Duits Dresden’s binnenstad: ´de altstad´ kreeg in 1944 ´n koekje van eigen deeg het centrum werd genadeloos gebombardeerd Maar na "het brand meester" bleken ze na de Duitse vereniging met meesterlijk vakwerk de ´altstad´ weer zo op te (her)bouwen dat ik als Rotterdams post-oorlogs kind alleen maar diep respect kan hebben voor zoveel architectonisch…

Op zaterdag 22 februari 2014 is dichter Leo Vroman overleden. Hij zou in april 99 jaar zijn geworden. Nu op 4 mei gedenk ik ook hem, vanwege zijn prachtige gedicht Vrede door hem God te laten ontmoeten! VREDE, GODVERDOMME VREDE... Op zijn leven had geen vloek gerust want na een moeilijk pijnlijke start ogenschijnlijk alleen nog maar zegeningen…

Twee minuten stil zijn voor de slachtoffers van de Tweede wereldoorlog. Een oorlog die we niet mogen vergeten omdat dit nooit meer mag gebeuren. Een oorlog gebaseerd op macht en uitsluiten van bevolkingsgroepen. Een oorlog die uiteindelijk voor iedereen zinloos was door al het verlies. Maar helaas zien we ver weg van ons nog steeds mensen die leven…

Hemelsbreed gezien is er op pakweg 250 meter een witte paardenkastanje geplaatst, een zaailing van de boom, die door Anne Frank zo gekoesterd werd, terwijl haar leven gekooid was in het Achterhuis. Ik ben er na de presentatie gaan kijken en ik zag dat de boom al redelijk groot was, terwijl ik een stekje verwachtte. Hij staat op een terp en…

Haar kind en haar man Geroepen om hun land te verdedigen. Tranen vloeiden, maar het moest. Ze waren onwetend wat komen zou Eens aan het front viel hun mond open. Bloederige wonden Afgebonden stompen Schreeuwend van pijn Dat zou misschien hun lot kunnen zijn. Ze voelden de kogels fluiten langs hun oren Tot één zich door de schedel van de…

Het zou meer kunnen zijn dan dramatische parolen gebeurtenissen van gedachten die niemand kan begrijpen wereldschokkend.. met regen op de achtergrond het zou liefde kunnen overstijgen in plaats van praten over zonderlinge oorlogscapriolen 'Zonder transport staat alles stil' gruweloorlog, gevluchte helden dagjestoeristen zoeken…

De moeder met haar gedode kind in haar handen Het bloed is al opgedroogd De tranen zijn al in de gootstenen gedropen De wonden zijn veranderd in korsten En het verdriet is verdwenen Gretig staar ik naar de TV Naar het bebloede circus dat zich afspeelt in de geluiden om mij heen. Naar de lichten die rood dik water verspillen en verdelen…

Het laatste stukje menslijkheid, wordt in oorlogen verloren. Wat zou het toch fantastisch zijn, dit nooit te hoeven horen.…

en plots was er oorlog Moeders schreeuwden om wraak en vergelding - bloed wilden ze zien – wetende dat ze daarmee oorlogen in stand hielden zij dachten aan hun kinderen die het leven hadden gelaten aan man en familieleden toen de pijn binnen drong wilden ze genoegdoening men vocht in feite tegen zichzelf goede mensen voelen opeens…

In tijden der tijden moet je allereerst kunnen vertrouwen op jouw eigen kern: in het diepst! In oorlogstijd gaat het om leven en dood... of verraad wordt gepleegd, om een kleinigheid. In tijd van oorlog hangt het van rechtvaardigheid af, of het onderduikadres veilig en gewaarborgd blijft: tot het einde! Je moet wéten op wie je kunt vertrouwen…

Hoe kan ik leven als ik naast de dood geleefd heb, Hoe kan ik leven als ik elke dag met de dood gepraat heb. Hoe kan ik leven als ik de dood heb liefgehad. Hoe kan ik leven als de dood en deel van mij mee gezogen heeft, diep de grond in. De vergetelheid in. In al mijn gevoelens van chaos ongeloof en verdriet, Vind ik rust. Je bent gestorven…

De vier jonge mannen in Nieuw Zeeland ontgonnen nieuw land. Maar de wereld was in nood. Zij antwoordden de oproep en verlieten hun geliefden Boven Vlaardingen, in dat oude onderdrukte land, gekrampt in het vliegtuig, de ontploffing reet het apart en spiraalde in een daverende vaart tot hun einde. Ze gaven hun leven voor onze vrijheid…

Granaatscherven die Vernietigend in de Rondte vliegen, dood En verderf zaaien in Wat eens de wereld Van de schepping was - Dat is wat in mijn Hoofd gebeurt zonder Dat er een oorlog Aan te pas komt…

Gedenken, herdenken Waarom eigenlijk? Om te beseffen dat er nog steeds elke minuut zovelen worden vermoord om hun geloof om hun huidskleur om hun afkomst om hun overtuiging? Om ons te schamen dat we mensen zijn dat we hetgeen ons onderscheidt van de rest van de schepping zo slecht hebben gebruikt zo goed hebben gebruikt om het…

Je hoeft de oorlog niet te hebben meegemaakt om de dodenherdenking mee te mogen maken! Aan den lijve te voelen, te ervaren dat gedenken van de doden als een geschenk voelt voor mij als levende een leven in volle vrijheid! Daarom gedenk ik, dank ik ben ik even dankbaar stil ben ik graag 2 minuten doodstil!…

De vogel in mij is allang weggevlogen in alle vrijheid raakte ze haar ballast kwijt.…

Duizenden mensen lieten we vertrekken, duizenden keren een mens lieten we hier verrekken. Koffers zinloze bagage weg zonder woorden, de laatste illusies voor het zielloos vermoorden Wij wisten het wisten het uit ons brein, we wisten het niet waren onwetend van de pijn. Wij konden ‘t niet helpen het zijn toch die anderen, kon ik er…

He duif, ja jij! Jij kan weg. Jij bent vrij. Er wordt op ons geschoten. Het is oorlog. We zitten opgesloten. Maar we zullen ooit winnen. Let maar op duif. En dan opnieuw beginnen.…

Vier mei kracht voorbij want stille woorden vullen de ruimte. Samen één bij het denken aan gevallen helden stilstaan bij onschuldige burgers twee minuten- ja...twee... Stilte voor alle mensen en het leed dat zij hebben moeten dragen en nog voelen na zoveel jaar. Vier mei nooit voorbij want hen is eeuwig zwijgen opgelegd…

Ik zag jouw toorn, jouw machteloze woede, om van geen enkele vrouw te houden kunnen. Het was niet zomaar dat geen enkele relatie, lukken wilde. Jij, Adolf Hitler, droeg zoveel haat en onbegrip jegens de ander, de onschuldig mens, uit eigen levensangst! Waarom? Waarom? Zovele onschuldige Joodse kinderen... vele jonge moeders zagen hun kroost…