Netgedichten

Laatst toegevoegde netgedicht (nr. 87.003):

Prestatiedrang

Onder stenen gewelven van eeuwenoud leer,
waar Michaël waakt en stemmen fluisteren langs glas,
zit ik in banken van een vergeten kapel,
in de Domschool, waar de tijd zich geduldig plooit.

Moeders hoop, een fluistering in het duister,
“Doe beter, klim hoger, je kansen zijn geteld.”
Maar cijfers knarsen als molenstenen in je hoofd,
en het systeem maalt zonder mededogen verder.

Intelligentie als munt, aan regels onderworpen,
een meetlat in de rug, steekt dieper dan gemeten wordt.
Wie afwijkt, wordt geschreven als dom,
maar in het onbenoembare gloeit een ander soort licht.

O, wie zijn wij als kennis slechts presteren betekent?
Wie waakt over de mens achter cijfers en rapport?
Leah's opstand klinkt als een echo in de toren:
niet alles wat telt, kan worden geteld,
en niet alles dat geteld wordt, telt.

Laat de beats bonzen tegen middeleeuws steen,
laat dwarsheid bloeien tussen regels,
want in het onbreekbare van een mens
vindt vrijheid haar eerste klank.

... Dit gedicht vangt het conflict en de verlamming van prestatiedruk in het schoolsysteem en is ontleend aan de voorstelling 'DOM' van Theatergroep Matrose.

In de Michaëlskapel van de Domtoren,
Waar beats botsen op middeleeuws steen,
En een opstandige leerling haar stem verheft
tegen het cijferdwang en de prestatiedrift.

Een dwarse theaterervaring
Over leren, presteren - en jezelf verliezen.
Durf te dwalen, durf te falen,
Want niet alles wat gemeten wordt, telt. ...