Alle inzendingen van peter

Ik stond op en was opeens gekleed in mijn oude leeftijd. Een moment kleefde mijn blik aan het glas dat ik dronk: mijn hand in brons gerimpeld, de piano onbespeeld. Ik had nu een bevende toon, wiskundig gevoel voor oneindigheid. Het was als altijd nacht en ik zag haar liggen in een zonderlinge eenheid van gemurmel en slaap, tot ze draaide…

als zand dat door vingers glijdt een schaduw in de ochtendtijd zo is de jacht naar groots en meer een echo in een lege sfeer we bouwen torens hoog en breed vergeten wat er echt toe deed vergaren goud, vergaren macht maar zien niet wie op ons wacht de spiegel fluistert leugenzoet kent niet wat de ziel ontmoet wat blinkt, vergaat, wat schittert…

Door grootheidswaan en onderschattingsfouten Lijkt Trump z’n vredesplan een grote flop Zijn missie loopt nog meer vertraging op Dan die van NASA ’s Boeing-astronauten En met zijn opgeblazen eigenwaarde Daalt hij natuurlijk nooit terug op aarde…

je ging met de zon en een stralend gezicht - je kwam nooit meer weerom ik nip aan jouw kom nu en ik schrijf met je pen nu ik je fluister ik … niet slapen ik … niet eten en al- le licht is duister het park wacht op het ochtendlicht en jou…

niet in de kleur van iemands huid niet in een naam die anders luidt niet in de taal die iemand spreekt niet hoe een stem door stilte breekt diversiteit zit in de geest en ziel in hoe je voelt, hoe jij beweegt in dromen die je laten vliegen in wat je liefhebt, wat je ziet inclusie is de hand die reikt die ieder welkom heet en wijkt voor…

vandaag draag ik twee sokken, niet als paar maar als teken dat jij er mag zijn, precies zoals je bent een stip, een streep, een kleur zo fel speciaal samen vormen zij jouw unieke verhaal jouw lach, jouw kracht, zo puur, zo klein maakt de wereld zachter, mooier, fijn jij ziet wat wij vaak niet meer zien geeft liefde en onvoorwaardelijke…

met het ritme van de regen op een zondag zonder zorgen, speelt jan klaassen de trompetter de nieuwe morgen kondigend malle babbe lacht en zingt in het licht van de seizoenen het werd zomer in haar hart met de liefde om te zoenen dag zegt zuster ursula met een glimlach zo sereen als leonardo dromen schildert in kleuren die we nooit zo…

onder bruggen van steen, op banken van hout waar de stad hem vergeet en de kou hem onthoudt geen sleutel, geen huis, geen bed dat hem wacht maar een wil die niet breekt in donkere nachten hij loopt door de straten, zijn rug recht en trots met dromen die gloeien als vuur in zijn borst elke munt in zijn hand is een stap, hoe klein ook naar morgen…

van zouttekort naar wanen van paniek naar manie een oorlog woedt in jou en niemand ziet wat ik zie de kanker neemt je lichaam de chaos neemt je geest ik zoek houvast in woorden en vind nooit het antwoord jij op je pad naar het einde ik op mijn pad dat doorgaat samen in hetzelfde huis staan werelden wijd uiteen soms vond ik je even…

Aan de waterkant rust een duif (zijn vleugels glanzen). Een duif is een edel dier (in al zijn gedragingen; vooral ook overvliegend). Een duif die eet (oppikken noemt men de wijze waarop duiven het voedsel tot zich nemen) koert (niet veel later). Een voorbij wandelende duif (en-toeval?-nog een; grappig). Duiven hebben geen oren (althans…

daar is het weer, het prille groen een zachte gloed, een nieuw seizoen het jonge gras dat wenkt en lacht waar jij straks droomt in zomerpracht de eerste bloesem, licht en fijn kleurt takken zacht met roze schijn de lucht eindeloos helder blauw de zon die warmer wordend lonkt hoop ontwaakt, de wereld zingt nieuw leven dat danst ons tegemoet…

op zondagavond, strak in het pak de studio glanst, de koffie is alcohol daar zitten ze weer, vol groot vertoon de beter wetende voetbalmannen ze neuzelen luid over tactiek en spel hun woorden zwalken, giftig en fel de arbiter zat er naast, huilt de wolf de bal was rond, de pass te laat de beste kapiteins zitten veilig aan wal met meningen…

Een extra voorraad van een levensmiddel Genoeg voor drie maal vierentwintig uur? Dat blijkt voor sommigen nu veel te duur Zelfs bij goedkope winkels als de Lidl Hier ligt een mooie taak voor mensenvrienden Of zit hij al te rekenen, Van Lienden?…

ik hoop mijn dochter mee te geven wat mijn vrouw mij laat zien dat kracht niet in stilte schuilt maar in weten wie je bent dat vallen geen falen is maar een sprong naar iets nieuws dat onafhankelijkheid een recht is geen gunst van wie regeert of stuurt mijn vrouw staat haar mannetje in een wereld die haar klein houden wilde zij leerde…

in de ochtendzon fladdert in geel lentekleed een citroenvlinder…

wij dromen niet klein, reiken naar de horizon niet langer gevangen in oude structuren zoekend naar wegen die zorg transformeren waarin mensen echt de kern weer zijn een systeem dat luistert, dat leert en beweegt waar niet de zorg, de mens zelf regeert waar data en kennis niet worden ontnomen maar eerlijk gedeeld en ethisch beheerd geen muren…

een steek in mijn zij - klein, vluchtig hij blijft hangen, wordt erger, dwingend wat is dit - wat betekent het mijn hart bonkt, mijn gedachten rennen Google weet het - vast - kent de angst een lijst verschijnt: onschuldig of fataal de letters schreeuwen ziektes nestelen zich diep in mijn hoofd misschien is het niets Misschien is het waar…

na maanden van grauwe nattigheid de lucht nog zwaar van wintertijd meldt zich gevleugeld het voorjaar nog voor de dag krieken kan klinkt uit keeltjes, glad en zacht een vrolijk makend lied merels zingen met hun zang door sneeuwklokjes begeleidt mens en natuur tot ontwaken ritmisch hiphoppen koolmeesjes tussen de takken in het blauw…

jij bent mijn schaduw die voelt een trouwe vriend die deuren opent waar woorden te kort kunnen schieten weet jij mij zonder oordeel te leiden je geeft mij moed, raapt iets op houdt mij staande als ik dreig te vallen waarschuwt mij stil als stormen dreigen geeft mij kracht door er te zijn In jouw ogen zie ik moed een gids die zonder oordeel…

hoog in de bergen, wit en wijds waar Egg in sneeuwpracht is verscholen roept de Vorarlberg met lonkende piste een wereld van wintersport in zonlicht met scherpe latten door poedersneeuw langs dennen, stil en hemels mooi de kou die bijt, de wind die fluistert een snelle afdaling vol met bochten de stoeltjeslift klimt, een korte rust boven…

Verstokte rechtse rakkers als Van Eerd En Huffnagel en Barneveld verklaren: Wij hebben ons uit pure angst na jaren Toch tegen onze VVD gekeerd Nu men ineens de lijkzak dicht moet ritsen Van zo verdacht veel liberale Fritsen…

trek je mooiste pak maar aan, glitters, maskers, laat ze staan schmink een snor of felle strepen iedereen mag lekker zweven trommels roffelen, blazers schallen op de straten hoor je roepen: “Hé, proost op deze dolle dagen!” zonder zorgen, zonder klagen in polonaise door de straten drommen mensen lachen, zingen bier en worst, confetti,…

zomaar een glimlach, spontaan een vreemde groeten op straat de deur voor anderen openhouden gewoon een boodschappentas tillen een klein gebaar is zo gemaakt een kaartje sturen, voor de pret koffie betalen voor wie het vergeet een gevallen fietser ophelpen het bieden van een luisterend oor gewoon even vriendelijk zijn buren een bosje bloemen…

“Een hartelijk goedenavond,” klonk altijd warm en welgemeend jouw bassende stem, jouw aanstekelijk lach zij blijven in ons geheugen klinken je stond altijd voor anderen klaar met woord en daad, met raad en kracht in elk gebaar klonk er warmte als licht dat straalt in de nacht je blijft in beeld en geluid een instituut in vriendschap, werk…

lieve kleine ik, ik zie je staan vol vuur, vol kracht, maar soms zo klein je schreeuwde, trapte, vocht en viel op zoek naar warmte, een liefdevol sein men zag de storm, de wilde zee maar niet het kind dat vroeg: "blijf bij mij" je vond je troost bij dier en droom terwijl je hart riep, zacht en vrij je lichtje straalde, fel en puur een danser…

langs steile paden, in mist gehuld waar echo’s bergen fluisteren sluipen trollen in schemerlicht hun ogen fonk’lend, hun grijns gericht ze lokken reizigers, trots en stout met fluisterstemmen koud en fout “Kom dichterbij, wees niet bevreesd, wij kennen de weg, wees onbevreesd.” doch wie hun listig spel niet kent wordt in de nacht als prooi…

voor jou geen grootse woorden maar wel een eenvoudig vers om je te laten weten en voelen hoe waardevol jij bent gewoon zoals je bent niets meer en niets minder een lichtpunt dat straalt een hart dat verwarmt je lach is een zonnestraal die dwars door wolken breekt je woorden een zachte bries die zorgen meevoert en verzacht jij kleurt de…

elf februari de toverhazelaar toont het prille begin van helgele bloemetjes de lente aarzelt…

vervolgens vouw ik vlijtig duizend geduldige kraanvogels groet de groene ende rode beuk en de boerenlandvogels zoek ik zwartje de poes die zo graag zingt op haar tokkel blaas een zachte houten bastoon in de sluierwolken rondom de afgelegen kleine koperen sokkel leg ik waterlelies in de wielen en de kolken maak een lange avond-…

wat blijft er over als woorden niets meer tellen wanneer stemmen verdampen in de kille lucht als leiders spelen met breekbaar vertrouwen zoals kleuters achteloos hun speelgoed mollen het is de stilte die het hardst schreeuwt zich voegend tussen de regels van beloftes een stilte vol met vragen zonder antwoord broze toezeggingen die als glas…