Vallen en opstaan

Al vroeg hoorde ik fluisteren
in een taal die niemand sprak.
Zachte stemmen, schaduwen van licht,
een wereld die door de muren sijpelde
en mij vond – nog voordat ik wist wie ik was.

Ze noemden het angst,
ze noemden het ziekte,
ze gaven het namen die niet de mijne waren.
Maar diep in mij trilde iets ouds,
een weten zonder woorden,
dat zei: blijf.

Er waren dagen dat niets klopte,
en daardoor alles.
Ik liep door spiegels,
viel in stiltes die te luid waren,
zocht houvast in handen
die soms niet van deze wereld leken.

Mijn hart werd een slagveld
tussen rede en verwondering.
De donkere kant fluisterde luid,
de lichte bleef geduldig wachten.

Totdat ik, moe van vechten,
mijn hoofd in eigen armen legde
en daar –
heel zacht –
weer een vonk vond.
Een kompas.
Een stem zonder woorden die zei:
ga verder.

Nu volg ik dat licht,
dat niet schijnt maar gloeit.
Ik duik in levens die ik misschien al leefde,
raak de blauwdruk van mijn ziel aan
en voel:
het is goed.

Ik weet niet waar dit pad eindigt,
maar het ademt.
Het leeft in mij.
En telkens als ik val,
weet ik –
ik sta alweer op.

... Vallen en Opstaan
De inspiratie van dit gedicht is het persoonlijke verhaal “Mijn innerlijke reis – vallen en opstaan” van Suus (24 oktober 2025). In deze tekst deelt Suus een diepgaande en moedige reflectie op haar leven met spirituele ervaringen die al vanaf jonge leeftijd aanwezig waren. Ze beschrijft hoe ze contact voelde met een onzichtbare wereld, wat zowel verwarring als betekenis bracht.

Haar zoektocht voerde langs momenten van verbinding, verlies, burn-out en diagnose, maar ook langs herstel, herontdekking en zingeving. Het verhaal is een openhartige verkenning van de grens tussen psychologie en spiritualiteit, van twijfel en vertrouwen, en van het blijven luisteren naar een innerlijk kompas dat haar richting geeft. ...

Zie ook: http://www.deoverkant.wordpress.com/

Schrijver: Peter Paul J. Doodkorte
31 oktober 2025