De weg daalt tussen huizen, ik zoek langs afwerende muren naar alles wat ik ben. Gesloten vreemden achter deuren In de grijze avondrand jagen mijn schaduwen me achterna wanneer twijfels de steegjes slopen van de grauwe nacht. Verscholen mensen achter ramen De stilte zoekt een weg in mijn hoofd, het bloed kronkelt over de dorpels…

Bodemloze oeverloze dagen en ijskoude eindeloze nachten heb ik gewacht op de prins die nooit is gekomen. Maar als hij kwam, zou ik hem nu nog herkennen? Ik aarzel, ril, en nestel me in de vertrouwde armen van de eenzaamheid.…

Ik vraag je naam Je bent zo bang Je kijkt me aan Je zwijgt al zo lang Je gezicht is van hout Ik voel je beven Je wangen zijn uitgehouwd Je bent het wenen Je lijf is zo moe Je wacht op het gillen Ik kom naar je toe Je lippen gaan trillen Je handen zijn koud Je laat een traan Je ogen zo oud Ik raak je aan Je noemt je naam Uitgeblust…

Wanneer de zee ’s nachts volloopt met tranen, rukt en raast de storm door de zandloper van mijn maangestalte. De wind verslindt mijn verbrijzelde wangen en draagt mijn hoofd naar het koude deken dat golvende schaduwen overdekt. Op klanken van het kerend tij huilt de regen eenzaam verder. Stilletjes ebt de grens weg en jaagt me verder…

geluiden galmen angstig door hoge gangen doodsangst houdt mijn hart in stalen wurggreep gevangen eenzaam martelend verlaten in mijn cel het felle licht brandend in de hel sterk moet ik zijn als ze me weer komen halen een hoge prijs met mijn leven te betalen Mijn God, mijn God, geef me moed en kracht te doorstaan wat mij morgen wacht…

Schuil je leven maar dicht bij mij Laat je woorden maar de vrijheid Dit is niet het leven wat je bedoelde Huil je leven maar dicht bij mij Tranen die je nooit liet zien Schuil je leven maar dicht bij mij Geef je verleden de tijd om te helen Dit is niet het leven wat mocht ontluiken Huil je tranen in een rivier van vergetelheid Laat je gaan…

Z'n ogen turen de wijde wereld in zijn knapzak heeft hij neergelegd verdwaasd kijkt hij om zich heen hij zwijgt, alles is al gezegd. Wat zal het leven hem brengen waar brengen zijn voeten hem naartoe? Eerst maar even uit gaan rusten want hij is de hele dag al zo moe. Hij eet zijn laatste pakketje brood legt voorzichtig zijn hoofd op z…

Ik ben als de regen in een woestijn, Als vrieskou in de zomer. Ik ben een bloem op antartica, Op de mooie witte sneeuw. Ik ben op een plaats waar ik niet hoor te zijn, Verdwaald in het oneindige. Gevangen in een web van leugens, Ik ben een buitenbeentje!…

Ik word opgeslokt door de massa Zoals een grasspriet in een wei of een druppel in een rivier Zelfs je verbergen even achter een witte wolk kruipen zoals de zon is een hele klus Maar wat ik wil is even alleen zijn Heel even alles mooi ordenen Helaas, de massa achtervolgt me zoals mijn schaduw en kleeft aan me net als de wind aan…

Afgedwaald in deze wereld denk ik aan een ander land, luisterend naar mijn ademhaling strompel ik net tot aan de rand. Woorden rekken zich door mijn ribben heen, zinnen buigen zich over mijn romp, bewegend naar de overkant, liggen gedichten reeds te wachten, onbeweeglijk in mijn mond. mijn hoofd wacht enkel nog op mijn…

Een achterdeur is wat ik zoek een deur om even weg te gaan Waar is die deur die ik zoek om even weg te zijn van dit bestaan Achter die deur wil ik even alleen zijn samen met mijn gedachten over jou Misschien verbindt die deur wel een lijn met de achterdeur van jou....…

Vechtend tegen alles schop ik tegen dat Wat me zo verdriet ach ik weet het niet Iedereen lijkt slimmer en mooier bovendien ik voel me even niets en wil ook niks meer zien Laat me toch gewoon en vooral met rust wat ik helemaal niet wil is dat iemand me nu kust Mijn kop nu in het zand in het donker en alleen ik geef me niet gewonnen…

eenzaam bewandelden zij de weg zij, voor wie het leven niets bood en waar het leven uiteindelijk eindigde in een totaal onbelangrijke dood als schimmen bewegen ze zich voort vergeten door vrienden uit vroegere tijden afgedankt door de wereld, waardeloos verklaard door wat anderen over hen zeiden een voor een slaan ze de weg in allen ongelukkig…

Kruipend omhoog als groeiend gras sluipend voort als dieren Hoor het verkeer in volle gang ogen schieten heen en weer Niets staat stil en niets beweegt al lijkt het telkens anders Oren staan open in geslotenheid hoor de mensen praten Langzaam snel in pas vertraagd dichtbij als grote bergen Achterom kijken of de branding rolt en de gewone…

Breng me morgen naar het strand De laatste avond vertelt haar verhalen, geen herinneringen meer Er is hier niets anders dan de wind. De tocht stelpt het bloed in mijn hand, het ademhalen doet zeer Schelpen zoeken een lege plek. Het graf richt zich op, de stilte valt, geen enkel verweer Ritmisch trillend beweegt mijn blik. Duisternis…

mijn lieve god ach weet je,ik heb zoveel verdriet mijn vragen die vergeet je,waarom zie je mij dan niet hoelang moet ik nog verder,hoeveel jaren moet ik nog gaan de heer dat is mijn herder, maar ziet mij niet meer staan mijn kinderen zijn uitgevlogen, ik zit hier maar alleen lieve god heb mededogen,ik ben toch niet van steen zit met mijn handen…

Ik zou willen roepen, schreeuwen, gillen Ik hou van je maar ik voel me leeg, zo leeg van binnen. Mijn handen beven, een krop in mijn keel Ik heb je nodig zin om me neer te leggen. ‘k Sluit mijn ogen, mijn gedachten rusten op tafel. Mijn hand wil niet meer, niet meer bewegen weigert, weigert te spreken. ‘k Ga er niet tegen in…

"Lief, ga dan mee en omarm me, omarm me.. en breng me nergens heen.." Schallen de woorden van Blöf uit de speakers.. Stil rollen mijn tranen geruisloos Wetend dat mijn verleden een puinhoop is En laat mij troosten door de muziek "Lief, ga dan mee en omarm me, omarm me.." Stilzwijgend laat ik me meeslepen In de heerlijke woorden van de…

Ik voel me enkel in de stilte thuis, ik ga er steeds maar heen. Ze lokt me met haar schaduw, met fluisterende stemmen van fluweel. Ik kan daar schuilen in verzonnen dromen, in helder licht dat ik heb verloren. Starend naar de chaos in mijn hoofd, luister ik naar mijn tranen, zo rusteloos. Woorden wandelen er op kousenvoeten, struikelen…

Het leven is mooi geniet ervan elke dag, Met soms een traan en vaak een lach Het leven is ook zon en regen, Soms valt het mee maar soms ook tegen Sinds ik haar ken lijkt de zon heel de dag te schijnen En lijkt hij niet achter de wolken te willen verdwijnen En iedere dag was daar steeds vaker weer die lach Ik ging weer genieten van het leven…