Alle inzendingen over Het verslindt ons?

och, gezielt zijn mijn hem’len prijkt mijner geest in’t ganser sop gerstenwater is wat het beneveld heersen den schim’len bij ’t hop doch, och here die mijne geest verslindt is het dan mijn begane lichaam waar verlangen, streven, weerzin vindt zijt gij toch met mij betaamd mocht gij ogen tijdens vangsten rust dan in mijner nederigheid…

Gekneveld stuifzand wringt de jongste vloed uit het zwierige duin stormachtige buien knijpen traag het oude, zwakke licht uit de dagen de eeuwige branding verslindt gulzig vermaalt smeulende zomersporen tot schuim een eindeloze en gapende leegte vult de uit schemer opgetrokken herfstdagen alles wat stranden steeds stempelt sterft gestadig…

Die gulzig is voor de tijd van het jaar en sixpacks verslindt maar zeldzaam teder is voor wrede meisjes met lang krullend haar. Heeft u de sprong van de snoek gezien? Hij dook net uit het slijk En turend in zijn boze oog las ik .. Ik ben de koning van het zomerrijk.…

hoe mank mijn ziel de tijd verslindt en dagen placht te wissen waar ik in onmacht gelegen trots het houvast verlies van al dat wat ik lief ‘ k zag madeliefjes boterbloem en zelfs de eerste parochianen die met bijbel en gebed mijn vroege ochtend waar ik smalend naar hen keek dan tóch in scène had gezet tersluiks verstond ik het heldere…

En heelhuids zijn verstorven prooi verslindt daar in rottende bladeren ontwaakt. --------------------------------- uit: 'Groeiringen', 2002.…

Een hopeloze strijd die ik vlug verliezen zal Als ik uitgeput en verdooft in de onbekende diepte val De kleuren verdwijnen langzaam uit de nacht Angst en wanhoop omdat ik al zo lang wacht Stekende pijn die me helemaal verblind De kracht die de ziekte langzaam verslindt. Ik geef me over, laat me Alleen ……

De zon die mij aan het Retiro bindt, weet slinks het mooie weer op te rekken en even de illusie op te wekken dat de tijd echt stilstaat, mij niet verslindt. De triestheid van een valse saxofoon verbreekt de harmonie van de natuur en voor me zie ik in een clair obscuur wat ik zonder vreugde met me mee troon.…

De wind verslindt mijn verbrijzelde wangen en draagt mijn hoofd naar het koude deken dat golvende schaduwen overdekt. Op klanken van het kerend tij huilt de regen eenzaam verder. Stilletjes ebt de grens weg en jaagt me verder tot waar ik nooit ben geweest. Heel zachtjes verdwijnt de maan als in een droom.…

dagen dragen traag over lege nachten heen donker verslindt het licht 'k hoor stil geween achter handen, ze bedekken je gezicht juist als dagen gaan lengen en men verhaalt van hoop zie ik je in jouw stilte zuchten gevoelens laten zich mengen kennen geen reinigende doop het zijn die dagen die traag dragen en ik je hand wil…

Alles is zo mooi Hoe de wolf verslindt zijn prooi De sneeuw net voor de dooi Een broek perfect in de plooi Schoonheid is wat ik droom De warmte van een grote oude boom De trein die rijdt op stoom De lente en mijn benen voelen loom Gaat alles gewoon weer rond Jij was het die daar stond Ik, volledig en geheel verstomd Ik wist…

De bloem is een gehavend blad dat het leven driest verslindt uit alle kleuren de ware vindt geuren plant en dier verwacht. De bloem is een gehavend blad de liefde raast door de nerven omdat alle liefde er wil sterven de mens tot vreugde waardig acht.…

Wat eens gebeurd is kan nooit weer gebeuren, Men kan maar ééns een blad aan stukken scheuren En wat het vuur verkrijgt, verslindt het vuur."…

Wat ons redt en verslindt is dat we geloven we houden zielsveel van de overzichtelijkheid van onze angsten en verlangens, ik hang mijn armen overtuigend verdwaald om je schouders we houden elkaar stevig vast, ik beloof je in en uit te blijven ademen, en je zolang ik adem niet te vergeten, je niet verdwaald te laten raken, kijk om je heen…

Zomer in Nederland Neus tegen de ramen ’t lijkt wel herfst Het regent tranen Grijze luchten Tegenwind Een zware gedachte Die energie verslindt Morgen de zon!…

zand vliegensvlug gaan berichten omhoog langs het vliegertouw licht van behuizing kleine wolken alles is gereed draadloos luisteren naar de hemel stemmen verdwalen in een droom vermengd met geur van zonnebrand slapers drijven naar een verste rand maar de golfslag van warmte spoelt hen weer aan land om de dag te rekken verslindt…

Hij hoort de golf nòg komen, door angst en pijn verblind, z’n vrouw en kind ontnomen, de natuur die ze verslindt. Door ’t zien van dat immens verdriet, Voel ik een fractie van zijn pijn, Waar hij ook zoekt hij ziet ze niet, Ik voel me hulpeloos en klein.…

Als een hete groc, die de griep overwint, een kruidenthee, die de koorts verslindt. Als een zangeres, die de zaal verlicht, een slagwerker, waar iedereen voor zwicht. Een lik over je neus van je grootste held, Jijzelf, staand in een reusachtig bloemenveld!…

't is de natuur die mij verslindt en waar ik steeds voldoening vind in alles wat daar leeft en bloeit en mij steeds weer ontroert en boeit.…

ze doet niet aan goedheid houdt van slechtheid verslindt slachtoffers in haar valse echtheid ze mijden haar en zoeken haar op zijn bang en gefascineerd ze leeft zonder om te kijken in verdorvenheid gedisciplineerd haar eigen normen en waarden met haar zelfverzonnen maatstaven verbloemen haar manier om regels systematisch te ondergraven…

schaduw achter bomen het zuchten van de wind de geur van het moeras ik ben hier al te lang alleen met sombere dromen waar ik ook als kind voortdurend bang voor was natuurlijk heb ik angst voor wat er nog moet komen en wat ik hier nog vind of nooit vinden zal maar wellicht ben ik het bangst voor tranen die niet stromen verdriet dat jou verslindt…

de ochtend blaast wolkjes terwijl ze zich wakker licht in alle vroegte ze strekt zich uit rekt schaduwen en opent vol verwachting een nieuwe morgen die hongerig de dag verslindt onder een grijze stroming hult de aarde zich in een wit gewaad de straat glijdt glanzend voorbij en donker stert de hemel een sprookjesachtig…

inwerken op mijn lichaam, ik laat het toe De integriteit van je begeerte kapselt mijn geweten in, deze warmte laat geen ruimte voor het verderf, dat je in mij zaait Ik geef mij, samen betreden wij onze besloten werkelijkheid van liefde, zo denk ik, terwijl je mijn hoofd van lichaam scheidt Je noemt mij mooi, als je mijn schoonheid verslindt…

Non sum qualis eram bonae sub regno Cynarae Horatius I Dat ik van binnen brand, ik ben de eerste niet; dat mij dit vuur verslindt, de laatste zal 'k niet zijn; dat mij de slaap niet vindt voordat door het gordijn de grauwe ochtend sluipt - 't is duizendmaal geschied.…

waar onuitgesproken het wéten en het zíen de ander bewegen laat ieder langs eigen weg is sterk het fundament voor het levenspad waar de een de ander volledig en aandachtig proeft en verslindt worden gretig volhardend de jaren van passie gekauwd en verteerd waar liefde hen leidt tintelt en bruist het verdubbelt zich hun geluk in…

Het kind dat met wakkere beentjes fier, Het verse gras opschrikt, en zonder te wijken, Altijd rent voorbij de wind, en mij na laat kijken, De onrust in mij, een gulzig altijd wakker dier Niet te achterhalen tijd, wiens honger graag Verslikt, verslindt alles wat weerloos lijkt En kerend wendt, geen grens bereikt; Voor iedereen te snel…

Het brandt in je binnenste verlangen De rust die je vindt wanneer het je verblindt Met gesloten ogen door een lichte trans bevangen Het verslindt het gedeelte van de dag dat je niet zint Negatieve gevoelens maken plaats voor de warmte van de vrouw die je bemint De dagelijkse stress maakt plaats voor zelf geprepareerde gezangen De pijn in je…

Vier carnaval met dronken bek in optocht naast een andere “ gek “ De paashaas die een geintje flikt als kindlief weer een eitje tikt en pinkstervuur dat nauwelijks brandt nu hemelvaart op Mars belandt Valentijn die harten wint omdat vrouwlief bonbons verslindt Van Moederdag naar Vaderdag Weet men wel wie dat heeft bedacht?…

haar voegen, jullie zwoegen gaat aan mij voorbij het tijdelijke leven is voor jou vermenigvuldig je en gauw zie de sterren, maak de maan raak haar aan, overschrijd eens het bestaan van armetierig leven volg de waan als heerser op te treden of ben je al in chaos weggegleden de schepping is geweest en blijkt een beest dat ook zichzelf verslindt…

Liefde haat de vuurzee, ‘t verslindt waar ik om vecht de vlammen slaan hoog, hopeloos ellendig dreigt met eeuwigheid in rook op te gaan. Zo warm, zo intens, zo gevaarlijk vol met pijn kan vlammende vurige liefde nooit meer dieper zijn. Torsende vlammengloed, heet is de fakkel, vurige liefde is vlammen waard.…

Tijd wordt een afgrond die mensen verslindt, zacht tikt de grote oude klok, het is 'nu'. Verschrikkelijk kunstmatig en melodramatisch Mild wordt gewaarschuwd het einde begint. Heftige momenten, een leven vol tijdnood met vragen mensen die denken, dat dromen niet verder blijven gaan.…