Alle inzendingen over natuur

Wind raakt mijn wangen niet om te breken, alleen om mij weer te zijn De wind raast door de bomen als een stem in mijn borst, niet luid, maar diep — de aarde ademt door mijn huid. Soms vrees ik zijn kracht, maar vaker laat ik me meevoeren, want in zijn eigen taal hoor ik iets stiller dan woorden. De zee trekt en duwt als een kind dat te…

de oude vijver uitgesproken podium voor kikkers in love in het hoge gras trilt een klinkend kikkerkoor zang van hoog naar laag chansons de regret van niet gekomen liefde liedjes van verdriet blazend verlangen gekwaakte lamento blues qui embrasse qui? wie kust de kikker rondom de oude vijver van het Schuttersveld?…

Hoge bomen vangen niet alleen veel wind maar ook veel dierbare bevindelijkheid door de toppen van hun kunnen en de oneindige lengte van hun bestaan weten ze wandelaars te verbinden om in respect te zeggen wat ze vinden spontaan lopend met een speelse hond gaat de groet, het praatje over in gesprek met als eerste de verbazing over de bomen…

En door de lichtbegraasde wei, in 't vonklend kleed van d'ochtenddauw, komt flink en fris de fiere Mei en blaast de luchten lind en lauw. Lange bossen, heuvlen, vlakte en dal zwaait hij zijn groenen loverhoed en luidend' hymnen van kristal weerkaatsen wijd zijn morgengroet. Met goud van vlammen, nooit geblust, doortintelt hij de lentedag…

Toch zijn het altijd weer de bomen die ons beschutten en verstaan. De wereld mag weer eens vergaan, de mensheid zich te pletter dromen, zolang hun blaren ons omzomen, hun wortels in de aarde staan; -van Atman tot en met Brahman is niemand wijzer dan de bomen. Wie heeft er altijd alle tijd, wie blijft er eeuwig op ons wachten, wie vangt…

Bloesems dwarrelen als vallende gedachten in de ochtendlucht De bloesems openen zich in stil ochtendlicht, hun geur is pril, maar draagt al het zuchtje van verdwijnen. Bloemblaadjes vallen als ongezegde gedachten, de takken buigen terug naar hun kale oorsprong. Langs de rivier glinstert het water als bewegend glas, maar aan de rand kleven…

Natuurlijk moet ik mijn volkstuin opdoeken overdragen, verkopen, weg doen maar zo natuurlijk is dat niet voor mij rationeel kan ik het duiden maar emotioneel duld ik het niet dus gedraag ik me onnatuurlijk dan wel ineens, dan weer niet niet te vertrouwen, die Jan Krediet moeilijke man! moeilijk leven? zonder enige pil maar uitsluitend…

We voelden druppels terwijl het blauw en droog Keken omhoog en zagen ‘t smalle blad van wilgen waarop diamanten lagen glinsteren, verkoelend in de hitte In ‘t meer regende het drup voor drup Ik stond met open mond om op te vangen hoe de smaak Ze vielen in mijn nek, op handen, armen, niet in mijn mond ‘k likte mijn polsen af Als er…

De zon zei: "Dit is zonneklaar!" De kleine eikel lag er onhandig bij door een vreemde vogel uitgekotst dit alles guitig gade geslagen door een luie uil. "Niets is helder als de zon, de zon niets dan een felle flits in de lucht - 's nachts zijn er duizenden zoals jij - niets zo helder als het water klaterend in beken, het bekken…

Nu baant zich 't nat Een heimelijk pad, En tjilpt en fluistert, In bloem en blad Voor 't oog verduisterd. Nu dartelt vrij, Op gouden zanden, De stroom voorbij. Hij schuurt zijn randen Allengskens uit, En sleept de buit Van kleiner vlieten Geweldig voort; En golven schieten, Van ver gehoord, Langs 't rotsig boord. Nu vangt een dal…

Het grote loofwoud herbergt binnen zijn takken en twijgen allerlei klein leven dat ontelbare klanken uit vol blije verrassing vurige liefde of woede overwinning en nederlaag om zich telkens te verenen in de nuchtere adem die als tweestemmig koor door eiken en beuken waait.…

Aarde ademt zacht bomen fluisteren hun pijn stilte spreekt in rust Ik voel de aarde ademen onder mijn blote voeten, een trage hartslag, een fluistering tussen wortels en mos. Alsof ze stilletjes vraagt haar pijn te begrijpen— zonder woorden, alleen via het ruisen dat mijn ziel bereikt. De bomen buigen niet alleen voor de wind die hen kust…

Op een recht, zwart kousenbeen, dunne rokjes opgeheven, dansend in de vroege regen en de tuin voor zich alleen, staan twee jonge appelbomen, 't witte bloed omhooggestegen, vlinder-hoofden wijd omgeven door hun aller-eerste dromen. Met hun smalle voet in 't gras, ingetogener en lomer staan zij later in de zomer na te peinzen hoe het…

Glad is de lucht als zilverhelle plaat, Waarover vlokkig grijs geschilderd werd, Met glans van licht uit eindeloze vert, Dat door de ruimte spelemeien gaat. ’t Vonkt door de droppels aan het rijs, dat staat Als stut op ’t tuinbed, staat bij boon en ert; Vonkt door de druppels aan ’t gewei van ’t hert, Vonkt door de droppels aan het schaap,…

Zo oud niet of hun jeugd treurt in de wilgen, het water spiegelt ze nooit rimpelloos, het gladde blad en niet bladerloos, het is een dak waarover zij zich spreiden, waarop een eend in landschap weggezakt, met een gevluchte in de grond bevriend, laag water zoekt en boven water tracht een nieuwe eend te vinden die haar dient…

Het gele koolzaad doneert aan de groene ontwapende frisse voorjaarsnatuur een prachtige gele gloed zich vermengend met het witte fluitenkruid tot een zeer bijzonder mooie zwangerschap van de zomer!…

Ach rode geranium wel-vertrouwd, Ach lieve lobelia blauw, Waarom gij mij toch zo droevig beschouwd? Voor wie draagt uw gezicht, in ’t morgenlicht Die schittertranen van dauw? Och weet je dan nog van de oude tijd Toen de tedere nachtegaal zong, Toen de elven dansten op ’t mostapijt. En het maanlicht zo stil en de hemel zo wijd En de wereld…

'T is of van de aard recht naar 't Eluzion Een schipbrug door Giganten is gebouwd. Neen: 't is een springplank van geelflikk'rend hout; Ginds ergens hangt, die hier de aanloop begon; Ik zie duid'lijk, dat 't spits toepuntend goud Uitsteekt buiten de kromme horizon; Onzichtbaar naast zijn helle roof, de zon, Is de Gigant, die vallend vast…

Het ei is zo gaaf dat ik alleen al door zijn naam te noemen de indruk heb teveel te zeggen. Zo stil is het dat beter dan door deze woorden je je er eentje op een lege bladzij voor zou kunnen stellen. Maar daar het daarvoor ongetwijfeld al te laat is of nog te vroeg, volgt hier nog een laatste beeld: zie deze kriebels zoals een roofvogel…

Niet alleen de Afrikanen willen afkoelen in het noordelijk halfrond met name in Europa maar ook de verstikkende natuur is het zat en zet voet op en zet zich vast bij Europeanen Dat is het resultaat van de ontwikkelingssamenwerking die was als 'een druppel op een gloeiende plaat' niet de mensen de natuur zal het laten voelen geen druppel regenwater…

Een vlinder schildert haar meesterwerk vol bloemen in ontluikend groen In de ochtenddauw, waar het licht voorzichtig breekt, zie ik bloemen geruisloos en onopvallend hun vreugde ontvouwen. Ze staan stil, maar in hun kleuren voel ik het leven, een dans van het moment, kwetsbaar maar vol belofte. Hun geur vult de open lucht, zacht en onvergetelijk…

zie daar het roodborstje zo schuchter en solitair de meeuw het straatdiefje een duif een brutale schooier scharrelaar de ekster een krijsende rotzooi schopper en dan de mussen (waar zijn ze gebleven) en de koolmezen die zorgen voor een gezellig leven een merel zingt z’n lied en de leeuwerik beklimt de hemel en wij wij herkennen en…

Elk ontstaan is op grensvlakken druppels van de ene wereld uitspattend en aanpassend aan de andere toen het water stil werd en koeler ontstond door de inval van licht leven en waar de zee het land kust (dans van eb en vloed, elke golf herhaalde paring) beginnen telkens nieuwe landdieren en ook de terugkeer van land naar zee van lucht naar…

Licht als een zuchtje boomblauwtje fladdert voorbij het bos ademt mee Lopen waar bomen ademhalen en het licht door de takken danst, waar de geur van aarde mijn gedachten tot rust brengt. Elke stap verzinkt in de zachte omhelzing van mos, en in de verte zingt de wind een lied dat niemand ooit vergeet. Hier spreekt de stilte luider dan de…

een mier zo klein en altijd druk snijdt bedreven haar blaadje stuk colonnes in een streng patroon marcheren van pad naar boom ze trekt en sjouwt door weer en wind met kracht en trots die niemand vindt geen taak te zwaar, geen drempel te steil bouwt een wereld voor het mieren heil haar bestaan in teamwork groot zwoegen en dienen tot in de…

Vleugels flitsen snel zang weerkaatst in de ochtend liefde zweeft omhoog In het zachte ochtendlicht, waar stilte nog regeert, draaien ze omhoog, vleugels die de ruimte breken. De mannetjes tonen hun kleuren, een unieke dans van pracht, hun zang vult de morgen, een oproep die blijft steken. Elke beweging spreekt van verlangen, de vrouw…

ik voel het aan mijn benen de winter is verdwenen: ze zijn maar aan het swingen of huppelen of springen ik voel het aan mijn oren ze zijn niet meer bevroren: ze horen heel wat kelen een vogelwijsje kwelen ik voel het aan mijn armen de zon staat ze te warmen: het…

De schepping Een wonder Of een flop Het ene dier Eet het andere op Planten elke ander Overgroeien Om die ander Uit te roeien De mensheid Doodt de minderheid Zelfs zonder twist De bedenker hiervan Is een echte sadist En hoe naar zijn Beeld ook is Wij zijn geschapen Naar zijn beeltenis…

Een pad Besloten in Groene hoge hagen Een stap, een steen, stilleven langs De sloot Sta stil Geruisloos daalt Het zachte hemelsblauw Traag in avondschaduw als een Vlinder…

In het voorjaarsbos van Breda ´s Haagse Beemden waaien zacht de wilgenkatjes en elzenpropjes heen en weer milde zucht verspreidt hun bevrijde pluis en snippers ontelbare vingertopjes zweven tussen kale bomen scheppen wenkende geur over aanstaande kraamkamers hoge barse dorenstruiken op moerasgrond door sloten omgeven beloven…