Wijl de zon reeds rood verkleurend zo achter die verre einder verdwijnt Weent een meisje hartverscheurend omdat zij van pure smart wegkwijnt Wijl haar oog dan rood wil kleuren ziet zij weer die vreselijk lange dag Waarin haar zoveel moest gebeuren onder het oog van het schoolgezag Wijl tranen zouden moeten vloeien stagneren deze welhaast…

terwijl jij lachte en mijn hart danste wisten we al dat het een vergissing was…

's Avonds bij het schemerlicht zie ik je in gedachten staan, je blik enkel en alleen op mij gericht. In de nacht, dan sluit ik mijn ogen, laat me meenemen door vele dromen en voel opnieuw hoe wij samen bewogen Wanneer de zon dan weer aan de hemel staat met zijn stralen op mij gericht, voel ik, nog heel even, je handen als afscheid op…

ze was trots op haar daad en lachte stralend toen ze wist dat, met haar hulp, zeker drie kinderen waren gedood fier als een pauw was ze toen ze hoorde dat het er acht waren ze lachte, als kreeg ze haar diploma en spijt? nee, dat had ze zeker niet dode kinderen lagen te kijk op de straat en die knappe vrouw, die dit alles bedacht ging daarna…

Doe maar leuk Doe maar stoer Laat een ieder in de waan Laat geloven Maak aannemelijk Dat jou niets is aangedaan Hou het luchtig Met een glimlach Camoufleer al je verdriet Denk je echt Dat wordt geloofd Dat jou niets raakt Je ermee weg kan Dat is toch raar Dat klopt toch niet Doe maar leuk Doe maar stoer Speel maar door Al was het slechts…

Mijn God, bent u er nog? Vannacht heb ik in alle stilte geschreeuwd, gekermd en gevoelsmatig tegen U aangeschopt met alle kracht die in me was Niemand die me hoorde of me zag ik was alleen, met mijn onmacht mijn intense verdriet Is er dan echt niemand die mijn hulpeloosheid ziet? Radeloos omdat mijn partner langzaam maar zeker…

Wat als het leven pijn doet en met bikkelharde ijzeren vuist je hart omsluit? Dan, ja dan vergrauwt het beeld, perst het net dat beetje lucht uit je verwarde zijn... Ja als het leven pijn doet, zo'n pijn... dat je wel sterven wil, richt dan omhoog je blik en durf verder te gaan. Verder, steeds verder, tot de tijd je helpen zal en je pijn…

waar is de tijd van lachen? het speelse dat er niet is vinden we het nog... waar onze tijd bloeide waarom knuffelen we niet? hebben we het verleerd is het fout of gewoonte gevoelens in de mist toch is er een tijd... die echt bestaat laat ze terugkeren om verder te gaan…

Een druppel een traan komt uit je ooghoek vandaan langzaam valt hij op je schoot er is iemand dood een brok in je keel je wilt het niet, maar je bent emotioneel bang dat een ander het ziet waarom, je hebt toch ook verdriet ze mogen best zien dat jij ook moet treuren laat het maar gewoon gebeuren.…

Als jij in mijn wereld zou zijn Een dagje luisteren in mijn brein En zien welk leed mij gevormd heeft Zou je merken dat je alleen leeft? Zou je schrikken om hoe erg het is? Zou je zien hoe verschrikkelijk ik je mis? Dan zou je eindelijk weten wie ik echt ben Dan zou je kanten zien die ík zelfs niet ken Ik zou bang zijn, omdat je me ziet Omdat…

Het is fijn om te weten Dat ik niet altijd alleen hoef te zijn Het is gewoon een goed gevoel Want samen zijn we niet zo klein Met alle problemen Toen alles verkeerd ging op één dag Jij sloeg een arm om me heen En troostte me, met je woorden en een lach Zonder jou was ik nu een hoopje ellende Of een gebroken droom in een leeg hoofd…

Het doek valt toekomst verknald tranen drijven jou weg ver uit mijn leven wat je kon wou je me maar niet geven.... inmiddels vanuit een hoek trek ik nog enkel aan een doek ...tot het valt..... Mijn vuisten eens gebald hangen nu slap en terneergeslagen klaar voor nieuwe, zo gevreesde, eenzame, verlaten, dagen... Want een weg terug…

Distichon 47 Nu is na ----------------------- Ontstaan, bestaan, vergaan, levenslang nabestaan. Distichon 48 Troost? ---------------------- Het was. Het is toenmalig. Troost blijft armzalig talig.…

Zij wilde voor hem graag een puzzel zijn. Hij hield wel van een beetje puzzelen op zijn knieën, maar niet altoos. Wonderschone gelegde puzzels was zij vaak voor hem. Een elf met roze vleugeltjes of een boerinnetje die een koe molk. Nu dacht hij haar zo te krijgen. Dan wilde ze dat net juist niet meer en wierp ze haar voor zijn voeten in honderdduizend…

Een klein steentje in mijn schoen, Heel vervelend, wat te doen, Laat me m’n tijd toch niet verdoen ...kleine steentjes in mijn schoen Er ligt een steen, zwaar op m’n maag ‘k hou niet van klagen, zeg het niet graag, maar ik krijg zo’n pijn vandaag help me met keien in mijn maag grote bergen in mijn hoofd, een scherpe klif, m’n ziel verdoofd…

Als ik in de spiegel kijk Bedenk ik een beeld waar ik niet op lijk Ik wil iemand anders zijn Waarom doe ik mezelf hiermee zoveel pijn Iedereen is toch goed zoals hij is Of heb ik dat mis Wil ik dat veranderen Alleen door anderen Dan bekijk ik mezelf eens goed En bedenk dat veranderen niet moet Ik moet tevreden zijn met mezelf Dan komt de…

Donkere woeste wolken razen over haar heen ze voelt zich plots weer zo intens klein en alleen ze wil wegkruipen, zich verstoppen voor deze angstaanjagende razernij ze wil hier aan voorbij maar weet, ook dit hoort bij het leven dus blijft zij met al haar verworven kracht dapper en fier, rechtop staan zij laat deze waterval van woesternij…

Er was eens een appelboompje, helemaal alleen het stond niet in aarde, maar het stond in steen. Het stond midden op de stoep Omringd door hondenpoep! Het appelboompje was verdrietig, liet zijn blaadjes los.. en toen was het boompje nog een keer de klos. De gemeente haalde het boompje weg en hakte het boompje stuk. Maar toen had het appelboompje…

Als ik kon toveren, ja als ik kon toveren Dan toverde ik je weer terug op je tuin Nu is het daar niet meer dan een hoopje puin Als ik kon toveren dan was kanker niet meer dan griep Waar je hooguit een dag of tien mee liep Als ik kon toveren bleef iedereen leven En werd je na honderd jaar tot de engelenstatus verheven Maarja toveren daar geloven…