6337 resultaten.
Wildernis
netgedicht
3.2 met 4 stemmen
88 Wat is er over van de wildernis
die in mijn jeugd zo woekerde
rond groene landerijen
met vrijheid van geest
een gelukkig kind
vanzelfsprekend eigen
alles lijkt keurig aangeharkt
zelfs tijd wordt niet vergeten
het land opnieuw ingericht
geasfalteerd en volgebouwd
straks komt er weer een nieuw bericht
over natuur die niet standhoudt…
De schaduw van de dood
poëzie
3.0 met 14 stemmen
2.914 Wij zaten neer in 't heidekruid; daar vloog
Een wolk voor 't zonlicht en een zwarte stip
Streek langs het bos, als waar 't een floers van krip,
De schaduw van een ziel, die henentoog;
Verschrikt schoot ginds een vogel wild omhoog
Van uit de lage kant, een schuwe snip,
Terwijl de donkre schim, als met een tip
Het heiveld scherend, snel zich…
In de zomerse plantentuin
netgedicht
2.2 met 5 stemmen
151 Bloem opent zich zacht
licht streelt zacht het groene blad
stilte ademt mee
De middag ligt open in
een kalme gloed, het zonlicht strijkt zacht
over huid en ruimte, het ritselen van bladeren stroomt
als een adem door de lucht, het ritme van stilte trekt alles traag samen.
De lucht draagt een volle
geur van aarde en bloemen, elk fragment…
De wederkomst der koeien
poëzie
3.0 met 7 stemmen
1.829 Wat geloei werd daar vernomen?
't Is de koe die huiswaart gaat,
Uit de groene wei gekomen,
Van het malse kruid verzaad.
Onze buurman wacht zijn koeien,
Zingend, af; de lekkre melk
Zal weldra in d'emmer vloeien,
Tot verzadiging van elk.
Hoe kan 't weigras, dat ze scheren
En dat haar zo weeldig voedt,
In die…
Zee
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen
58 De zee omringt me
Doordringt me
Kom, zegt ze
Laat me je omarmen
Kom hier, liefje
Verdrink in me
Laat me je verwarmen…
Het leven
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen
116 Ik hou van het leven
Al gaat het nog zo snel voorbij.
Hoe zal ik het zeggen?
Vraag mezelf: “Wat is het.”
Waarom is het wat het is?
Ik wil er mijn vinger op leggen.
Het lukt me niet.
Want het leven is overal.
Overal is het in zicht
In de mussen op het terras.
In de kat die stiekem komt kijken.
Zijn groene ogen nieuwsgierig op mij gericht…
Ik zie de morgen als een gouden mist
poëzie
3.9 met 8 stemmen
2.023 Ik zie de morgen als een gouden mist
van eigen rijkdom trage wade
een afgehangen web van draden,
en nu in twist
vingertjes vechten, vingertjes vagen
door de ragen,
rafelen, halen de draden aan,
varen er in het losgegaan
weefsel, maken de fijne gazen
een plundering en de gevlochten mazen
wijden zij uit, werken er een begin
van scheuren, totdat…
In stilte
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
99 De vergeten wereld,
Vergeet ik niet,
Nochtans blijft het stille,
Hoor noch zie ik iets,
Van vlinders die fladderden,
Van bijen die zoemden zacht
Rond verdwenen bloemenpracht,
Door boeren en fabrieken,
Geruisloos, in stilte,
Om zeep gebracht.…
Entropie
netgedicht
2.7 met 108 stemmen
95 ik had bijna
vergeten na de fel en
veelkleurige zomer
de bloemen en
planten te verzorgen
de stilte was
oorverdovend
in hun verongelijkt
restanten bloeien
in de herfstovergang
de zorg en schoonmaak
is noodzakelijk voor een
goed begin van een
volgend seizoen en is
al het halve werk daarvoor
want anders is het een
orgie…
Wolkbreuk
poëzie
3.8 met 5 stemmen
2.389 In een wilde suizelende wieling
Gutst volmondig, als een zee van droppen,
Dampgordijn van water, stralen-stroppen,
In één lange door-elkander-krieling;
Overstelpend alles, wat in knieling
Angstig neerligt en de bange koppen
Onder vlerken als beschutting stoppen
Voor de nader komende vernieling.
Neergegeseld ligt smaragden klaver,
Platgeslagen…
Restant
gedicht
3.4 met 10 stemmen
6.055 Licht is er over -
iets blijvends
boven de rots
water en oever voorbij
niet van een kleur
maar alle kleur houdend
hoog in de mist waar de regenboog,
de pauwstaart schitterend stijgt,
iedere druppel een parel
aan een van de vindende vingers
die de dag als blinde tastend
als een blinde spreidt.
Ieder een spiegel
met mij gekomen,
een…
PUREN EN MAKEN
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
111 Heidelucht waait voort,
vermengt zich met bloemengeur
van een grote tuin.
Druk gezoem kringelt
om de kleurrijke perken,
en duikt in kelken.
Duizenden werksters
vliegen vol stuifmeelkorrels
naar hun woonkasten.
Gekweekte bloemen,
wild gewas worden samen
honing van eendracht.
De was uit raten
baart nieuwe kunst bij Strijbeeks…
Avondwandeling
netgedicht
2.8 met 6 stemmen
170 Het laatste jub’len van de merel
‘k kijk op en zie op ‘t dak,
hij ziet mij en zingt opnieuw
dan ‘n fatbromiel die ruw voorbij,
laat hem niet storen
weer jubelt hij
De sloot paarsblauw al,
waarin lantarenlichten liggen
zo licht zo zacht de lucht
ik ruik de sloot en gras
‘k schrik op van een geblaf
en dan weer rust
nog paarser schijnt…
ONVOLTOOIDE PRACHT
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
99 Tussen nijver Kaatsheuvel
en luchtig landduinenbos
waait een zucht steeds heen en weer
strooit
over Eftelings Sprookjesbos
zijn eigen onbekende
vertelsels die een ieder
zelf mag behouwen
vrije gestalte geven.…
Stil
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
147 Wakker worden,
opstaan, lachen en
een glimlach.
Het zonnetje dat mooi
schijnt.
Dit alles is onbetaalbaar.
Het is het leven wanneer
je kunt opstaan en glimlachen
naar het leven.…
Eendagsvlieg
netgedicht
2.4 met 21 stemmen
288 Geen toekomst, geen nu
zij danst alleen met het licht
ik leer van haar vlucht
Ik zit aan de oever van
het meer, de lucht beweegt nauwelijks.
Een eendagsvlieg zweeft door het licht alsof ze niets anders
kent. Haar frêle vleugels flikkeren kort, en toch lijkt elke slag vol betekenis.
Zonder verleden, zonder
toekomst, alleen dit trillen in…
Jouw soepel bewegen
netgedicht
2.8 met 51 stemmen
82 ik heb de
fragmenten
bekeken en
de film gedraaid
zonder muziek en
jouw soepel
bewegen
daar waar jij
de aarde raakt
versmelten
kracht en energie
tot hartstocht
in erkennen van
geschapen zijn
zie de leidraad
die is meegegeven
aan het leven
in de natuur
waarbij aan de
mens geen hoofdrol
is toebedeeld
als je de
puinhoop…
O 's ochtends
poëzie
3.5 met 6 stemmen
1.562 O 's ochtends moet gij buiten zijn!
De hemel, in de zonneschijn,
't is witte kant op blauw satijn.
Hoe jong: het licht dat streelt en straalt,
de lucht waarin gij ademhaalt,
't gevoel waarbij de ziele dwaalt!
't Is alles schoon! Het stroke, dat
voor u ligt, op het mulle pad,
't is of het gouden glansen had.
De groene rogge, grauw…
De band met de natuur
hartenkreet
2.5 met 260 stemmen
961 Stil bos ademt mee
zonlicht raakt mijn open hart
ik word weer heel zacht
Ik loop traag door het gras,
de wind strijkt langs mijn huid. De bomen
ademen rustig, hun takken vertellen verhalen. Vogel roept
iets wat diep in mij weerklinkt, en ik word stil alsof de wereld even wacht.
Zacht zonlicht valt gefilterd,
vloeibaar goud door het groen…
De adem van de regen
netgedicht
2.0 met 10 stemmen
193 Op het groene blad
druppelt zacht de regen neer
stilte draagt gewicht
Eerste druppel stroomt
rustig, bijna aarzelend uit de lucht.
Hij raakt een blad en blijft daar even liggen, alsof
hij twijfelt en verdwijnt daarna weer, alsof hij er nooit is geweest.
Daarna komen er meer,
ieder met een eigen ritme en zwaarte.
De wereld ademt mee, bladeren…
Augustus
poëzie
3.5 met 10 stemmen
1.613 Zwijgend lover hangt te dromen,
van geleden jeugd vermoeid.
Kleurentrossen, moegebloeid,
schuilen onder lommerige bomen,
zwichten om de volle vracht
zwaargedragen levenspracht.
Brede schaduws komen glijden,
groeien, wolken volgend, aan, -
heel de wijde groene baan
zeilend af der weelderige weiden:
zachte vaart, door niets gestoord…
In het licht van de duinen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
168 Golven vol geuren
strelen licht het duin en gras
wind brengt zomerrust
Langs de duinruggen waar
het licht langzaam glijdt, neem ik de rust
in me op die als een deken omhelst, een bries die zingt
tussen wuivend gras, en uren lijken te vertragen in deze zomerse wereld.
De horizon strekt zich uit,
grenzeloos en wijd, vogels trekken voorbij…
Zonnedood.
poëzie
4.5 met 4 stemmen
1.335 Ik zing de heerlijkheid der Westerluchten,
Wanneer de zon verbloedend langzaam sneeft,
En slechts een wijl haar dagglans overleeft,
Die oov'ral schuwe duisternis deed vluchten.
Thans rijzen sterren op in scheem'rend duchten,
Stil na elkaar; - de ganse hemel beeft
In hunne flikk'ring, die een glorie weeft
Van vonk'lend zilver in de…
IJl rijzen blanke berken
poëzie
3.2 met 5 stemmen
1.381 IJl rijzen blanke berken, als boeketten
Van trillend zilver, op een lucht die blauwt,
Uit blonde grond, vol groepjes eikenhout,
Die tegen 't blauw roodbruine vlekjes zetten.
En over 't klaar kanaal, dat drijvend houdt
Der berken beeldjes in onzichtb're netten,
Deint, zonder de ogen 't vérzien te beletten,
Een bevend-teedre nevel avondgoud…
't kleine leed
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen
491 Uit het ei ontsproten
pril gekipt van in 't begin
te vroeg uit het nest gevallen
d' ouders vinden hun jong niet meer
Opengespert met zijn snavel
te klein om te vliegen
snakkende naar ouderliefde
bleef het eenzaam en alleen
De tijd, mijn machteloos toe kijken
hoe het leven weg kwijnt.
Zijn bekje bleef open, hongerig
kwam het,ontredderd…
De laatste bui
netgedicht
3.2 met 41 stemmen
133 als jij de tuin
binnen kwam
dan bogen
voorzichtig
de langstijlige
alsof zij jou
even een
welkom knikje
wilden geven
jij zwaaide
met een
elegante
zwier nam ze in
ogenschouw zag
dat de laatste bui
slechts minieme
schade had
aangebracht
de soort
was
sterk en
veerkrachtig
ook dieprood
was een
prachtige
blikvanger
voor…
De adem van de aarde
netgedicht
2.3 met 46 stemmen
341 Vlinder zweeft omhoog
stil gedragen door de wind
één met het leven
Ik voel de pulserende hartslag van de
aarde, onder mijn voeten, de wortels van bomen
murmelen verhalen door de wind. Elke zonnestraal draagt de
warmte van verbondenheid, een stille omhelzing die mijn ziel doet trillen.
Het water kabbelt niet alleen, het zingt
een lied van…
Weerbericht
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen
186 Mijn vriend en mijn vriendinnen
weten altijd wel welk weer
het wordt, wanneer
En zus weet altijd welke code,
elke keer, een gele of een rode
Aan de hand van die voorspellingen
af te spreken te wandelen,
samen te zijn, voor vertellingen
En ik, ‘k kijk geen tv,
noch naar het weer,
‘k Kijk naar de lucht,
hoe blauw,
er wolken,
laat…
Lied der dwaze orangs
netgedicht
1.8 met 4 stemmen
156 De nacht passeert,
het maneschijnsel bleekt
Nieuw licht breekt door de regenwoudlianen
In tropenbergen kraaien reeds twee hanen
Dan maakt een geur zich los
uit woudreussappen
Door dunne twijgen en langs dikke stammen
Zijgt langzaam een bedwelmende odeur
Een keur aan Omars Rubayat kwatrijnen
In hersenpannen van verdwaasde orangs
Als reuzevlinder…
Kleurenpracht
netgedicht
1.0 met 1 stemmen
115 In de knop van nog niet ontloken bloem
Was de schoonheid al ontwaakt,
Maar nog aan ’t mensenoog onttrokken,
Wachtend op het bloeiseizoen.
Eenmaal uit de knop ontsproten,
Wordt de wereld een kleurenparadijs,
Een caleidoscoop van kleuren,
D’schilder van ’t palet op ’t doek neerzet.
Van Gogh, Monet, Gauguin, Matisse,
En nog vele, vele anderen…