Gesprek over werkelijkheid
De bloemen ademen zacht hun geur,
maar niet ieders neus vangt ze.
Een gebouw glinstert in de verte,
vol ramen, vol schittering,
waar piepkleine mensen bewegen,
zichtbaar enkel voor wie kijkt
met andere ogen.
Een lage toon trilt in de kamer,
een zoemend ritme
dat meebeweegt met gedachten—
onhoorbaar voor de ander,
maar deel van mijn werkelijkheid.
Zelfs een stoel kan spreken,
met harde randen en druk,
een ongemak dat rust verdrijft,
zó tastbaar en toch ontkend..
Wat is echt?
De dokter zegt:
"Jij leeft in een andere werkelijkheid."
Maar wie kan zeggen
wat waarheid is,
als elk oog, elk oor,
zijn eigen wereld weeft?
Zo blijft de vraag hangen:
bestaat er één werkelijkheid,
of draagt ieder mens
een heelal in zichzelf—
even waar, even werkelijk,
maar onbegrepen door de ander?
... Dit gedicht is gebaseerd op een fictief gesprek tussen een cliënt, Aletha, en haar psychiater, dr. Kaikoes, waarbij Aletha haar belevingen tijdens een psychose deelt. In de originele tekst reflecteert Quin (25), die zelf psychoses heeft meegemaakt, over de relatie tussen werkelijkheid en waarheid, en hoe die verschilt per persoon. Zij onderzoekt hoe mensen in een psychose zintuiglijke prikkels en gewaarwordingen anders ervaren dan anderen, en waarom het belangrijk is dat hulpverleners hier empathisch en zonder oordeel mee omgaan. ...
Zie ook: http://www.deoverkant.wordpress.com/
Schrijver: Peter Paul J. Doodkorte
29 september 2025
Geplaatst in de categorie: emoties