Weer opstaan

(Een poëtische destillatie van Ricardo’s verhaal)
Er was een tijd dat de wereld scheef hing,
dat achterdocht mijn schaduw was
en angst mijn adem stal.
Mijn hoofd een storm, mijn hart een kamer zonder raam.

Ik viel – vier keer zelfs –
en iedere val liet een litteken van inzicht achter.
Tot ik, tussen medicatie en muren,
stil werd.
En in dat stille weten dacht: nu moet het anders.

Ik leerde opnieuw te leven.
Niet als patiënt,
maar als mens die zijn eigen pad terugvindt.
Ik ging naar een concert –
tussen onbekenden vond ik mezelf.
Ik lachte, ik bewoog,
ik voelde weer vrijheid in mijn huid.

Ik leerde judo om mijn kracht te herinneren,
schreef lijstjes van dromen,
leefde ze één voor één waar.
Ik werkte weer, voorzichtig eerst,
tot ik niet langer “herstelde”,
maar gewoon leefde.

Er kwamen dagen met licht,
avonden met muziek,
en mensen die bleven.
Ik ontdekte dat herstel geen sprint is,
maar een reeks kleine overwinningen
die samen toekomst heten.

Soms nog waakzaam,
want ook wie geneest blijft mens.
Maar ik weet nu:
rust is geen zwakte,
en vallen is niet het einde,
zolang je blijft willen opstaan.

Ik ben Ricardo —
geen diagnose, geen dossier.
Ik ben 33, ik adem weer,
ik leef.

... Dit gedicht is geïnspireerd op het persoonlijke herstelverhaal van Ricardo (33), gedeeld op PsychoseNet (10 oktober 2025).

Hij vertelt daarin openhartig over zijn weg uit depressie en psychose — van angst, opnames en zelfstigma naar eigen regie, herstel en levensvreugde. Het gedicht “Weer Opstaan” beschrijft de kern van zijn reis: de moed om na een crisis opnieuw te leven. ...

Zie ook: http://www.deoverkant.wordpress.com/

Schrijver: Peter Paul J. Doodkorte
17 oktober 2025