zijn er nog niet Mijn man en ik kunnen het nog prima vinden met elkander Soms vliegen de spetters van ons geluk nog door de slaapkamer Toch is het stil geworden in ons huis Is er geen rommel meer in de kamers Weinig reuring in de tent keuken schoon en opgeruimd Dan kijken wij elkander diep in…

Wat we vooral nodig hebben In deze tijd, in deze buurt Is warm, warmte Dit Claverhuis biedt dat Aan een zo afwisselend mogelijk publiek En laat dat door de stoelen spreken Je zou kunnen zeggen het Is een ratjetoe Maar ik zeg u het doet er juist toe Want Alle mensen zijn ongelijk Niet 2 zijn hetzelfde dat maakt het gelijkheidsbeginsel…

hier te liggen in dit warme zachte bed zo zonder pijn te zijn enkel maar te zijn…

De speeltuin van het bos Is dag en nacht open Je ziet er regelmatig Dieren rennen en lopen Kijk eens, dat konijntje Zie hem daar eens gaan Hij had zijn ochtendoefening Vandaag nog niet gedaan Twee vogeltjes zitten Samen op een tak Ze schommelen op en neer En gaan uit hun dak De blaadjes van de bomen Zwaaien vrolijk heen en weer Ze…

zeg wekker hou je smoel laat mij me maar verslapen en zeggen dat de trein niet reed dat gebeurt met regelmaat niemand heeft het in de gaten want ik moet via Meppel reizen dus wekker je hoeft je doel niet nog eens te bewijzen sta wel op over een uur of twee en droom dat zij (die er niet is) en waarvan ik steeds meer besef hoe erg ik haar…

In kamers grijs, waar stilte spreekt van jou, de liefde die verdween met 't vallend blad, echoot zacht jouw stem, die ik nog steeds vertrouw, en dwaal ik door herinneringen op ons pad. Gevangen in het web van tijd en pijn, elk beeld van jou zo scherp, zo onverwacht, verlies ik me in wat we ooit mochten zijn, in 't schemeruur tussen de dag…

Rutte was er als de kippen bij om raketjes van Houthi’s te pareren We doen internationaal mee met de almacht USA Onze bijdrage is één stafofficier Da’s warempel geen klein bier! Dat baantje bij de NAVO zit wel goed Biden buigt diep voor Neerlands moed…

het was op de oever van de Schelde dat jij me draadloos belde en dat je me vertelde ik ga weg bij jou voorgoed ik wist dat het niet zo vlotte en in mijn roeiboot op de Rotte besefte ik tot op m’n botten het is voorbij vaak waren we aan het kissebissen maar tussen de tulpen hier in Lisse naar de afloop moeten gissen dat hoeft niet meer…

Daar Waar Ik mezelf Niet ben Kan niemand Mij zien Kan niemand Mij horen Voel Ik mij klein En verloren…

Vertrouwen en moed monden uit in zekerheid. Zelfs in zware tijd.…

ik zoek in de onrust en in de boosheid ik zoek in het verdriet en in de pijn ik zoek in het verleden en in het nu ik zoek… ik zoek een antwoord…

geheel tevreden heeft hij zijn geloof beleden maar volkomen onthand in het hiernamaals beland…

De Formatie-Villa-Zwaluwenburg Waarin het gedachtengoed van Wijlen Zijne koninklijke Hoogheid Prins Bernhard der Nederlanden nog rondwaart Wordt net zo’n succes als De Film-TV-Serie Swanenburg Waarin het gedachtengoed van Wijlen de Patriarch Jack Praal Blijft pronken, pralen, wat doet balen Met steeds in een aflevering Een hoofdrolspeler…

nog nat van het verven vier pas opgerichte muren onwennig zitten de emoties opgesloten tussen de muren ze waren gewend om vrijuit volledig losgeslagen zich kenbaar te maken gisteren en alle vorige dagen nu is er wat veranderd angst, woede en verdriet moeten binnen blijven naar buiten mogen ze niet ze hebben er wat op gevonden…

Ik neem plaats na een korte stadsreis Waar wat stoplichten tegenwerkten De regen striemde, ik nog even moest zoeken Maar neem ik plaats in ‘Huize Lydia’ Ik kijk en ik voel, ik voel me: ‘Voor de poorten van de hemel’ In een halve cirkel De beslissers, de makers Hun hoofden veroorzaken Knikkende bewegingen Die me gerust stellen Omdat ik daarin…

Zoals Athena uit het hoofd van Zeus beviel, gewapend Zo bevielen piketpalen aan het mijne, geslepen…