Van gevangen naar vrij
Er was een meisje
dat de wereld leerde kennen
via angst, via handen die geen troost kenden,
via stemmen die te luid waren in de nacht.
Ze droeg stilte als een tweede huid,
ademde schaduw,
en leerde lopen met gebroken vleugels
Niemand zag
hoe ze elke dag
een beetje meer verdween
achter ogen die ooit zongen.
De dagen werden jaren,
de adem werd overleven.
Woorden stokten,
maar het hart –
het hart weigerde te zwijgen.
En ergens,
tussen separeermuren en sterren,
tussen wanhoop en het fluisteren van hoop,
begon iets kleins te bewegen.
Eerst een trilling,
toen een adem,
toen een stem.
Ze leerde opnieuw vertrouwen –
niet in de wereld,
maar in haar eigen hartslag.
Ze leerde dat vallen
ook een vorm van dansen is
als je weigert om niet meer op te staan.
Nu schrijft ze.
Niet om te vergeten,
maar om te herinneren
dat ze bestond,
dat ze leeft,
dat ze vrij is.
Want vrijheid
is niet het ontbreken van angst,
maar het zacht durven zeggen:
Ik ben er nog.
... De inspiratie van het gedicht Van gevangen naar vrij is de persoonlijke getuigenis van Jasmijn, die in haar verhaal terugblikt op het seksueel geweld dat zij als tiener meemaakte tijdens een schoolkamp. Het gedicht destilleert daaruit de kern: de veerkracht van een mens die, ondanks alles, leert ademen in het licht — niet om te vergeten, maar om te leven. ...
Zie ook: http://www.deoverkant.wordpress.com/
Schrijver: Peter Paul J. Doodkorte
19 oktober 2025
Geplaatst in de categorie: emoties