In de stilte van de nacht hoor ik jou dromend van weleer In de stilte van de nacht zoek ik jou keer op keer In de kou van het ochtendgloren mis ik jou keer op keer…

een laatste roos wil ik aan jou nog geven haar hart bepareld met mijn tranendauw zij was niet bestemd tot het eeuwig leven een laatste roos wil ik aan jou nog geven Het goddelijk zaad werd niet tot bloei verheven haar scherpe doornen staken mij in diepe rouw een laatste roos wil ik aan jou nog geven haar hart bepareld met mijn tranendauw…

Wanneer de tranen rollen over mijn gezicht omdat de leugen spuugt in mijn gezicht eenzaam in ‘t verdriet sta ik biddend om ontferming voor Gods aangezicht…

Een steen aan de liefde gewijd wint tegen verweer, tegen de tijd? Een steen als een symbool voor een legende, een verloren droom na jaren stond ik er weer voor en zag er gans mijn verleden door. Een liefde onvoltooid als kiemend zaad dat niet werd gestrooid zo stierf de kiem die tot de dood gedoemd. Maar mijn liefde bloeide verder…

woorden zonder reden braken jou ons gevoel sloegen in met de kracht van een orkaan in de windstilte die volgde, verstilde de storm van gevoelens zonder woorden zonder bijna te spreken en zonder te begrijpen waarom bleef slechts schaamte en spijt over deze woorden zonder reden gedreven door angst en verleden…

soms hou ik van verdriet mijn hart vast als ik het vreselijke zie wat op de wereld gebeurt heeft ieder mens geen recht om gelukkig te zijn maar ik hoor en zie zoveel ellende en pijn hoe erg dat kleine kinderen moeten lijden door fouten die volwassen hebben gemaakt of grootmachten die om een doelwit strijden en miljoenen mensen met hun leven…

Leven met jou als moeder, is leven met verdriet.  Leven met jou als moeder, is het leven niet. Wat jij aanricht, is meer dan alleen pijn. Soms hoop ik nog dat je kan veranderen. En denk hoe fijn het dan zou zijn. Maar na 37 jaar begin ik het toch wel te zien. Je wordt steeds iets minder mama, en steeds iets meer Christien. Dat gaat zo…

Ik wil niet bij je in de buurt komen Want als ik je zie, zie ik de dingen die ik je heb aangedaan En als ik je zie huilen, weet ik dat het door mij komt…

Zo zwaar Zo fragiel Zo kapot Dit is mijn rugzak Die ik dragen moet Alle spullen draag ik op mijn schouders Mijn schouders doen dan zeer Maar ik laat mij niet kennen Want hij kan nog zwaarder Worden Misschien voel ik dan niks meer Ik vraag dan aan de ander om hem weer lichter te maken Dit doe ik keer op keer…

Vandaag werd er een gevoelige snaar geraakt, ik wist niet eens dat ik deze had. Hij wierp mij totaal omver, en trok met geweld aan mijn hart. Er rolden tranen zomaar uit het niets. onvoorbereid, en onbegrepen. Hoe kan zoiets, dit vreemd gebeuren. Ik wilde er met iemand over spreken. Ik wil het kwijt. Ik moet het toch vertellen. ’…

Ik beweeg met mijn pen over het lege papier, ben opzoek naar de juiste woorden. Maar ze geven niet thuis, ze zijn niet hier, blijkbaar bevinden zei zich nog in andere oorden. Dus ga ik op zoek in mijn hart, vervolgens ook in mijn gedachte. Speciaal in jouw part, en ben dan niet meer bij machte. Om de woorden die eruit gaan stromen,…

Een aanstormende trein Ik ben op het verkeerde terrein Een gebroken raam Een dieptepunt waarvoor ik me schaam Een overdosis pillen Die mijn pijn moeten stillen Vallen en opstaan Maar hoe kan ik in hemelsnaam doorgaan Smijt mijzelf tegen de muur Luister er is geen genezende kuur Ik zal er mee moeten leren leven Maar hoe kan ik dan nog naar…

men moet zijn verdriet kunnen delen hoe moeilijk het is om erover te spreken of het soms een ander hart kan breken toch zal gedeelde smart vlugger helen een luisterend oor kan wonden strelen of de scherpste kanten zacht afbreken men moet zijn verdriet kunnen delen hoe moeilijk het is om erover te spreken toch is er angst dat je geklaag…

Veel te veel verdriet, maar toch krijgen we honger -- en er is een taart.…

Ik zou mijn hoofd nog eens tegen jouw schouder willen leggen. Jou voelen ademen in mijn arm. Nog één keer die lieve woorden kunnen zeggen. Had jij het koud, je werd dan warm. Met jou vliegen op roze wolken. Met jou huilen, indien pijn. Maar mijn wensen zijn als scherpe dolken. Daarom hou ik ze maar heel klein. Blijf in mijn gedachten. Blijf…

Zag twee mensen hand in hand lopen. Hetgeen mij stilletjes laat hopen. Dat ik ooit weer jouw hand vasthouden mag. Zoals ik dat bij die twee vreemde zag. Ik laat mijn gedachten verder dromen. Zie plots een vlinder naast me komen. 1x vliegt hij om me heen. Dan laat hij mij helaas weer alleen.…

Kijk naar jouw foto naast mijn bed en dan is het net Alsof ik je stem weer kan horen, niks mag zo’n moment verstoren. 10 seconden dan ben jij weer weg en ik leg Voorzichtig jouw ring naast die van mij, effe een kort momentje blij!…

Als diepe trechters van een vulkaan, waren je mooie groene ogen. Ik zag in hen de zee, de zon, de sterren en de maan, nooit hebben zij gelogen. Voel regen als tranen vallen in het haar, de wereld huilt er is een cirkel gebroken. Want ik ben hier en jij nu daar, ’n mes diep in mijn hart gestoken. Vertwijfeld kijk ik nog eens naar boven…

In het prachtige licht van het ochtendgloren, werd een nieuwe dag geboren. Voor jou en diep in mij. Deze dag had de mooiste ooit kunnen zijn, zonder het plotse einde van je moeders levenslijn. Gisteren was je nog aan het cruisen, gisteren nog o zo blij. Nu vloeien je warme tranen, nu lijd je intense pijn, nu herhalen zich dierbare…

In mijn hart daar is ons plekje, waar ik jouw steeds weer ontmoet. Als het moeilijk is de weg te vinden. doe jij mij voor hoe het verder moet. In mijn hart daar op ons plekje, is het feest, het is jouw dag! Neem me alstublieft niet kwalijk. hoop dat ik toch een beetje huilen mag!…