Alle inzendingen over vergeefse hoop

ben ik, jij bent jij, bij elkaar zijn jij en ik wij Vergeef me omdat ik mezelf ben Omdat ik al vergeven ben door mezelf Gesterkt door mijn fouten en mijn ongeluk Ben ik mezelf geworden, zonder het te weten, Heb ik geleefd Vergeef me daarvoor niet Want enkel ik weet wat ik wil Vaak voel ik me verdwaald…

Al was alles vergeefs alles vergeefs, dan deed ik toch alles voor jou, lieve priester van mijn leven goede herder en alles voor jou, lieve God alles voor jou.…

Vergeefs heb ik je naam gevraagd om in jouw erbarmen te graveren, verdrink me in het eenzaam zijn, zaaigoed uit de morgengloed doet mij bezweet ontwaken, een vurig nachtveulen heb ik aan de blindste en tevens de laatste bieder verkocht kloppend in het uurwerk van het lot, zal het masker van het hart kleur bekennen voor het bloedt…

Vergeef me Steeds maar de vraag waarom leef je In mijn leven een nieuwe start Het Leven heeft me getart Ik zeg het niet vaak maar het komt uit het hart Eindelijk een comeback van Danny van Strien En een hele nieuwe start…

vergeef me bladerloze zomers vergeef me eeuwige herfst wortels schieten soms verder dan takken reiken niet altijd vergeef me de speling van mijn natuur…

niets is wat ‘t lijkt de zon cremeert zwevend in kleurige stilte kristalhelder plastisch de natuur lieven en ondanks de werkelijkheid hopen vinders vergeefs want alles werd al gezocht de herinnering aan ‘t verlangen verslindt het leven zingt tussen de scheuren van het onverhoopte. sunset 06-08-2007…

Dood zijn wij en tóch zijn wij in leven zij aan zij staan wij naast elkander in ons nauwe graf Struiken, modder, ijs en steen, vertellen niet, kunnen doden echt niet leren spreken zoals men ziet het gelaat gaat snel verbleken het wordt koud Slechts even was het streven de hel te overleven al wat ons na al die tijd nog steeds in leven…

hoe kan een woord de weg naar het leven volgen wanneer een kind de nacht ingaat hulpeloos achter het enige raam van eeuwigheid waarin alles verdwijnt en aan de wind wordt toevertrouwd hoe kan hij het doodgaan begrijpen als de dag nog maar nauwelijks heeft ademgehaald zijn ogen nog nooit het licht hebben gevangen of een vlinder…

Met mijn opgeruimdste gezichten een dag beginnen: probeer ik het eens, blijkt hij niet op te lichten. Niks geen schaarsgbebloemde voorbijgangerslach in mijn raam of dat kind op haar vuurrode fietsje dat me wolkenloos zwaaide en zag - eerlijke uren waren het vandaag. Dodelijke, onverkwikkelijke, hopeloos uitgekeken uren. -------------------…

Via de astrale sferen zou ik jou zo snel mogelijk kunnen beminnen, maar dat werkt niet echt, het is slechts een idee zonder kleren. Als gedroomde minnares zul je nooit het bed met me delen, dat is de zuivere waarheid na jaren van dichterlijke verblinding. Het is een ideaalbeeld van de vrouw, die mij tergt en pusht, die mij tot schrijven drijft…

een koelkast geopend het licht gevonden de eigen weg gevolgd in zwanendrift verstrikt de oerkracht gezocht kwetsbaar geworden nooit vergeven sommigen wel de veters losgetrokken die weer in de knoop geraken de friet gegeten het zout vergeten geen probleem…

Nederlands kroonprins verlangt naar iemand voor heel het leven vele meisjes begeren hem hij verstaat de kunst van vrouwen bekoren maar de goede vriendinnen schuwen de lichtstralen die koninklijk bestaan doorpriemen met een glans vol harde verkenningsdrift zij verkiezen de zachte zoele schaduw binnen de dichte struiken van minder…

Wat zijn de grenzen van liefde? Wat doe je met liefde die terugslaat op jezelf, retour afzender? Moet je weggaan? Maar hoe ga je weg bij iemand om wie je geeft? Je voelt de weerhaken van je liefde snijden in je geluk Je voelt de pijn van de schaafwonden de pijn onder het bloed van je partner Wat kun je doen om het beter te maken…

Zo woekerde ik met mijn uren en strooide vergeefse minuten op onze vuile keukenvloeren. En jij, mijn Assepoes met beurse knieën, veegde alles op, je schuine blik onveranderd op morgen gericht. Weet dat mijn gedachten bij je waren wanneer de herfstgriep je eens te meer met zijn vuige poten te grazen nam.…

Die nacht van zelfvernedering van deemoed aan de dodensponde in een gestage preveling; "vergeef mijn zonden." Van pogen, dat mijn leven, al mijn zijn ik u uitgeven konde en woorden mij niet kwamen dan "vergeef mijn zonden."…

op ongeaarde voeten ga ik roerloos door de doffe dagen vergeefse vragen verlaten mijn handen in zinnen zonder eind als schrijnen gestapeld in vochtige hoeken ik boek voeling zonder doel tot een beladen verleden verkeken is bewust van een verzengend gemis keer ik af van vlakke paden en loop te hoop naar noordelijk licht is daar…

Variant 1 Vierengever, geef een tien, dan vergeef ik je - misschien. Variant 2 Vierengever, geef mij een tien, misschien vergeef ik je - misschien. Variant 3 Vierengever, geef mij eens een tien, misschien vergeef ik je - heel misschien. (Varianten: 7, 8 of 9 lettergrepen; de laatste variant is wel heel zeldzaam.)…

gekropen Veelal volgt hierna een lieve kus; doet zij, wat ik heb liggen hopen Valentijn, vergeef mij alstublieft ik zeg dit namelijk alleen aan jou; Je snapt nu ik ben zwaar verliefd; erg verliefd op mijn eigen vrouw…

Je schreef me, bid voor ons, niet alleen in het heilig land; vergeef me als ik frons, je bent in een nachtmerrie beland.…

Ben ik traag omdat ik droef ben, Alles vergeefs vind en veil Op aarde geen hogere behoefte ken Dan wat schaduw onder een zonnezeil?…

afstandelijk soms, of koud omdat ik nauwelijks durf te hopen dat je zoveel van me houdt maar over regenbogen tot aan de pot met goud alles wat ik wil vragen: dat je van me houdt…

Hoe gaat ge in barre hoop, hoe draagt ge onvruchtbre waan, en heeft uw liefde een liefde om mijn gelaat gehangen?… Al slaat in mijn moe hoofd uw zware zomer-geur, Vergéefs zult ge, als een roos, uw adem míj-waarts keren; want, ben ik úw door al de macht van uw begeren, gij kunt niet míj zijn, daar ‘k om eigen liefde treur.…

vergeef mij dat ik even droomde en mijn gedachten wat liet zweven weg van alles om mij heen al duurde het maar even, even weg van het geweld van honger dorst maar vooral de kilte, vergeef mij dat ik even droomde en genoot van deze stilte.…

Want bij welke stap in het leven ook al sinds mijn doop vrees ik geen wanhoop, dat is wangedrag van de hoop.…

Ik vergeef je dat je niet bent zoals ik wilde dat je zou zijn...…

Dus wil me niet verstoten, vergeef me weer een keer die schuld, houd niet je hart gesloten, dan wordt mijn diepste wens vervuld.…

Probeer vergeefs je hand te pakken maar besef jij bent daar in mijn dromen. Je bent er níet en toch weer wél in "stil gesprek" hier zonder mond. Hoop dat je ziet dit is geen spel, wou dat die plek in 't echt bestond.…

Dus sta niet aan mijn graf met je verdriet Het is vergeefs. Ik ben daar niet ...…

Heer, ik weet dat U van mij houdt Vergeef mij dat ik dat soms vergeet En weinig aandacht aan U besteedt Terwijl U mij steeds aanschouwt. Heer, geef dat ik het goede mag doen Vergeef mij mijn verkeerde dingen En blijf mij met Uw liefde omringen Dat ik aan Uw geboden mag voldoen.…

zachtjes, zei je vergeef me, zei ik dat ik het jubelen niet in je haren heb gevlochten of mijn meest zachte gedachte van onzegbare dingen vergeef me, zei ik dat mijn schaduw op het gebrandschilderd raam de schoonheid niet raakte van het genezend licht rust maar, zei je in mij eindeloos droef…