Aan de bron van het leven wordt kracht aan het water gegeven, dat te Coo van vijftien meter naar beneden valt; met regelmaat te Spa iets van een triomf uitschalt als door het water van de waterval gezondheid aan de mensheid kan worden beleden. Van de waterval naar de bottel. De thermische bron kent zijn medische wortel, die kracht toevoegt…

achter boerderijen weggedoken slingert de afgedankte buitendijk als groene sliert plots onderbroken door een vreemde kale plek waar zweet en vloek getijden deden springen waar groei van graan en biet de boeren deden zingen waar hun vruchten zwaar door handen van de knecht van wal in schip gedragen afgevoerd naar silo en fabriek…

Wandelend door Vlaanderen met de meizon op mijn huid geniet ik aan alle kanten zie ik het fluitenkruid als fijn Brussels kant geklost alleen een Kunstenaar is tot zo’n kunstwerk in staat dit kostbaar sieraad dat helemaal niets kost noem ik voortaan kantbloemen (voor Martine Verhavert)…

Als ik autorijd rijd, kijk ik opzij zie het land als een film de straten als een fragment Ik kijk dagelijks of er een nieuw hoofdstuk komt bijvoorbeeld de zandweg waaraan een oude boerderij stond De film is duidelijk met soms een mistig moment al herken ik altijd de contouren van het dorp Ik rijd dikwijls auto soms snel een ander keer…

Daar fluistert de wind niet om de toppen eerder plaagt of jaagt ze onheilspellend ruik je bijna de oerzee lopend over oude bodem imponerend Dolomiet klauterend over smalle richels van gemineraliseerd koraal Dit imponerend landschap van onwerkelijke schoonheid vaak gestreeld door ragfijne flarden mist die vanuit het niets grillige…

Het lieflijk buurtschap Dishoek Aan de voet van Kaapduin Krijgt een heuse nieuwbouwwijk Voor mensen met fortuin Onze bestuurders besloten In het kader van beleid Dit pareltje te verkloten Voor geldelijk profijt Proficiat beslissers Proficiat, ga zo voort Dankzij u is wéér Een stukje kust vermoord…

toen we gingen hand in hand glimlachte het Groningse vlakke land tot je spitse tong zich ertussen wrong en jij het wijde land tot een grimas dwong…

Vele voetstappen gezet dwars door het gitzwarte eeuwenoude veld Dat ooit roodgloeiend stroperig Vloeiend en grillig naar hier is gekropen Gedropen uit machtige muilen Die krachtig en vurig brulden en met veel geweld fascinerende zuilen achterlieten van betoverend bloedmooi gebeeldhouwd obsidiaan Zie hier de volgelopen vlakte versteende…

Het kan toch nog niet over zijn, zo abrupt en onverwachts Gestaag gaat de bus verder richting stad Maar ik ben nog daar, waar de regenboog het canyon raakt en 't pad die weidse lus haakt in het landschap Vlak, onder de gletsjer Wil geen pot met goud maar lopen nu de storm is uitgeraasd De knisperende zwarte lava als basterdsuiker…

mijn mooie gave bomen ze zijn voorgoed verpest het halve lover afgekapt slecht hun kruin die rest voorbij hun hoge kale stam zie ik de grauwe stad waar ik vóór die slachterij totaal geen weet van had alleen omdat een enkeling te lang was en moest bukken waagden ze het om aan mijn plantsoen het mooie zicht te ontrukken als ik al ergens…

Kon je maar mee met mij Daar waar mosgroen mengt met ijs en karmijnrood Tot aan een lucht vol mysterieuze wolken Zeker twintig tinten grijs tot ver in zee, en kleurrijk rhyoliet wat gelaagd is over dood of leven.. Hoe nietig ben je als mens, Hoe machtig de natuur Het water valt naast bergen kolkend, oplaaiend vuur Straks daar…

Warme lucht waait over Drentse dreven trekt aan weerbarstige kronen van parmantige eeuwenoude eiken en doet geelwitte graanvelden golven Moeraswater schittert blij met het licht van de zon Kreten van futen gekras van waterhoenen het zoeven van zwiepende zwaluwvleugels lossen op in het geruis van zwaaiende populieren Wij waren daar…

De hele wereld was in beweging Eerst heftig schokkend Daarna golvend en trillend Een trap zweefde Een buis golfde Een elektriciteitspaal voerde een onvaste dans uit Heel langzaam herstelde de wereld zich Totdat een volgende trein voorbij zoefde En een nieuwe lading water tegen het raam opspatte…

lillijke stienebulten zaand deraover…

ik liep onlangs op de oevers van de Colorado River, in de baarmoeder van onze oorsprong, de Grand Canyon! ik stond daar in die canyon, zo nietig in schril contrast tegen die magistrale rotsformaties in een diversiteit aan kleuren, van dieprood naar zandbeige. de geschiedenis van de aarde ontrafelde zich voor mijn ogen in miljarden jaren…

in de verte ligt een vraag, een analyse, een keuze. T-splitsing, sla ik linksaf of rechtsaf? linksaf en ik ga naar de stadse drukte, rechtsaf en ik ga naar de bosrijke stilte. in de stadse drukte jagen we op tijd, die we niet inhalen. in de bosrijke stilte onthaasten we in tijd die we genieten!…

Als het dwarrelt als het komt en alles tot het wit vervormt kunnen we spreken van witte sneeuw. De rust, die wordt opgewekt, kijkend op de paden, onbevlekt, kijkend naar de neerslagbui, vormt een deken op de pui, is de oorzaak van witte sneeuw. Zowaar ik zit verandert de wereld langzaam in wit…

Op een landweg met boeren Staan ze een gesprek te voeren. Deze keer Gaat het over weer, Zoals elke keer weer. Maar het is ook zeer gecompliceerd Zoals het weer zich manifesteert.…

Als reizigers reden ze op dampende paarden door de maan verlichte nacht. Ze trokken voorbij, alles achterlatend behalve de herinnering. Het geluid van de paarden loste op in de stilte. Schaduwen, stille getuigen van een andere dimensie. Ze reden de onbekende wereld tegemoet. Niemand wisselde een woord, niemand die wie wist wat er op hen te wachten…

In de armen van het zandpad rust in het late middaglicht het vale veld De bosrand breekt de zon in duizend stralen kleurend al naar rood Vogels moegefloten en gezongen keren huiswaarts naar hun bomen De vader maant zijn kinderen: Kom we gaan ! Nog lang niet moegespeeld en niet tot luisteren van zins: Ach pap laat ons nou nog even…