Vooruitgang – De puzzel van zelfliefde

Ik volg de kaarten, laat ze spreken,
geheimen van mijn ziel ontwaken
op YouTube-schermen, in nacht en daglicht
herken ik echo’s die ik zelf ooit maakte.

Tussen de regels fluistert mijn blauwdruk,
een toekomst die zich zacht ontvouwt —
wat ooit verzinsel was, wordt werkelijkheid
en zelfs het onbekende voelt vertrouwd.

O God, welk pad zal nu verschijnen?
Een mengeling van hart, verstand en zielenpijn.
Nu mijn ware zelf zich durft te tonen,
aardse voeten, spiritueel, gemeend en klein.

Waar eens de nevels samenklonken
tot mist van onbegrip, verlies,
passen nu de puzzelstukken wonderlijk —
dankzij redding, eindelijk vrij van wie ik niet meer ben.

Na jaren worsteling, vijfenveertig lang,
begint het leven weer te zingen,
en in elke kleine profetie
herken ik lichtjes die mij binnenin omringen.

Alleen zijn, niet verweven met eenzaamheid,
ik vind mijzelf als beste vriend.
Mijn ‘alleentijd’ vult mijn batterij opnieuw —
het is het akkoord dat mij verbindt.

Waar eens verdriet de klank beheerste
klinkt nu een lied van moed en trouw.
Wie eerlijk naar zichzelf durft kijken
bouwt stap voor stap aan eigen vrouw of man.

Ik sta te trappelen voor wat komt:
de toekomst heeft haar deuren op een kier.
Nu luister ik niet enkel met mijn hoofd
maar voel de wijsheid van mijn intuïtie hier.

Liefdevol veranderen, zacht verbeteren —
een lichtwerker op eigen spoor,
met elk nieuw puzzelstuk dat past
word ik heler dan ik ooit hiervoor was.

... De bron van het gedicht is een persoonlijk ervaringsverhaal van Manoshiba, een schrijver die het herstelproces en spirituele groei deelt. In het verhaal beschrijft hij hoe tarot readings, intuïtie en zelfliefde hem hebben geholpen om uit een langdurige depressie te komen. Het gedicht is geïnspireerd op zijn openhartige reflecties over het vinden van nieuwe balans, het belang van alleen-tijd, en het vertrouwen op je intuïtie tijdens persoonlijke transformatie. ...

Zie ook: http://www.deoverkant.wordpress.com/

Schrijver: Peter Paul J. Doodkorte
9 oktober 2025